به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ماجراهای دنباله دار تهران و شهردارش انگار تمامی ندارد. از همان روزی که خبر استعفای محمدعلی نجفی دهان به دهان پیچید خیلی ها کار را تمام شده دانستند. هرچند که برخی از اعضای شورای شهر تلاش داشتند خبر را در پستو نگه دارند تا علنی نشود. اما خب هرچه باشد عصر ارتباطات است و به اقتضای آن ناگفته ای باقی نمی ماند.
خبر که علنی شد و دیگر راهی برای کتمان آن باقی نماند نمایندگان، شهردار را راضی کردند تا این ماجرا را لااقل تا بعد از تعطیلات نوروز به تعویق بیندازد. بلکه فضای نوروز حال و هوایش را عوض نموده و پیگیری این ماجرا را متوقف کند. در مقابل، تهران هم شب عیدی بدون شهردار نمی شد و شورای شهری ها هم به خواسته شان می رسیدند.

نجفی به این تعویق، رضایت داد اما چند روز از پایان تعطیلات نگذشته بود که دوباره روز از نو روزی از نو. او هر دو پا در یک کفش بر استعفا مصر بود. اعضای شورا هم مصر تر از نجفی بر ادامه کارش اصرار داشتند. اصرار شهردار و انکار شورای شهری ها در نخستین جلسه رسمی شورا به اوج خود رسید و این در حالی بود که او پیشتر حجت را بر همه تمام کرده و گفته بود که«حفظ این مسئولیت با این بیماری، خیانتی است بر امانتی که مردم به شورا سپرده‌اند... اگر این وضعیت ادامه پیدا کند موجب وارد شدن لطمه به شهر و مدیریت شهری می‌شود.» نمایندگان اما نظرشان این بود که مشکل آنچنان جدی نیست و سرطان پروستات که دیگر این حرف ها را ندارد و این بیماری سیاست مداران است و ... .

در نهایت در رأی گیری به عمل آمده اکثریت اعضا حکم به ادامه شهرداری شهردار دادند. این تصمیم درحالی که شهردار تهران باید از ابتدای اردیبهشت در بیمارستان بستری ‌شود آینده مدیریت شهری را با ابهام مواجه کرد. در واقع باوجود آنکه نجفی تاکید داشت که استعفایش دلیل سیاسی ندارد، اما یک نگاه متداول وجود دارد مبنی براینکه اعضای شورا با انگیزه های سیاسی رای بر ابقای شهردار مستعفی دادند. اصرار شورا بر ماندن نجفی در بهشت آن هم به قیمت خیانت بر امانت مردم و لطمه به مدیریت شهری، احتمالا با واهمه از تکرار تجربه شورای اول بی ارتباط نبود. هرچه باشد این بی ثباتی تاثیرات منفی و نامطلوبی را در بدنه اجتماعی اصلاح طلبان به همراه خواهد داشت.

شهرداری نجفی بعد از ابقا، البته یک روز بیشتر دوام نداشت. 24 ساعت بعد از آن جلسه پر حرف و حدیث او بار دیگر استعفا داد. این وضعیت البته چندان غیر قابل پیش بینی نبود. به گفته محمد علیخانی، رئیس کمیسیون عمران شورای شهر او پیشتر چندین بار تأکید کرده بود که در صورت مخالفت شورا با استعفا، به کارش ادامه نخواهد داد و مجددا استعفا می دهد. نجفی بر سر حرفش ماند و شورا نشینان را بار دیگر وادار کرد تا برای چاره اندیشی فکری کنند. ماحصلش هم شد جلسه امروز که راهی جز پذیرش استعفا در آن باقی نمانده بود.

آنطور که در خبرها آمد استعفای شهردار در جلسه ای که پشت درب های بسته برگزار شد با 15 رأی موافق، 5 رأی مخالف و 1 رأی ممتنع تصویب شد و از امروز باید نجفی را شهردار سابق تهران نامید. بماند که در این میان، مخالفت آن 5 نفر با استعفا در جلسه امروز آن هم بعد از این همه کش و قوس، حکایتی دارد برای خود.

حالا یک تهران مانده است و یک شهرداری بدون شهردار. هرچند که امورات جاری مدیریت شهری با تصمیم شورا فعلا به «سمیع الله حسینی مکارم»، معاون مالی و اداری شهرداری تهران به عنوان سرپرست شهرداری واگذار شده اما اقتضائات این کلان شهر حکم می‌کند که اهالی ساختمان بهشت هرچه زودتر سنگهایشان را با هم وا بکنند و فارغ از کشمکشهای سیاسی و حزبی، شهردار جدید را در دفتر کارش مستقر کنند.