تاریخ : 1399,چهارشنبه 11 تير13:36
کد خبر : 361913 - سرویس خبری : آخرین اخبار صنفی آموزشی

مهم‌ترین چالش پژوهشگاه‌ها، فعالیت نداشتن در راستای اهداف است

استاد دپارتمان ریاضی دانشگاه تهران گفت: مهم‌ترین چالشی که پژوهشگاه‌ها با آن روبه‌رو هستند این است که برای آنچه به وجود آمده‌اند و اهداف و مأموریت آن‌ها است، فعالیت کنند.

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل ازدانشجو، آمری استاد دپارتمان ریاضی، آمار و کامپیوتر دانشگاه تهران در برنامه رادیویی «گفت‌وگوی علمی» درباره ظرفیت‌ها و چالش‌های احتمالی موسسات وابسته به وزارت علوم به ویژه پژوهشگاه‌ها گفت: بر اساس مطالعات صورت گرفته، توسعه همه جانبه یک کشور در بخش‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در گرو بالندگی و توسعه آموزش عالی قرار دارد و بنابراین دانشگاه‌ها عامل اصلی توسعه همه جانبه ایران می‌توانند باشند.

آمری افزود: در چهار دهه اخیر توسعه آموزش عالی در حوزه دانشگاهی و در حوزه پژوهشگاه‌ها و موسسات پژوهشی رشد شتابانی داشته است. در حال حاضر ۴۰۰ موسسه پژوهشی اعم از پژوهشگاه، پژوهشکده و یا مرکز پژوهشی وجود دارد که وابسته به وزارت علوم هستند.

وی همچنین از وجود پژوهشگاه‌های دیگر در وزارت خانه‌های مختلف خبر داد و اظهار کرد: تقریباً تمام وزارت خانه‌های کشور چنین پژوهشگاه‌هایی دارند، زیرا اساس توسعه یک وزارت و پیشبرد راهبرد‌های آن در گرو امر پژوهش است.

استاد دپارتمان ریاضی، آمار و کامپیوتر دانشگاه تهران ضمن بیان این موضوع که پژوهشگاه‌های کشور بدون تردید از ظرفیت بسیار خوبی برخوردار هستند، در عین حال از چالش‌های موسسات پژوهشی وابسته به وزارت علوم گفت و اظهار کرد: مهم‌ترین چالشی که این پژوهشگاه‌ها با آن رو به رو هستند این است که برای آنچه به وجود آمده‌اند و اهداف و مأموریت آن‌ها است، فعالیت کنند.

وی با ذکر مثالی بیان کرد: پژوهشگاه انرژی همان‌طور که از نامش پیدا است، قرار است در حوزه انرژی‌های مختلف کشور کار پژوهشی انجام دهد، اما متأسفانه نتوانسته‌ایم از ظرفیت این پژوهشگاه استفاده کنیم و یا این پژوهشگاه نتوانسته است به جامعه کمک کند و بهره برداری لازم را داشته باشد.

آمری با اظهار به اینکه مهمترین مشکل در حوزه فعالیت پژوهشگاه‌ها در کشور عدم ارتباط تنگاتنگ این مراکز با جامعه، حل کردن مسائل کشور و ارجاع کار به این پژوهشگاه‌ها است، گفت: متأسفانه، چون این پژوهشگاه‌ها نتوانستند نقش خود را ایفا کنند، بعضی از آن‌ها به تربیت دانشجو روی آورده‌اند که واقعاً یک کار عبث و بی راهه است و اگر قرار است این کار صورت بگیرد، باید به شکل محدود و در راستای دستیابی به فناوری‌ها و تکنیک‌ها باشد.