به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ احتمالاً این دست جملات را از زبان مقامات آمریکایی زیاد شنیده‌اید که پنجره دیپلماسی برای همیشه باز نیست و یا آنکه همه گزینه‌ها روی میز است. رابرت مالی نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران و لوید آستین وزیر دفاع این کشور ازجمله افرادی هستند که در هفته‌های اخیر ذات واقعی یانکی‌ها را نمایش داده و به تعبیر خودشان ایران را تهدید کرده‌اند.
به عقیده آگاهان منطقه هر چه به تاریخ دور هفتم مذاکرات هسته‌ای در شهر وین نزدیک شویم؛ این دست مانورهای سیاسی با چاشنی تهدید نظامی بیشترازسوی واشنگتن تکرار می‌شود زیرا آمریکایی‌ها دچار «به‌هم‌ریختگی راهبردی» در برابر اقتدار جمهوری اسلامی ایران شده‌اند.
پس از فرار تحقیرآمیز تروریست‌های سنتکام از فرودگاه کابل ضعف راهبردی آمریکایی‌ها در منطقه بیش از گذشته عیان شده است. دوربین رسانه‌های بین‌المللی سرشکستگی و فرو ریختن هیمنه پوشالی ارتش آمریکا را ثبت و در برابر چشم جهانیان به نمایش گذاشت.
اما سؤال مهم آن است که چرا در آستانه مذاکره با ۱+۴ دشمن باوجود آگاهی از نتیجه تهدیدهای بی ثمر؛ باز هم به تئوری چماق و هویج روی آورده و از سویی در بحرین؛ تهران را تهدید کرده و در واشنگتن رژیم صهیونیستی را از رویارویی با جمهوری اسلامی ایران منصرف می‌کند؟