به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از پرس اسوسیشن، هرچند ماشین ها می توانند برنده مسابقه با بهترین بازیکن جهان باشند، اما نمی توانند حتی مانند یک کودک مهره های شطرنج را جابه جا کنند. یکی از دلایل این امر آن است که گیره های مصنوعی ربات ها مانند سرانگشتان انسان قدرت لامسه ندارند. حال آنکه سرانگشتان انسان دستان وی را برای کنترل و نگهداشتن اشیا راهنمایی می کند.

در همین راستا تحقیقی نشان داد سرانگشت مصنوعی جدید با استفاده از اعصاب مصنوعی سیگنال هایی ارسال کرد که شبیه سیگنال های انسانی بود.

محققان امیدوارند به تدریج پوست مصنوعی بسازند که قابلیت های آن به خوبی پوست واقعی باشد.

پروفسور ناتان لپورا از دانشکده مهندسی ریاضی دانشگاه بریستول در این باره می گوید: فعالیت ما نشان می دهد چگونه ساختارهای پیچیده داخلی پوست انسان حس لامسه را به وجود می آورند. این تحولی هیجان انگیز در حوزه نرم رباتیک است. اکنون می توان با استفاده از پوست حساس به لمس سه بعدی ربات هایی ساخت که قابلیت های ماهرانه تری دارند یا می توان با ایجاد حس لامسه در دست رباتیک عملکرد آن را بهبود بخشید.

محققان حس لامسه را در نوک انگشت مصنوعی را با استفاده از یک مش پرینت شده سه بعدی شامل برجستگی های ریز سوزن مانند ایجاد کردند که مشابه آن در پوست نیز وجود دارد.

برجستگی ها یا پاپیلاها با چاپگرهای سه بعدی ساخته می شوند که می توانند مواد نرم و سخت را با هم مخلوط کنند تا ساختارهای پیچیده ای مانند آنچه در زیست شناسی وجود دارد را ایجاد کنند.

لپورا در این باره می گوید: ما دریافتیم که نوک انگشت لمسی چاپ شده سه بعدی می تواند سیگنال های عصبی مصنوعی تولید کند که شبیه سیگنال ثبت شده از نورون های واقعی و لمسی هستند. اعصاب لمسی انسان سیگنال هایی را از انتهای عصبی مختلف به نام گیرنده های مکانیکی منتقل می کند که می تواند فشار و شکل تماس را نشان دهد.

هرچند این تحقیق نشان داد سیگنال های سرانگشتان مصنوعی و اعصاب انسان بسیار شبیه هستند، اما نسخه مصنوعی نسبت به جزئیات دقیق حساس نبود.