خبرنامه دانشجویان ایران:محمد اکبرپور// اخبار و تحلیلاتی که پس از اجلاس جی۲۰ به جهان مخابره شده دارای نکات مهمی بود، از کنار‌گذاری سیاسی آلمان و اتحادیه اروپا تا توقف تعرفه های کلان بر کالاهای وارداتی چینی و ملاقات با اون، رهبر کره شمالی. اما پالسهایی که به ایران مخابره شد برای ما دارای نکات حائزاهمیتی بود.
شروع این اخبار با این حاشیه همراه بود ترامپ درمورد متحد خود ژاپن گفت اگر به ما حمله شود، ژاپن تماشاگر خواهد بود! و این خبر دوپهلویی است که نباید به راحتی از آن گذشت. اما خبر اصلی که در این میان گم شد خبر از همراهی آمریکا و انگلیس در جهت وارد کردن نظام جهانی به فازی جدید بود که این نکته را یادآور شد که این دو کشور با هم هستند و حساب انگلیس از اتحادیه اروپا جداست.
چندی پیش نیز وزیر خزانه‌داری امریکا گفته بود: در حال حاضر 80 درصد اقتصاد ایران در تحریم قرار دارد ، ما این رقم را به 100 درصد می رسانیم. تحریم، لغتی که ۴ دهه بر دوش مردم ایران سنگینی میکند، اما سنگینیی از جنس پیشرفت، در هرحال تحریم است و مشکلاتش، تا امروز کاربرد گسترده ی تحریم‌ها باعث شده بنحو روزافزونی از تاثیرگذاری آنها کاسته شود. وزیر خزانه داری آمریکا به دقت از این نکته اگاه است و با آگاهی کامل‌از این موضوع سخن از ۱۰۰٪ رسیدن سقف تحریم‌ها میکند.
تحریم‌های کامل نفتی نتوانست دولت را دچار مشکلات بیشتری کند و مقامات وزارت نفت ادعا دارند ایران نفت خود را به فروش می رساند و واقعیت هم همین است. اما با اینحال با اتمام موارد تحریمی، سیرِ برنامه تحریم دیوانه‌وار ترامپ به پایان خود میرسد و این اتمام؛ خبر از شروع برنامه اجرایی دیگری می‌دهد. تحریم های میرای فعلی آخرین اقدام تحریمی ترامپ است.
در حال حاضر تنها تحریم متانول و بخش خصوصی مانند فرش و خشکبار و... باقی مانده است که باید منتظر تحریم انها بود و پس از تحریم شدن‌آنها، داستان تحریم‌های جدید به اتمام میرسد و بعد از آن، فشار تحریمی بدلیل یافتن راههای دررو توسط جمهوری‌اسلامی کاهنده خواهد بود. اما این پایان، آغازگر برنامه جدید ترامپ خواهد بود.
ترامپ با حفظ تمام ژست‌های انکار و‌قبول‌ها، دوستی‌ها و دشمنی‌ها یک‌چیز را ثابت نگه‌داشته، و آن اینکه خواهان از میان بردن تمام زیرساختهای ایران ( در کنار تضعیف چین، اروپا و کشورهای نفتی) است، و آنهم بدون جنگ، در حالیکه به‌زعم برخی ایالات متحده از ابتدا بدنبال جنگ بوده، باید گفت اینطور نبوده و نیست وآنهم نه دلیل سیاسی، که هنوز برای کوبیدن به طبل جنگ بسیار زود است.
پیشبینی می‌شود برنامه بعدی ترامپ صنعتی زدایی از ایران است. اقدامات بعدی ترامپ را باید در ذیل تخریب حداکثری صنایع و زیرساختهای صنعتی ایران پیشبینی و سناریوسازی کرد. جنگ نخواهد شد مگر پس از موفقیت ترامپ در این مرحله که در حال حاضر و جهش هسته‌ای ایران و اقدامات متقابل صورت گرفته این فرضیه بسیار بعید بنظر میرسد.
بخش هسته ای و زیرساختهای مرتبط نقطه آغاز و نقطه ی گسترش برنامه های بعدی است. اینستکسی که در حال حاضر بحث بر سر آن شدت گرفته، چیزی نبوده و نیست که بتوان برروی آن سرمایه‌گذاری کرد، با اینکار گویی تمامی تخم‌مرغها را دوباره در یک سبد میگذاریم.
بسته به زنجیره‌ی واکنش‌ها، بخش‌های دیگر اقتصاد میتوانند درگیر شوند و اثر همه‌ی تحریم‌ها را به کل از بین ببرند که پیشبینی ما نیز همین است. پس تحریم را باید پایان یافته تلقی کرد و روی برنامه بعدی ترامپ (که به احتمال بسیار زیاد غیر صنعتی کردن ایران است) متمرکز شد.
ایران باید با اطلاع هوشمندی از احتمالات پیش‌رو، و طرح ابتکارعمل‌های جدید، مانع فروپاشی صنعتی خود شود. جمهوری اسلامی ایران کشوری صنعتی است و باید توجه داشت که در مسیر فعالیت صنایع از تأمین مواد و منابع تا تولید و فروش و صادرات این‌دسته کالاهای کلان خللی وارد نشود، تا بتوان قبل از وقوع هر اتفاق از پیش تعیین شده‌ای، اقتصاد کلانمان را بیمه کنیم.