آنچه که در اظهارات قائم مقام معاونت آموزشی بیش از بقیه موارد برجسته شده است، همین مبالغ هنگفت تحصیل در پردیس‌های دانشگاه‌ها است که میزان این مبالغ خود معرف سطح اقتصادی دانشجویانی است که در این پردیس‌ها مشغول به تحصیل‌اند. نکته دیگری که در رابطه با پردیس‌های خودگردان لازم به ذکر است این است که علی رغم تحویل مدرک آموزشی بدون ذکر عنوان "پردیس" به دانشجویان، رتبه کنکوری که برای تحصیل در دانشگاه‌های پردیس نیاز است بسیار پایین‌تر از رتبه‌ای است که موجب پذیرش در همان دانشگاه می‌شود. برای مثال رتبه‌کنکوری که برای تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی تهران نیاز است قابل مقایسه با رتبه‌ای نیست که تحصیل در پردیس دانشگاه علوم پزشکی تهران را به دنبال دارد. به عبارت بهتر در تفسیر عامیانه، این فاصله رتبه‌های کنکور میان دانشجویان "دانشگاه‌ها" و "پردیس دانشگاه‌ها" را هزینه‌ای کم می‌کند که دانشجویان پردیس می‌پردازند و در واقع آن‌ها عدم موفقیت کامل در جلسه کنکور را به کمک تمکن مالی جبران می‌کنند و در نتیجه رونق روز افزونِ این پردیس‌ها رفته رفته تلاش علمی داوطلبان کنکور ارزش حقیقی خود را از دست داده و جای خود را به اسکناس‌های آموزش عالیِ پولی می‌دهد.
نگاهی دقیق به حداقل هزینه‌های تحصیل در پردیس‌های دانشگاه‌های علوم پزشکی نشان می‌دهد که تا چه اندازه‌ای امکان تحصیل برای اقشار ثروتمند جامعه در این دانشگاه‌ها فراهم است و متعاقبا تا چه میزانی تلاش شبانه‌روزی داوطلبین تحصیل در دانشگاه‌های علوم پزشکی در معرض نزول قرار دارد. برای اثبات این امر می‌توان مبلغ تحصیل در پردیس‌ها در رشته بینایی سنجی را به عنوان حداقل هزینه آموزش این رشته را مثال زد که دانشجویان این رشته سالیانه مبلغ 9000000 تومان را تحت عنوان شهریه می‌پردازند و نهایتا مدرکی کاملا مشابه سایر دانشجویان علوم پزشکی دریافت می‌کنند.
بنظر می‌رسد با این مبالغی که از آن یاد کردیم، به خوبی می‌توان دریافت که فعالیت این پردیس‌ها تا حدود زیادی مشابه فعالیت بنگاه‌های اقتصادی است و بدیهی است که در چنین شرایطی بعد سود اقتصادی این بنگاه‌های اقتصادیِ شبهِ دانشگاه در گذر زمان از سایر ابعاد آموزشی این مراکز علمی پیشی می‌گیرد و ارزش علمی مدارج دانشگاهی را تحت تاثیر اثر منفی خود قرار می‌دهد.
نارساییِ توسل به تاسیس پردیس‌ها جهت تامین منابع مالی مورد نیاز برای اداره دانشگاه‌های سراسر کشور امر غلطی است که در بهترین حالت کم کم دارد از "غلط محض" تبدیل به "غلط مصطلح" می‌شود در حالیکه متولیان وضعیت دانشگاه‌ها نسبت به آن تا حدود زیادی بی‌توجهند.