به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛علی خضریان نماینده منتخب مردم تهران، ری و شمیرانات در یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی طی یاداشتی در صفحه اینستاگرام خود بمناسبت روز معلم نوشت: در حالی که همچنان در دنیا، مقام معلم در ۵ اکتبر (۱۳ مهرماه) گرامی داشته می‌شود، در میهن ما، روز معلم در دو دوره و در یک روز و آن اواخر سال تحصیلی گرامی داشته شده است.

روز اول:
اردیبهشت سال ۱۳۴۰، دولت دست شریف امامی بود و وزارت آموزش و پرورش را به دست جهانشاه صالح سپرده بود و او لایحه‌ای برای تعیین حقوق و طرح در مجلس تنظیم کرده بود؛ در حالی برای آموزگاران ۱۰۶۰ و دبیران ۱۴۵۰ تومان تعیین شده بود که برای شاغلین در سطح یک دبیر در یک سازمان دولتی دیگر ماهیانه ۲۵۰۰ تومان پرداخت می‌شد. با پخش این خبر، واکنش فرهنگیان برانگیخته شد. بسیاری از مدارس تعطیل و نیمه تعطیل شدند. صبح روز سه شنبه ۱۲ اردیبهشت، در حالیکه نمایندگان در حال بررسی لایحه در مجلس بودند، معلمان به تدریج بیرون مجلس دور هم جمع شدند. با افزایش جمعیت، ماموران پلیس اقدام به متفرق کردن معلمان با ماشین آب‌پاش کردند. همهمه که شدت یافت، در همین حین سرگرد شهرستانی، رییس کلانتری با اسلحه کمری خود به سر معلمی به نام ابوالحسن خانعلی، اهل روستای کن تهران، ۳۰ساله، مجرد و دبیر فلسفه و عربی دبیرستان جامی در غرب تهران شلیک کرد؛ شهید خانعلی علاوه بر شغل معلمی، دانشجوی دوره دکترای فلسفه دانشگاه تهران نیز بود؛ گرایش سیاسی خاصی نداشت و در تظاهرات میدان بهارستان هم نقش رهبر یا سخنگویی نداشت. معلمی بود که مانند هزاران تن دیگر صرفا برای دفاع از حقوق صنفی خود و در یک اجتماع صنفی شرکت کرده بود.

روز دوم:
۱۸ سال بعد، در ساعات ده و نیم شب همان روز، تهران دوباره شاهد اتفاقی تلخ بود. آیت الله مرتضی مطهری تازه از خانه یدالله سحابی بیرون آمده بود و در خیابان فخرآباد داشت سوار خودرو می‌شد که فرد ناشناسی از فاصله چهارمتری، گلوله‌ای به پشت سرش شلیک کرد. با صدای تیر، همه از خانه‌ها بیرون آمدند. در خیابان غوغا شد. آیت الله به بیمارستان منتقل شد اما تلاش پزشکان برای نجات ایشان بی‌نتیجه بود. ساعت ۲۴ نشده بود که آیت‌الله جان به جان آفرین تسلیم کرد. بلافاصله خبر در شهر پیچید. رادیو، خبر ترور عضو برجسته شورای انقلاب را مخابره کرد. کمی بعد شخص ناشناسی در تماس با دفتر روزنامه کیهان گفت: «در جهت مبارزه با آخوندیسم، ما اعضای گروه فرقان، آیت‌الله مطهری (رئیس شورای انقلاب را ترور کردیم و ...»

روز اول نه مورد تائید رژیم واقع شد و نه هیچگاه در تقویم رسمی ثبت شد و تنها تا ۲ سال بعد و به طور خودجوش توسط فرهنگیان گرامی داشته شد تا اینکه با شهادت آیت‌الله مطهری مهم‌ترین شخصیت فرهنگی انقلاب که درست در زمان مربوط به روز نخست پیش آمده بود، به نام معلم ثبت شد.