خبرنامه دانشجویان ایران: بعد از این موضع گیری اوباما در مورد دریای جنوب در اجلاس جی بیست، چین و روسیه اعلام کردند که اولین مانور مشترک شان را در دریای جنوب ادامه خواهند داد. لذا می توان گفت یکی از اهرم های روسیه و چین در برابر آمریکا همین کره شمالی و آزمایشات موشکی اش است.
البته در ظاهر همواره اعلام می کنند که این آزمایش ها را محکوم می کنند اما در باطن آنها بی میل نیستند که از طریق این آزمایش ها به واشنگتن فشار بیاورند.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل از هفته نامه صدا، در نتیجه هر چقدر این فشارها بر چین و روسیه بیشتر شود این تست ها نیز افزایش خواهد یافت. همچنانکه ملاحظه کردیم بعد از تست های اخیر، وزیر امور خارجه کره شمالی سفری به چین داشت و بدون شک او در این سفر معاملاتی با پکن داشته است.
بنابراین به دنبال بروز اختلافات میان روسیه و چین با آمریکا، کره شمالی از این کارت برای بهره برداری های اقتصادی از این کشورها استفاده می کند.
وقتی کره شمالی نخستین آزمایش هسته ای اش را انجام داد، آمریکا اعلام کرد که این کشور در حد محدود برای ساخت بمب اتم اورانیم دارد اما پس از آن مشاهده کردیم که کره شمالی چندین آزمایش انجام داد که بیانگر آن است که کره شمالی از نظر داشتن اورانیوم کاملا اشباع است.
آمریکا در خاورمیانه با برقراری تحریم ها و تهدید به استفاده از زور، کشورهایی را که از نظر واشنگتن در مسیر هسته ای شدن گام بر می داشتند با هزینه های سنگین روبرو کرد اما آمریکا حاضر گشته کره شمالی هسته ای که مداوما کره جنوبی و ژاپن متحدین استراتژیک آمریکا در شرق آسیا را تهدید می کند و به یک عامل بی ثباتی در منطقه تبدیل شده است را بپذیرد چون منافع حیاتی چین آن را طلب می کند.
استقلال و امنیت کره شمالی برای رهبران چین به معنای تامین منافع حیاتی پکن قلمداد می گردد. برای دهه ها است که در چارچوب محاسبات انجام شده به وسیله تصمیم گیرندگان حاکم بر بزرگترین جغرافیای ارضی و انسانی آسیا و قدرت دوم اقتصادی جهان، تقسیم شبه جزیره کره باید تداوم یابد و نیروهای آمریکایی فراتر از مدار 38 درجه رویت نشوند.
آمریکا به عنوان بزرگ ترین قدرت رزمی جهان با بودجه نظامی فراتر از چیزی که حتی تصور آن برای ژنرال های چینی ممکن باشد، با در نظر گرفتن اصل و هنجار احترام به منافع حیاتی بازیگران رده اول نظام بین الملل، برای خود گزینه ای جز تحمل کره شمالی هسته ای و کنار آمدن با رفتار ثبات زدای پیونگ یانگ در برابر نمی یابد.
تا زمانی که پکن صلاح بداند، کره شمالی سیاست های کنونی خود را ادامه خواهد داد و آمریکا جدا از اینکه این کشور چه رفتاری را پیشه سازد و کدامین هنجارهای بین المللی را زیر پا بگذارد، چاره ای ندارد جز اینکه با توجه به منافع حیاتی امپراطوری میانه، حزم و احتیاط و به عبارتی انفعال را دنبال کند.
رهبران کره شمالی در طول بیش از شش دهه با وجود تمامی نابخردی ها، کاستی ها و پیگیری جهالت های انسانی، حداقل این نکته را متوجه شده اند که داشتن یک متحد استراتژیک در جهانی که استعمارگران سنتی و سلطه گران مدرن بی محابا هنجارها و ارزش های انسانی را زیر پا می گذارند، چه موهبت گرانبهایی است.