خبرنامه دانشجویان ایران: شهید غلامرضا برجونیان نیز مانند شهیدان دیگر هشت سال دفاع مقدس فاتح لقاء الله شد و جهاد در راه حق را به ماندن ترجیح داد. شهدانی مثل غلامرضا که شاید از شهرت ِ نامی ِ زیادی هم؛ برخوردار نباشند ذلّت و سرسپردگی و بندگی غیر از خدا را نپذیرفتند، و با وجود شرایط مطلوبی تحصیل و زندگی‌شان، بنده‌ی استبداد و استعمار و استکبار نگشتند. این شهدا، درس تسلیم نشدن را به ما آموختند.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ غلامرضا برجونیان، در سال 1335 در اصفهان متولد شد. گر چه خانواده‌اش از لحاظ مالی غنی نبودند، اما ایمان به خداوند متعال زندگی را بر آنان سهل و آسان نمود. غلامرضا که تشنه آموختن بود، در سن 7 سالگی به مدرسه رفت و با موفقیتی کامل در مدتی کوتاه، مدرک دیپلم خود را گرفت.
ورود به دانشگاه اصفهان
بعد از اخذ مدرک دیپلم؛ موفق به قبولی در رشته‌ی ریاضی شد و به دانشگاه اصفهان راه یافت و ضمن تحصیل از کارکردن و کسب درآمد نیز غافل نشد.
تشکیل انجمن اسلامی
غلامرضا در دانشگاه با تشکیل انجمن اسلامی، نشر و پخش کتب مذهبی و اعلامیه، حضور در تظاهرات 16 آذر به دفاع از انقلاب برخاست و به مدت 4 الی 5 ماه به زندان افتاد. بعد از اخذ مدرک کارشناسی در دانشگاه اصفهان، با رتبه اول جهت تحصیل در دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه شیراز پذیرفته شد.
فعالیت‌های دانشجوئی
به علت علاقه به مبارزات سیاسی و اجرای احکام اسلام با برپائی نماز جماعت در خوابگاه دانشگاه دانشجویان را نسبت به مسائل دینی آگاه نمود. بعد از پیروزی انقلاب در کلاسهای آموزش اسلحه در دانشگاه شرکت کرد و آموخته‌های خود را به دوستانش آموزش داد.
حضور در میدان جنگ
غلامرضا با دریافت مدرک کارشناسی ارشد به خدمت نظام وظیفه اعزام شد و مدت 4 ماه در تهران ماند. آنگاه به شهرهای شیراز، دزفول، کرخه رود اعزام گردید.
شهادت
سرانجام این دلاور 24 ساله ایران اسلامی در روز دوازدهم دی ماه سال 1359 به علت اصابت ترکش خمپاره با زبان روزه، در منطقه‌ی کرخه به شهادت رسید. غلامرضا در هنگام رساندن مهمات به دوستانش آسمانی شد و به لقاء الله پیوست. مزار او، اکنون در گلستان شهدای اصفهان است.
فرازی از وصیت‌نامه‌ی شهید:
بسم ا... الرحمن الرحیم
«ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»
سلام بر همه مجاهدان اسلام، اکنون که فیض شهادت در راه خدا نصیبم شده، سخنی با برادران و خوهران دینی خود دارم و آن این است که تا آنجا که در توان دارید از اسلام و قرآن کریم و امام خود حمایت کنید و از هیچ چیز خود در راه خدا و اسلام ابا نکنید.
پدر دلسوزم و مادر و خواهران مهربانم و برادر عزیزم که میوه دلم بودید، خدا یارتان باد و استقامت در راه خدا ارزانی تان. من مالی در این دنیا نداشتم و اگر کسی هم از من طلبکار است به پدرم رجوع کند طلبش را بگیرد. خدا یار همه شما باد، دیدار به قیامت.