به گزارش سرویس کتابخانه «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سلوک و طی طریق در مسیر معرفت الهی یکی از موضوعات مهم برای اهل معرفت و معنا به حساب می آید و حتی اگر در سلک این افراد خودتان را قرار ندهید همیشه در گوشه ذهن خود به دنبال گمشده ای و یا به دنبال مسیر و طریقی برای رسیدن به حق هستید که به نص صریح روایت حکمت همان گمشده مومن است.
کتاب ضیافت بلا که حاصل دو دوره از سخنرانی های حجت الاسلام و المسلمین سید محمدمهدی میرباقری است به دنبال رهنمون ساختن همین مسیر مقامات سلوکی برای مخاطبانش از طریق بلای معصومین علیهم السلام است که با بیانی شیوا به این مهم می پردازد.
در فصل اول این کتاب ارزشمند سیر و سلوک متعارفی که مبانی اولیه و ابتدایی است تشریح شده است و یک فرد در قدم اول باید کدام تنظیمات را در زندگی فردی و اجتماعی فعال کند و به دلیل متن روان و سلیس کتاب خواندن این بخش لذت بخش است زیرا متن کتاب برگرفته از سخنان حجت الاسلام میرباقری است البته که برای افرادی که پیش زمینه قبلی از این دست مباحث داشته باشند شاید کمی خسته کننده به نظر آید.
در فصل اول کتاب تحت عنوان سیر سلوک متعارف به مراحل عزم و تصمیم و انتخاب معبود، محاسبه، توبه و رجوع الی الله، اعتدال در خوراک، اعتدال در خوابیدن و ذکر حضرت حق می پردازد و پله پله فرد را برای ورود به بحث اصلی کتاب و وادی بلا و ابتلائات آماده می سازد.
و اما فصل دوم کتاب جزء غرر مطالب و اهم موضوعات به حساب می آید و باعنوان مقامات سلوکی در زیارت عاشورا نام گذاری شده است و گردآورندگان در این فصل به مبانی سلوکی بر پایه مفاهیم ناب معرفتی زیارت عاشورا پرداخته اند.
موضوع بلا موضوعی است که هر فردی در زندگی روزمره خود و در طول عمر خویش با آن دسته و پنجه نرم می کند اما اینکه از این بلا و مصیبت چگونه جهت گیری به سمت حق و مسیر الهی داشته باشیم مرد راه و آشنا به طریق سلوک می طلبد.
ابتلائات الهی به نوعی یک تلنگر و یک گوشزد برای عبد و بنده خداوند است که موقعیت خودش را شناسایی کند و این بلاها متناسب با همین موقعیت فرد جهت رشد معنوی او فراهم می گردد و این نکته ای است که استاد میرباقری به صورت مبسوط در صفحات اولیه فصل دوم توضیح داده و از ابتدا فلسفه بلا و ابتلائات در نظام عالم را شرح می دهند.
حال برای مخاطب این سوال پیش می آید که نسبت انسان با بلا و مصیبت حجت و ولی الهی چیست و مقامات سلوکی چه نقشی در این بین دارد؟ به نظر می رسد شاه بیت اصلی کتاب و هدف گردآورندگان ارائه پاسخی مناسب برای همین پرسش است.
هر فردی که در طریق سلوکی وارد می شود می خواهد تقربی به خدا و اولیا الهی که همان چهارده معصوم علیهم السلام می باشند داشته باشد این کتاب راه حلی میانبر را به ما نشان می دهد و آن این است که آشنایی با بلای ولی الله و حجت خداوند موجب تقرب به امام معصوم می گردد و برای اثبات این گفته به فرازهای زیارت عاشورا که زیارتی قدسی استناد می کند.
شاه کلید این است که اگر ما به دنبال مقامات سلوکی هستیم باید وارد محیط مصیبت حجت خدا که همان سیدالشهدا علیه السلام است بشویم و از تمامی زوایا این مصیبت عظیم را مشاهده کنیم و در جای جای آن خود را در کنار امام حسین علیه السلام قراردهیم ومستمسک به این بلا و مصیبت عاشورا شویم و خود را بالا ببریم و سیر آفاقی و انفسی در کربلا را از دست ندهیم.
و در انتها باید بدانیم که مهم ترین وسیله سلوک، توجه به بلای اولیای خدا و به ویژه اعظم بلاها و مصیبات سید الشهدا علیه السلام است "مُصِیبَه مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلَامِ" و این مصیبت در حقیقت ابتلا شخص جناب نبی اکرم محمد مصطفی صلوات الله علیه است و این ابتلا اعظم وسایل سلوک به سمت خدای متعال ومحورتهذیب همه جوامع و همه تاریخ است.
و در حسن ختام نقلی از آن فیلسوف عارف ذکر می کنم که هیچ کس به هیچ مرحله ای از معنویت نرسید مگر در حرم امام حسین علیه السلام و یا در توسل به آن حضرت. والسلام
نقد و بررسی از سجاد باقری