به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق، مثلا ادعا می شود "گوشه ذهن خود ثبت کنید! در ایامی که تمام تمرکز مجلس و دولت متوجه موضوع ارز ترجیحی و یارانه هاست، نمایندگان جبهه پایداری با فراغ بال، روی انتخابات هیأت رییسه متمرکز شده و مشغول مهندسی کسب قدرت هستند. آنها به هریک از نمایندگان خود، یک متن علیه قالیباف برای مصاحبه داده اند و گویا روی ریاست الیاس نادران هم کار می کنند".
البته هر نماینده ای حق دارد در انتخابات هیئت رئیسه نامزد شود یا مجموعه ای از نمایندگان به این یا آن نامزدی رای بدهند. اما چرا درست به هنگام ضرورت همدلی و هم افزایی در مجلس، بدگمانی ترویج می شود؟!
اولا سند آن ادعا و متن های ادعیی دقیقا کجاست؟ ثانیا "نمایندگان پایداری"، دقیقا یعنی چه کسانی، که باید رای نصف به علاوه یک نمایندگان (بالای ۱۴۶ رای) را داشته باشند تا بتوانند رئیس مجلس را از میان خود انتخاب کنند؟
ثالثا اصلا "جبهه پایداری" به عنوان یکی از چند جریان فعال ذیل چتر نیروهای جبهه انقلاب، در خارج از ذهن توهم پراکنان، در فضای سیاسی واقعا چقدر و چه حجمی از فعالیت سیاسی را دارد که از سوی جریان معارض انقلاب، به عنوان لولوی ترسناکی که همه جا را گرفته، تصویر سازی می شود؟!
رابعا آقای قالیباف، سال گذشته با ۲۳۰ رای از مجموع ۲۶۴ رای نماینندگان حاضر در جلسه، برای بار دوم رییس مجلس شد، و آقای فریدون عباسی دیگر نامزد ریاست، ۱۸ رای کسب کرد.
مرتکبان عملیات روانی و شایعه سازان توضیح دهند "نمایندگان پایداری" مورد ادعای آنها دقیقا در این انتخابات کجا بودند و چه رایی دادند؟!
آقای قالیباف، دو سال قبل هم با رای ۲۳۰ نماینده، از مجموع ۲۷۴ رای، رئیس مجلس شد؛ و آقایان مصطفی میرسلیم و فریدون عباسی، به ترتیب ۱۲ و ۱۷ رای کسب کردند.
اکنون جای طرح سوال مهم تری است: چه کسانی ماموریت تخریب آقای رئیسی و دولت را به انجام می رسانند و آن را به حامیان آقای قالیباف نسبت می دهند؟ و چه کسانی ماموریت تخریبی مشابهی را علیه آقای قالیباف و مجلس انجام می دهند و آن را به حامیان آقای رئیسی یا جبهه پایداری وحتی نهاد های های اطلاعاتی داخل نظام- نسبت می دهند؟!
قرائن بسیار نشان می دهد سر منشاء هر دو عملیات اختلاف افکنانه، یکی است؛ ولو اینکه از هیجان افراد کم توجه خودی هم که حساسیت مثبت یا منفی شدیدی نسبت به این یا آن چهره سیاسی دارند سود بجویند.
ما یقین داریم برای اغیار و بدخواهان، رئیسی و قالیباف و جلیلی و... بهانه اند. آنها هدف واقعی خود را به هنگام آشوب افکنی در سال 88 لو دادند و گفتند "انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است". این هدف، بدون نقار افکنی در درون جبهه انقلاب، امکان اجرایی شدن ندارد.