به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مراسم بزرگداشت حاج حیدر رحیم‌پور ازغدی به همت بسیج دانشجویی دانشگاه تهران و با حضور حسن رحیم‌پور ازغدی، سعید قاسمی، وحید جلیلی و محمدصادق شهبازی از پژوهشگران و فعالین سیاسی و اجتماعی در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار شد
در ادامه بخشی از سخنان مطرح شده در این جلسه را آورده ایم:
حسن رحیم‌پور ازغدی، پژوهشگر سیاسی و اجتماعی در این برنامه بیان کرد: حاج حیدر یاد می‌کرد از دورانی که حتی یک کتاب مذهبی فارسی نبود که جوانی که عربی نمی‌داند، بخواند و ببیند اسلام چیست. ایشان می‌گفت رمانی نبود که من نخوانده باشم، اما کتابی درمورد اسلام نبود. یعنی ببینید چقدر متفکرین اسلامی از دهه بیست تا چهل و پنجاه برای تربیت این مبارزان اسلامی تلاش کردند.
وی در ادامه گفت: یک چهارضلعی در مشهد بود که ایشان با هر چهارضلع در ارتباط بودند. یکی از این اضلاع مهدیه‌ی عابدزاده بود که در دوران دین ستیزی و آخوند ستیزی بعد از شهریور سال بیست، در این مهدیه‌ها حلقه وصلی ایجاد شد که خانواده‌ها بچه‌های‌شان را در این مهدیه‌ها فرستادند و خود این حرکت بسترساز بود. ایشان می‌گفتند با هر چهار جریان به دوراهی‌هایی رسیدند و جدا شدند. این مهدیه‌ی عابدازده مردمی‌ترین ضلع مشهد بود که ریشه‌ی تمام دعای کمیل خوانی‌ها و این حرکات جمعی بود. ایشان می‌گفتند برای پایین نیامدن پرچم دعای کمیل بعد از دستگیری آقای عابدزاده در گوهرشاد دعای کمیل خوانی را ادامه دادند.
او افزود: کانون نشر حقایق اسلامی محمدتقی شریعتی جریان دوم بود. کسی که برای اولین بار بعد از دین ستیزی‌های دوران مشروطه بحث دین را آورد اقای شریعتی بود. شهید مطهری هم به کانون می‌آمد و شهید مطهری بر اساس الگوی کانون نشر حقایق در مشهد، حسینیه‌ی ارشاد در تهران را ساخت. دو شخصیت مهم تئوریک انقلاب اسلامی شهید مطهری و مرحوم شریعتی، پدر و پسر در مشهد بودند و در این جریان بودند.
محمد صادق شهبازی، پژوهشگر سیاسی و اجتماعی در این برنامه گفت: یک عده‌ای هستند که جریاناتی را رهبری میکنند و عده‌ای هم هستند که دوره‌ای انقلابی بوده و دوره‌ای دیگر آن را کنار گذاشتند. حاج حیدر هیچ‌کدام از اینها نبود و ایشان چهره ذووجهی داشت و آدمی نبود که با بالا رفتن سنش، انقلابی‌گری را کنار بگذارد و تا آخر عمر در حرکت بود. حاج حیدر به معنای واقعی کلمه موتور محرک انقلابی‌گری بود و شهادت پسرش یا بیماری سرطان، ایشان را از پا ننداخت.
وی در ادامه افزود: حاج حیدر رحیم‌پور کار چند نسل را انجام داد و ایشان بازتولید الهیات انقلابی‌گری کرد که بسیار مسئله مهمی است. او مقابل الهیات محافظهکاری و حفظ وضع موجود ایستاد و انقلابی‌گری را ترویج کرد. ایشان معتقد بود که الهیات انقلابی‌گری باید تداوم اجتماعی داشته باشد و صرفاً به حفظ وضع موجود نیندیشیم. در حال حاضر نیز دائماً باید اصلاحات انجام شود و نباید نسبت به مسائل سکوت کنیم و وضعیت امروز کشور را باید نقد درون گفتمانی کرد.
شهبازی اظهار کرد: هنر حاج حیدر این بود که مدام با جریان روشفکری و جریانات تکنوکرات یا کار‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی مقابله می‌کرد. نامه‌های حاج حیدر چیزی بین مبانی و مصادیق است و باید حرکت بین این دو انجام داد و حاکمیت را برای اصلاح نقد کرد.
وی در ادامه بیان کرد: فضای گفتگو با حاج حیدر رحیم‌پور باز بود و در فضای حمایت از جمهوری اسلامی نیز هرکاری می‌کرد. ایشان هم شور شریعتی و هم دغدغه‌های شهید مطهری را داشت. حاج حیدر یک جوان ۹۰ ساله بود و برای فقر و محرومیت و فضای سیاسی و بین‌الملل صحبت داشت و اذعان می‌کرد که اگر مریض نبودم، به آمریکا و آفریقا می‌رفتم و آنان را مسلمان می‌کردم.
وحید جلیلی، پژوهشگر فرهنگی و اجتماعی در مراسم بزرگداشت حاج حیدر رحیم‌پور ازغدی بیان کرد: بعد از چهل سال هنوز تحلیل درستی از انقلاب اسلامی ارائه نشده است و حاج حیدر رحیم‌پور از گواه‌های این ادعا است. حاج حیدر نمونه‌ای از یکی از شخصیت‌هایی است که انقلاب اسلامی عمیقا متکی به اینهاست و یک جریان را راهبری میکنند. مثل آقای سررشته‌دار، آقای اکبرزاده و آقای شمقدری. اینها طیفی بودند که نه دانشجو بودند، نه روشنفکر کلاسیک بودند، نه به معنای متعارفی سیاسی بودند ولی همه‌ی اینها بودند. این افراد در تاریخ شفاهی مشهد جریانی را می‌ساختند که پشتیبان جدی رهبری بودند و حاج حیدر چهره‌ی ممتاز این جریان بود.
وی در ادامه افزود: سال قبل هم آقای اکبرزاده را از دست دادیم که مصالح فروش بود و با پنج کلاس سواد یک کتاب دارد به اسم "حسین پیشوای انسان‌ها". در سال چهل و سه ایشان قبل از شهید مطهری و شریعتی نقدی به عزاداری‌های سنتی در این کتاب ارائه می‌کند. اینها از کجا می آمدند؟ آدم‌هایی مثل حاج حیدر چطور به این بصیرت می رسیدند که از بسیاری از اساتید دانشگاه و علمای حوزه اینها دقیق‌تر و درست‌تر عمل میکنند؟
جلیلی در ادامه صحبت‌های خود اظهار کرد: حاج حیدر از قله‌های این جریان آدم‌های سنتی-روشنفکر مردمی است که عمدتا هم کاسب‌اند و در دل مردم‌اند و تجربه زیستی اجتماعی بسیار غنی و عمیقی دارند. ایشان به مبانی معرفتی‌ای که داشت، ملتزم بود و وصیت نامه‌شان هم در ابعاد مختلف اعتقادی، اخلاقی، سیاسی و معرفتی خیلی جای کار دارد. امثال حاج حیدر رحیم پور باید دقیق مورد مشاهده قرار بگیرند و امثال ایشان کم نیستند.
سردار سعید قاسمی، فعال فرهنگی و اجتماعی در این برنامه بزرگداشت بیان کرد: در اولین فرصتی که دست می‌دهد ایشان[حاج حیدر رحیم‌پور] با حضرت امام بیعت میکنند و با توجه به روحیاتشان، علی‌رغم اینکه در مقطع ریاست جمهوری حضرت اقا، به ایشان چندین پست پیشنهاد شد، حاج حیدر قبول نکرد؛ از این بابت که همیشه دوست داشت طلبه و مشغول درس و بحث باشد. این نکته حائز اهمیت است که در کنار درس و بحث، فعالیت اقتصادی را خود شروع کرد و کشاورزی و دامپروری را مشخصاً انجام داد و حتی به فعالیت دامپروری صنعتی پرداخت.
وی در ادامه افزود: حاج حیدر با فعالیت دامپروری و کشاورزی از نزدیک آشناست و کتابی را نوشتند که انتقاد و موشکافی بسیار ریز و دقیق فرایند کشاورزی و دامپروری است که در کشور دارد اتفاق می‌افتد و اینکه چرا این مدل فشل است و چرا به بالندگی نمی‌رسد.