به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ابو مصعب زرقاوی که روزگاری تبهکاری پیش پا افتاده بود در عراق رهبر القاعده و نماد تروریسم تکفیری شد، کسی که در پس پرده مامور سرویس اطلاعاتی آمریکا بود و هدفش سرکوب مقاومت عراق.
ویلیام ون واگنن تحلیلگر و نویسندهای که سال‌ها درباره جنگ سوریه تحقیق کرده و خود از یک آدم‌ربایی در سال 2007 در سنجار عراق جان به در برده است، در تارنماری خبری ـ تحلیلی کرادل می‌نویسد: ابو مصعب زرقاوی اردنی و بنیانگذار القاعده در عراق (AQI) پس از اسامه بن لادن بدنام ترین دشمن آمریکا لقب گرفته بود اما بررسی دقیق‌تر زندگی این تبهکار و نتایج اقداماتش در عراق نشان می‌دهد که او احتمالاً محصول و ابزار سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا بوده است.
واگنن با اشاره به اینکه استراتژیستهای نومحافظه کار دولت وقت آمریکا در سال 2003 از حضور زرقاوی در عراق برای توجیه حمله غیرقانونی خود به این کشور استفاده کردند. علاوه بر این، زرقاوی در ایجاد نفاق میان گروه‌های مقاومت عراقی که با اشغال آمریکا مخالف بودند نقشی کلیدی داشت و سرانجام هم آتش جنگ داخلی سنی و شیعه را در این کشور برافروخت.
ردپای همکاری زرقاوی با سیا
ابو مصعب زرقاوی با نام احمد فاضل نزار خلایله متولد شد، اما بعداً نام خود را تغییر داد. او در اواخر دهه ۱۹۸۰ برای مبارزه با نیروهای شوروی تحت حمایت سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) به افغانستان رفت و پس از بازگشت به اردن در سال 1992 به‌دلیل کمک به تشکیل گروه افراط‌گرای «جند الشام» دستگیر شد. آنطور که مجله آتلانتیک نوشته، زرقاوی پس از آزادی از زندان در سال ۱۹۹۹ به افغانستان بازگشته و برای اولین بار با اسامه بنلادن رهبر القاعده دیدار می‌کند. زرقاوی سپس به کردستان عراق رفته و در سال ۲۰۰۱ پایگاه آموزشی برای تربیت نیروهای خود را تاسیس می‌کند. همین زمان بود که مقام‌های دولت بوش با استفاده از حضور زرقاوی در عراق تلاش می‌کنند تا حملات ۱۱ سپتامبر را به عراق نسبت دهند.
زرقاوی عامل ایجاد تفرقه در میان دشمنان آمریکا
آنچه شائبه همکاری زرقاوی با سازمان اطلاعاتی آمریکا را تقویت می‌کند گزارش روزنامه وال استریت ژورنال است که نوشته وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) در سال ۲۰۰۲ طرح دقیقی برای حمله به اردوگاه زرقاوی داشته اما کاخ سفید از تائید آن خودداری کرده و ماه‌ها این کار را به تعویق انداخته است.
توماس هِنریکسن کارشناس سیاست خارجی از دانشگاه استنفورد نیز بعدها در گزارشی با عنوان «تفرقه بین دشمنان» نوشت که ارتش آمریکا از زرقاوی برای ایجاد اختلافات میان دشمنانش خود در عراق از جمله شهر فلوجه استفاده کرده است. هنریکسن در مقاله خود عنوان کرده که دیدگاه‌های تکفیری زرقاوی آتش تنش‌های محلی در فلوجه را روشن کرد و دامنه اختلافات به سرعت به دیگر مناطق از جمله بغداد رسید.