به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق، محمدرضا تاجیک، از تئوریسین‌های اصلاح‌طلب و از حامیان آشوب، طی یادداشتی با طرح کنایه فروپاشی حکومت ایدئولوژیک کمونیستی در شوروی، نوشته است: جامعه امروز ایرانی، به‌طور فزاینده‌ای نوعی سیاسی‌شدگی امور غیرسیاسی و پیش‌پاافتاده (عمدتا امور انضمامی و ناظر بر زندگی روزمره) را تجربه می‌کند. این امر پیش‌پاافتاده و انضمامی، گاه در خم ابرو و پیچش موی یک دختر یا پسر جوان نمود می‌یابد و گاه دیگر، در گرانی یک جنس، برخوردی ناجور، واقعه‌ای طبیعی، امری حادثی، گفته یا نگفته، کرده یا نکرده‌ای بی‌مقدار، خبری بی‌بنیان. بی‌تردید، آن عامل که از هیچ چیز، چیزی می‌سازد و امر پیش‌پاافتاده را به امر سیاسی تبدیل می‌کند، انبوهی از احساس نارضامندی، بی‌قدرتی، بی‌اعتمادی، مهجوری، بیگانگی، بی‌عدالتی، نابرابری و ناامیدی است که دیری است در حفره‌ها و شیارهای ناخودآگاه مردمان انباشت شده و مجال و روزنه‌ای برای بروز و ظهور می‌یابند.
به گزارش اعتمادآنلاین، او سپس می‌افزاید: دقیقا در این شرایط که از هر امر جزیی و به ظاهر بی‌مقداری بلا (خیزش و اعتراض و جنبش) می‌خیزد، بسیاری از اصحاب تصمیم و تدبیر در عالم ایده‌ها یا عالم مثل خود - که در آن صورت والا و اعلای هر چیز، از جمله سیاست، تجربه می‌شود - به سر می‌برند و امور نازل و پیش‌پاافتاده را اموری نااندیشیدنی، فریبکار و نگاه‌ناکردنی فرض می‌کنند که آنان را از توجه به امور والا و بالا غافل می‌دارند. زیست‌جنبش‌هایی که در سالیان اخیر در جامعه رخ داده‌اند، آشکارا از اهمیتِ امر به ظاهر بی‌اهمیت - امور خرد و جزیی معطوف به ملموس‌ترین و انضمامی‌ترین لایه‌های زندگی فردی و جمعی مردمان - خبر می‌دهند و اصحاب قدرت را به گشودن درها و پنجره‌های زیست‌جهان خود و بازگشت از سفر طولانی آسمانی خود فرامی‌خوانند و بدانان می‌گویند زیر پای‌تان غوغا و شورش امر پیش‌پاافتاده و جزیی برپاست. به زیر نگاه کنید، قبل از آنکه زیر و رو شوید.
*تقریبا هیچ حکومت و سیستم ساقط‌شده‌ای در امروز و دیروز جهان نیست که برخی اصلاح‌طلبان ستادی سرنوشت آنرا به نظام جمهوری اسلامی ایران طعنه نزده باشند!
از پادشاهی فرانسه در انقلاب کبیر تا کشتی تایتانیک و حکومت سلطان حسین صفوی و حکومت لیبی در دوران قذافی.
جالب است که مخاطبان محترم بدانند حتی حکومت پهلوی هم جزو همین حیطه و البته جزو پرتکرارترین آنهاست و برخی چپ‌های ستادی هر سال به مناسبت دهه فجر، دلایلی برای سقوط پهلوی برمی‌شمارند و سپس همین دلایل را به صورتی زیر پوستی به نظام جمهوری اسلامی ایران نیز ربط می‌دهند.
از این رفتار شریرانه که البته بر اثر هجر عقلانیت و مطالعه حادث می‌شود که بگذریم؛ سخنان تاجیک ناظر به احتمالات مربوط به وقوع "فتنه اقتصادی" است.
فتنه‌ای با فرماندهی و زمینه‌چینی صریح اصلاح‌طلبان که طی 12 سال گذشته پخت و پز شده و در مقابل مشکلات اقتصادی صرفا "راه حل خیابان" را به مردم نشان داده است. راه حلی که تاکنون پیش‌لرزه‌هایی مثل دیماه 96، اغتشاشات مهسا و اغتشاشات آبان 98 را با زمینه‌های مختلف امتحان کرده و برای گُر گرفتن این جرقه‌ها بر هیمه‌ای که آقایان جمع‌آوری و انباشه کرده‌اند لحظه‌شماری می‌کند.
و از همین روست که تاجیک عبارت‌هایی مثل شورش و زیر و رو شدن را بی هیچ محابایی رواداری می‌کند.
اینکه برخی محافل تحلیلی از تاجیک و دوستان او با عنوان "فرماندهان فتنه اقتصادی" یاد می‌کنند نیز از همین روست!
این آنها هستند که به جای تشویق مردم به "رأی خوب" برای کاهش مشکلات؛ دائما آدرس خیابان و شورش وسیع را می‌دهند.(مثلا بخش‌های اشاره شده از یادداشت تاجیک)
آنها هستند که بدون هیچگونه مذمت و منعی گفتند اغتشاشات آبان 98 در سطحی وسیع‌تر و خشن‌تر تکرار خواهد شد.
و آنها هستند که در بحبوحه اغتشاشات مهسا گفتند نظام شکار است و نظام شکارچی(!) و سپس از این گفتند که خشونت اغتشاشگران الهی است.
مردم، مسئولان، خواص و نهادهای امنیتی هریک در مقابل توطئه "فتنه اقتصادی" یا همان آشوب آینده وظایفی جداگانه و گاه متداخل دارند...