به گزارش خبرنگار صنفی – آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این دانشجویان که به سبک مدیریت جدید در این دانشگاه منتقد هستند، گلایه‌های خود را در قالب اعتراض نامه‌ای عنوان کردند.
در بخشی از این اعتراض نامه آمده است: امید آن می‌رفت تا با ورود سبک مدیریتی جدید دانشگاه بیش از پیش پویا و در عرصه علمی، فرهنگی و سیاسی پیشتازتر و سطح علمی آن ترقی بیشتری پیدا کند اما تنها چند هفته از انتصاب رئیس جدید دانشگاه نگذشته بود که انتصابات جدید تمام امیدهای پیش روی دانشجویان را ناامید کرد.
این دانشجویان با تاکید بر انتصابات نادرست در این دانشگاه، یادآور شدند: افرادی به مسئولیت منصوب شده بودند که سابقه درخشانی را نداشته و این را در مسئولیت‌های قبلی خود در دانشگاه به اثبات رسانده بودند. جالب‌تر آنجاست فردی که با پشتیبانی مدیریت جدید را به وجود آورده بود، خودش هم ارتقایی نگرفت و در همان سمت قبلی ماند.
در قسمت دیگری از اعتراض نامه این دانشجویان آمده است: بحث خرید ساختمان قدیم دانشگاه آزاد با آن همه مقدمات و تشریفات کنسل و تصمیم بر ساخت ادامه ساختمان پردیس و انتقال ساختمان اداری و همه دانشکده‌ها جز مهندسی در اوایل ترم آینده به پردیس گرفته شد.
این دانشجویان همچنین درباره مشکلات رفاهی دانشگاه‌شان خاطرنشان کردند: از اردیبهشت امسال مشکلات پردیس واضح و نمایان بود؛ مشکلاتی از قبیل عدم امنیت، امکانات کتابخانه‌ای، برق، آب، ساختمان سلف، نمازخانه، امکانات تفریحی، مشکلات حمل و نقل و…. با وجود این مشکلات ریاست محترم در طی4 ماه تصمیم گرفتند و قول دادند این مشکلات اساسی را حل نمایند. اکنون که حدود4 ماه از آن زمان می‌گذرد و موعد مقرر فرارسیده، مشکلات پابرجاست.
در بخش دیگری از اعتراض نامه دانشجویان دانشگاه جهرم با اشاره به بازگشایی دانشگاه بعد از تعطیلی یک ماهه کارمندان، تاکید کردند: زمزمه هایی به گوش می‌رسد از تغییر سمت‌های جدید و حتی کلیدی!
دانشجویان دانشگاه جهرم با اشاره به سخن مقام معظم رهبری درباره ورود سیاست به دانشگاه: «دانشگاه را نباید مرکز جولان سیاسی قرار گیرد»، یادآور شدند: با نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی، افراد با سمت‌های کلیدی کارهای سیاسی خود را شروع کردند.
بخش آخر بیانیه این دانشجویان به سفارش امام خمینی(ره) به فرزندش می‌پردازد: «پسرم! آنچه مورد نکوهش و سرمایه و اساس شقاوت‌ها و بدبختى‌ها و هلاکت‌ها و رأس تمام خطاها و خطیئه‌ها است حبّ دنیا است که از حبّ نفس نشأت مى‌گیرد. عالم ملک مورد نکوهش نیست بلکه مظهر حق و مقام ربوبیّت او است و مهبط ملائکة اللّه و مسجد و تربیت گاه انبیا و اولیا- علیهم سلام الله- است و عبادتگاه صُلحا و محل جلوه حق بر قلوب شیفتگان محبوب حقیقى، و حبّ به آن اگر ناشى از حبّ به خدا باشد و به عنوان جلوه او- جلّ و علا- باشد، مطلوب و موجب کمال است و اگر ناشى از حبّ به نفس باشد رأس همه خطیئه‌ها است، پس دنیاى مذموم در خود تو است، علاقه‌ها و دلبستگى‌ها به غیر صاحب دل موجب سقوط است. همه مخالفت‌ها با خدا و ابتلا به معصیت‌ها و جنایت‌ها و خیانت‌ها از حبّ خود است، که حبّ دنیا و زخارف آن و حبّ مقام و جاه و مال و منال از آن نشأت مى‌گیرد».