به گزارش سروریس فرهنگی اجتماعی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ میکائیل دیانی///* بزرگترین نقطه ی مثبت آبی روشن این است که ملودرامی مذهبی ست که پایه های درامش را بر اطلاعات و محتوای دینی سوار نکرده و به ورطه ی معناگرایی نیفتاده آبی روشن فیلمی قصه گوست که کاملا بر اصول قصه گویی کلاسیک سوار است در همان دقایق ابتدایی فاجعه ای اتفاق می افتاد و هدف قهرمان را مشخص می‌کند قهرمان نیازی شخصی دارد و هدفى عینى.

نکته ی مهم اینکه سنگ فیروزه در عین اینکه نشانهای مذهبی برای تکمیل جهان معنایی اثر است در اصل مک گافین قصه برای فهم انگیزهی تلاشهای قهرمان فیلم .است گوهری که دست ضد قهرمان ایوب است و حالا یونس در تلاش برای یافتن اوست همین هم فیلم را حتی برای کسانی که کمترین فهم و علقه ای از مذهب ندارند قابل تماشا و پیگیری میکند.

غیر از این مهمترین ویژگی جهان روایی آبی روشن این است که هر نشانه ای در داستان نه تنها روایت فیلم را کامل میکند کامل کننده پازل جهان معنایی و محتوایی فیلم هم هست مجرمی که جرمش ریختن گازوئیل پای درختان جنگل بوده خود در تانکر گازوئیل گرفتار میشود وسایل به جا مانده از ایوب در ایستگاههای مختلف بعدی به کار کاراکترها می آیند و انگشتر گم شده حاج یونس در مهمترین لحظه خود تبدیل به عنصری مهم در درام میشود.

از این منظر شاید بتوان گفت آبی روشن از اولین فیلم هایی است که هم به جهان پرنشانه و جزئیات فیلمسازانی مثل مجیدی و میرکریمی نزدیک است هم برخلاف آنها داستانی شاه پیرنگ و کلاسیک را روایت میکند نه قصه ای مینیمال و خلوت را و این همان چیزی است که باعث میشود جوان امروزی هم با آنکه ذائقهاش با درامهای ملتهب سریالی خو گرفته از دیدن آبی روشن ناراضی از سالن بیرون نرود و حتی اگر با اتمسفر مذهبی و دینی کار هم ارتباط نگرفته باشد با داستان ظاهری اثر ارتباط برقرار کرده باشد.

در کنار این فیلمنامه پخته؛ اجرای فیلم نیز کاملا جا افتاده و دقیق و گرم است و در ترکیب این متن و اجرا همه چیز به اندازه شده است. بازیگران نیز بسیار خوب از عهده کار خود برآمدهاند و تا اینجای جشنواره و فیلم هایی که دیده ام این فیلم به جهت سینمایی جلوترین فیلم جشنواره بوده است!