به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از دانشجو، در روز دانشجو آنان که در ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ با یک دست کیف و دفتر و کتاب را گرفتند و با دست مشت کرده دیگر فریاد آزادی و استقلال و استکبار ستیزی سر دادند همچنان صدایشان بر سر در دانشگاهها طنین انداز است و این فریاد خاموش نخواهد شد.
از فضای مجازی بهره بردم و گفت و گوهای صمیمی را با تعدادی از دانشجویان کشورمان انجام دادم . با یکی از دانشجویانم استان آذر بایجان شرقی هم صحبت شدم خود را علیرضا دانشجوی ترم ۶ مهندسی صنایع معرفی کرد و چندکلامی با هم همراه شدیم و از دغدغه های آموزشی اش گفت ، از سهم پایین دانشجویان از پروژه های پژوهشی ، از توزیع ناعادلانه بودجه های پژوهشی و اینکه بسیاری از دانشجویان پژوهشگر از ادامه کارهای پژوهشی سرباز می زنند .
در سمت دیگر گفت و گوی مجازی خود با یکی دیگر از دانشجویان هم کلام شدم با خانم خسروی دانشجوی ترم ۴ پرستاری که از شرایط سخت ادامه تحصیل برای برخی دانشجویان گفت و اینکه بعضی از دوستانش از شدت سنگین بودن مخارج خوابگاه و درس و دانشگاه نمی توانستند ادامه دهند و به اجبار یا مرخصی تحصیلی می گرفتند و یا مجبور می شدند درس را رها کنند ، هرچند خود نیز از اینکه آیا در آینده برای پرستاران شغلی هست یا نه کلی سوال داشت و با نگرانی گفت: طبق آماری که خواندم سه هزار پزشک متخصص بیکار داریم ، هرچند من هم گفتم که به برخی از آمارها نمی شود اتکا کرد اما نمی توانستم جلوی نگرانی او را بگیرم.
امیرحسین ثابتی دانشجوی مرکز صداوسیما بود و به دغدغه های فرهنگی نسل جوان اشاره کرد و گفت: دانشجوی امروز میان یکسری از خواسته های خود و جامعه وامانده است و نیاز دارد به آنکه بیشتر در فضای گفتمان قرار بگیرد و کرسی های آزاد اندیشی و گفتگو های میان دانشجویی و یا حضور اساتید در دانشگاه می تواند سوالات در اذهان یک دانشجو را پاسخ دهد و این دانشجو با انباشته ای از سوال وارد جامعه نشود.
بابک ۲۶ ساله دانشجوی ترم ۳ ارشد رشته برنامه ریزی الکترونیک گردشگری ازکیفیت پایین تحصیلات دانشگاهی و عدم آینده شغلی میگوید و همچنین نداشتن تناسب بین رشته های دانشگاهی و بازار کار و معطوف شدن دانشجویان به بورسیه های غیر قانونی که یکی از خطراتی است که هم دانشجوی بلاتکلیف را به مخاطره می اندازد و هم ممکن است از آن سو یک استعداد جوان از کشور خارج شود و این یک سرمایه سوزی است که مسئولین باید برای آن تصمیم بگیرد.
رضا ۲۴ ساله دانشجوی فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی از دیگر مشکلات دانشجویان به خصوص وضعیتی که دانشجویان غیربومی درگیر آن هستند اشاره می کند و می گوید : مشکلات مالی، عدم سازگاری با محیط جدید و فرهنگ شهر محل تحصیل، گرفتار شدن برخی دانشجویان در محیط های ناسالم و عدم کنترل خانواده وتغذیه ناسالم بخشی از مشکلاتی است که گریبانگیر قشر دانشجوی غیر بومی می شود و این تنها همه آن چیزی است که می شود برای عمومی گفت و نوشت.
علی محمدی ۲۰ ساله ای است که خود را دانشجوی ترم دوم علوم سیاسی بود، او اعتقاد داشت که فضا برای ابراز عقاید هرگاه باز باشد شرایط دانشجویان و حتی جامعه بهتر خواهد بود و ادامه داد: محیط دانشگاه باید به دور از هرگونه تنش سیاسی باشد و فضای دانشگاه باید با منش اسلامی عجین شود و احساس امنیت بیشتری کنند و دانشجو با هر عقیده و نظری باید تابع قانون و شرایط دانشگاه باشد و قانون مداری و استقلال است که می تواند رشد فکری دانشجو را ارتقا دهد.
شهریار نام یکی دیگر از دوستان فضازی مجازی بود که توانستم در این فضای دانشجویی به عنوان آخرین نفر با او گپ بزنم، او که متاهل بود و اهل ارسباران، از برخی مشکلات تاهل و درس و ادامه تحصیل گفت و اینکه برای دانشجویانی که هم دغدغه کار دارند و هم تحصیل بسیار سخت است که در کلاس حاضر شوند.
روز دانشجو فرا رسیده است و ۱۶ آذری که برای دانشجویان و مردم ایران سرفصلی نو از استقلال، آزادی و روح استکبار ستیزی است آمده است و من در پایان گفتگوهای خود با دانشجویان قرار گرفته ام و آرزو میکنم صدای جوان و رسای دانشجو هیچگاه در سرزمین پر افتخارم ایران خاموش نشود وراهی که از دیروز تا امروز جوانان برومندمان در صحنه های پیروزی بر ظلم واستکبار، دفاع مقدس ودانش با خون خود روشن ساختند پر رهرو باشد.