به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سرقت یا دستبرد علمی، دزدی ادبی، ایده‌دزدی، دزدی کلمات، محتواربایی و معادل عربی آن انتحال و معادل انگلیسی آن پلی‌جریسم و... واژگانی هستند که به اقدامی غیراخلاقی و نوعی تخلف در حوزهٔ پژوهش و نگارش اشاره دارند. در نگاه نخست، به نظر می‌رسد فهم مفهوم و چیستی سرقت علمی چندان دشوار نباشد و اگر به طور کلی از افراد مختلف و حتی دانشجویان تازه‌وارد بپرسیم که سرقت علمی چیست، (در حالت خوشبختانه) اکثر افراد می‌توانند این سؤال را پاسخ دهند؛ اگرچه ممکن است پاسخ، جامع و دقیق نباشد. پاسخی که اغلب در یک مصاحبهٔ غیررسمی از دانشجویان شنیده شد این بود: «وقتی از مقاله یا کتاب شخصی استفاده کنیم و استناد ندهیم مرتکب سرقت علمی می‌شویم». این تعریف در نگاه اول صحیح اما درعین حال این تعریف به دلیل ناقص و سطحی بودن نمی‌تواند چندان راهگشا باشد و سرقت علمی ابعاد دیگری نیز دارد.
ادعای سرقت علمی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری!
چند سال پیش رسانه‌های غربی در مورد اصالت مدرک «دکتری» یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری ایران تردیدهایی ایجاد کردند و از همین رو کمپینی در فضای مجازی جهت پیگیری ابن موضوع تشکیل و دانشجویانی در خارج از کشور با جدیت تمام به دنبال صحت و سقم این مساله رفتند. حال در آستانه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، نتایج تحقیق و بررسی این کمپین منتشر شده است که دارای نکات و اداعاهای قابل تاملی درباره اصالت مدرک «دکتری» فرد مذکور است.
نتایج تحقیق و بررسی یک کمپین دانشجویی
کیوان ابراهیمی دانشجوی دکتری دانشگاه ایالتی آیوا و عضو کمپین راستی‌آزمایی سرقت علمی یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران ادعاهای بسیار قابل تاملی در رابطه با این موضوع بیان کرده است. وی مدعی است این نامزد انتخابات ریاست جمهوری در بخش «مقدمه» رساله خود، 37 درصد کپی‌برداری، در فصل اول و دوم، هرکدام 39 درصد کپی‌برداری، در فصل سوم، 35 درصد کپی‌برداری وجود داشته است! وی همچنین ادعا کرد در فصل چهارم رساله مذکور، 80 درصد مطالب از یک کتاب فارسی کپی‌برداری شده است و جالب‌تر آنکه فرد مذکور حتی ترجمه فارسی به انگلیسی را به شخص دیگری واگذار کرده است!
جزئیات بیشتر ادعاهای کیوان ابراهیمی درباره سرقت علمی یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران را از ویدئوی زیر ببینید: