به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» فاطمه شاملو جانی بیک*// گذشت زمان به تندی اتفاق می افتد و ما انسانها به سرعت دگرگون می شویم. سبک زندگی تعدد جهانبینی های متفاوت، عقاید و باورهای جدید باعث شکل گیری یک حفره عمیق می شود، آن هم حفره ای به وسعت تاریخ یک نسل.
شکافی که بین باورهای سنتی و باورهای مدرن م یافتد، باعث جدایی نس لهای بشر از یکدیگر و شروع جنگ هایی جهت کسب حقوق پایمال یا نادیده گرفته شده است.
سنت به شدت درصدد انکار مسائل مدرن است، زیرا نمی خواهد بپذیرد که مسائل طرح شده امروز، اولویت حل دارند و مدام بر تداوم کلیشه های جنسیتی اصرار می ورزَد و همین طور مدرنیته هم از جهت اثبات کلامش اهمال می کند و این است که جامعه خیالِ گذر از سنت به مدرن را ندارد و متاسفانه در این بین، قشری که بیش از بقیه قربانی م یشود زنان یک جامعه هستند.
زنان امروز و سطح دغدغه ها و جنس مشکلاتشان با زنان دیروز تفاوتی فاحش دارد و حتی این تفاوت امروزه بین هر شهر نیز متغیر است. آنچه بزرگترین مانع زن امروز می باشد، عدم درک از سوی مولفه های قانونگذاری در سطح کلان است. زیرا سیاست مداران خیال می کنند، می توان زن امروز را در بند تربیت های دیروز نهاد.
ایجاد ساختارهای شرم انگارانه برای زنان نه تنها عزتِ نفس آ نها را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه سکوت کردن و پذیرفتن شرایط ظالمانه را نیز نهادینه می کند. به نحوی که آن زن دیگر نمی تواند بفهمد تحت ظلم واقع شده است، زیرا این محدودیت و تبعیض را مناسب جنس و نوع و طبیعت آفرینشش تلقی می کند.
بنابراین امروزه سخن گفتن از مسائل مختلف زنان، متاسفانه تحت عنوان سیاسی کاری حذف می شوند و عده ای با پیوند دادن خواسته زن ایرانی به سیاست خارجی و ساخت الگوهای دشمن پندارانه، از شنیدن مطالب مختلف سر باز م یزنند و یا با مطرح کردن مباحث اهم و مهم، سانسور می کنند. شاید زنان جامعه کم کم باید بلند شوند و یکبار برای همیشه تمام ساختارهای تلقین شده را شکسته و به سردمداران کشور، فریاد بزنند: هیس، زن ها فریاد زدن بلدند.
*دانشجوی کارشناسی علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهرا