به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ غیزانیه را با بی‌آبی و اعتراضات اهالی آن منطقه در روزهای آغازین تابستان می‌شناسیم و مدت‌هاست برای رسانه‌ای کردن موضوع بی آبی و مشکلات مربوط به آبرسانی در مناطق مختلف، از این نام استفاده می‌کنیم.
غیزانیه در حالی در تشنگی به سر می‌برد که شرکت‌های پتروشیمی مارون و رازی و مسیر ترانزیتی بنادر ایران در این بخش واقع شده و ۱۸۰ حلقه چاه نفت با تولید روزانه حدود ۶۰۰ هزار بشکه در آن قرار داشت؛ با این حال، غیزانیه‌ای‌ها از مهمترین حق حیاتی خود که آب است، سال‌ها محروم بودند و با اینکه دامداری و کشاورزی شغل اصلی اهالی بود، درپی بی توجهی مسئولان خوزستان آبی برای ادامه حیات دام‌ها و انجام کشت در زمین‌های کشاورزی وجود نداشت.
پس از ماه‌ها کش و قوس و بی‌آبی در این منطقه، طبق شناسایی‌هایی که از هفته‌ها توسط دانشجویان اهوازی انجام شده بود، مشکلات مختلف این منطقه بصورت تخصصی مورد بررسی قرار گرفت که نتیجه‌ی آن چهار پروژه‌ای بود که در این اردو انجام گرفت و در هرکدام از دو پروژه اول، حدود ۱۴نفر از نیروهای جهادی مشغول فعالیت بودند.
پروژه شهید دقایقی
پروژه اول، ساخت آب انبار برای روستای سیدرمضان بخش غیزانیه است. طبق شناسایی های انجام شده، این روستا در طول روز تنها یک یا دو ساعت دارای آب هستند که آن نیز آب غیر شرب است و برای مصرف آب شرب هم باید آب تصفیه خریداری و در تانکر ذخیره کنند. این آب انبار که به عمق ۸متر کنده شده جهت ذخیره آب برای مصارف خانگی اهل روستا ساخته شده است.
پروژه شهید مدافع حرم رحیمی‌منش
پروژه دوم، تکمیل ساخت دیوار مدرسه است. این مدرسه نیمه کاره هم مشکل حوضچه ذخیره آب دارد و هم دیوار آن نیمه کار مانده است که در این پروژه اقدام به تکمیل ان شده است.
پروژه شهید محمد‌خانی
پروژه سوم، تعمیر و جوشکاری مخزن آب مسجد صاحب الزمان روستای غیزانیه بزرگ می‌باشد که توسط نیروهای جهادی انجام شد.
پروژه چهارم که توسط واحد خواهران صورت گرفت؛ در دو مرحله بود که مرحله اول تهیه بسته های بهداشتی-فرهنگی بود شامل الکل، ماسک، چفیه، پیکسل و... و در مرحله دوم تهیه بسته‌های ارزاق برای خانواده‌های نیازمند، که توسط برداران در منطقه توزیع شد.
همچنین در این دوره برنامه‌های فرهنگی هم جهت استفاده خود نیروهای جهادی از جمله پخش مستند، خاطره گویی راویان جنگ، مداحی و سینه‌زنی، سخنرانی و... برگزار شد.
مهدی طرفی فعال سابق دانشجویی در صفحه اینستاگرام خود درباره دانشجویان نخبه جهادی نوشت:
«تصاویر بالا متعلق به چند دانشجو نخبه و درس خون هست که کار و درس و زندگی رو رها کردند چند روز تو گرمای چهل پنجاه درجه غیزانیه تا گردن رفتن تو گل تا بلکه مشکل آبرسانی به چند خانوار رو حل کنند. این جماعت بجای اینکه زیر پتو توییت بزنند که وضع فلان منطقه چرا حل نمیشود یا در حالی که در بالکن خانه نظاره گر غروب پاییزی خورشید هستند استوری چه قدر بدبخت هستیم را ارسال می کنند. از خروسخون صبح تا پاسی از شب علاوه بر جدال با گرما و گل و لای با ماسک و کرونا هم می جنگیدند تا ثابت کنند هنوز هستند آدم های که دلشون برای مردم می تپه که اگر از برخی مسئولین هم ناامید شویم ولی همچنان هستند افرادی که دنبال حلِ گره های مردم هستند.»