تاریخ : 1402,یکشنبه 28 خرداد12:30
کد خبر : 473422 - سرویس خبری : آخرین اخبار صفحه اول

همه به دنبال نخبگان؛ از لفظ تا عمل

بسیاری از چهره‌ها بر لزوم مشارکت‌یافتن "نخبگان عرصه حکمرانی" در فرایندهای تصمیم‌سازی و سیاست‌گذاری تأکید دارند. اما این حرف در عمل چقدر محقق شده است؟

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی لاریجانی، فعال اصولگرا و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام طی سخنانی در نشست گرامیداشت فیلسوف ایرانی "کریم مجتهدی" با بیان اینکه بروکراسی در کشور ما از قبل انقلاب بیمارگونه متولد شد، گفت: خصوصا در دهه 50 که یک مقدار درآمد نفتی کشور زیاد شد اکثرا شغل دولتی یک جایگاهی شد برای زندگی ساکن، نه پویایی در تولید سیاست‌گذاری و تصمیمات مهم کشور –اما- بعد از انقلاب یک تعدادی از افراد تحصیل کرده بر حسب ضرورت وارد سیستم دیوانی کشور شدند و اجمالا تغییراتی هم بوجود آوردند.

به گزارش جماران، وی افزود: اما به مرور یک تصور اشتباهی در کشور ما شکل گرفت که این سیستم دیوانی مافیاست و فلان است و این را مجوزی برای خود ساختند که اعضای ستادهای انتخاباتی خود را در امور دیوانی به صورت گسترده وارد کنند و نتیجه این شد که امور دیوانی کم خاصیت و فربه بشود لذا از توانمندی لازم برای تصمیم‌سازی دور ماند.

لاریجانی در ادامه گفته است: نخبگان وقتی در تصمیم‌سازی مشارکت نداشته باشند تصمیم گیران هم در کار خود وا می‌مانند.

*استفاده از نخبگان در اجرائیات و حکمرانی کشور دیرگاهیست که مورد تأکید بزرگان و چهره‌های مختلف کشور قرار دارد.

دقت شود که استفاده از نخبگان به معنای به‌کارگماردن افراد دارای مدارک تحصیلی بالا یا تخصص‌های مرتبط نیست بلکه نخبه به افرادی گفته می‌شود که اولا معدود هستند، ثانیا در زمینه‌های ویژه فردی رشد یافته‌اند، ثالثا بصورت الزامی مدارج تحصیلی بالا ندارند اما در تشخیص امور از هوشمندی ویژه برخوردار هستند و رابعا هوشمندی و درایت آنها در کارنامه آنان کاملا قابل لمس و عیان است.

همچنین خوب است بدانیم که نخبگان عرصه حاکمیتی با نخبگان علمی متفاوت هستند و نخبه عرصه حاکمیتی یک شخصیت ذوابعاد است که توانایی برایندگیری و تصمیم و تشخیص بر اساس مولفه‌های مختلف را دارد.

او توانایی ویژه‌ای در تشخیص سمت و سوی تحرکات فعلی دارد و البته این توانایی‌ها لزوما به دلیل تحصیل در رشته‌های علمی پدید نمی‌آیند.

نخبگان عرصه حکمرانی همچنین باید در مرکزیت تصمیمات راهبردی قرار داشته باشند نه لزوما در سمت‌های اجرایی تا بتوانند بیشتر به هدایت و سیاست‌گذاری بپردازند و درگیر اجرائیات روزمره نباشند.

متأسفانه در سیستم‌های مختلف اجرایی و حکمرانی ما به جز حیطه رهبری و مسئولیت‌های مستقیم آن؛ اثر چندانی از بکارگیری نخبگان حکمرانی و افراد صاحب کارنامه‌های خوب دیده نمی‌شود.

منبع: مشرق