تاریخ : 1399,پنجشنبه 15 خرداد01:33
کد خبر : 358290 - سرویس خبری : یادداشت

محمد ابراهیم خسروی

لیبرالیسم آمریکایی در اغما

توّهم دموکراسی تمام چیزی است که وجود دارد. رسانه های آزاد که اعتراضات را ۲۴ ساعت پوشش می‌دهند، مطبوعات آزاد، نمایندگانی به ظاهر قدرتمند که بر همه چیز نظارت جدی دارند و صندوق های رای، اما برای چه کسانی و در جهت منافع چه طبقه ای؟!

«خبرنامه دانشجویان ایران» محمدابراهیم خسروی// در بررسی مکتب های حقوقی مختلف در نهایت به یک دسته بندی اصلی می رسیم که تقسیم بندی به دو دسته مکتب های تحققی (پوزیتیویستی) و فطری(طبیعی)است.

هواداران مکتب تحققی اساساً کاری به نسبت قوانین موضوع موجود با اخلاق ندارند و هر آنچه بقای دولت را تضمین کند خوب می دانند در مقابل طرفداران مکتب فکری و اصول کلی حقوقی تکیه و تاکید دارند و معتقدند همانا قوانین باید در مسیر انطباق هر چه بیشتر با اخلاق و فطرت بشری باشد.

با این مقدمه به سراغ اعتراضات این روزهای مردم آمریکا می رویم.

آرمانشهر لیبرال آمریکایی علیرغم ادعاهای خود و هوادارانش در تمام این سالها چند روزی است شاهد بروز خشم و نفرت کم‌سابقه از جانب جامعه سیاه‌پوستان و طبقات مستضعف و رنج دیده در مقابل برخورد خشن ساختار حاکمیتی آمریکاست.

بهشت خوشی های ناتمام، کشور رسانه‌های آزاد، پاسدار دموکراسی در عالم بشری، مهد علم و تکنولوژی و ده‌ها عنوان دیگر که در ستایش آمریکا بر زبان می رفت سالهاست مورد تهدید جدی است.
به نظر می‌رسد علت اصلی چالش‌های پیش روی آمریکا را بتوان در دو محور عمده خلاصه کرد.

نخست تبعیض نژادی گسترده؛ آمریکا از زمان شکل گیری خود تا کنون به شیوه های مختلف درگیر تبعیض نژادی بوده است.

کشتار بی رحمانه سرخپوستان بومی، به بردگی گرفتن سیاهان و همچنین حمایت همه‌جانبه از بزرگترین و خطرناکترین دولت نژادپرست جهان یعنی رژیم غاصب اسرائیل تنها گوشه‌ای از این رفتار هاست.

نظام سرمایه محور حاکم بر این کشور که در ذات خود بی عدالتی به همراه دارد، اساسا حد یقفی برای اعمال زور بر طبقات مستضعف جهان نمی شناسد!

امروز در آمریکا این سرمایه داران صاحب رسانه ها هستند که کنترل همه چیز را بر عهده دارند. هرکس که پول بیشتری داشته باشد سهم بیشتری از رسانه در اختیار دارد و برنده میدان سیاست خواهد بود. در این میان پول نداشته باشی و سهمت از جریان رسانه‌ ای هم اندک باشد چاره ای جز فرو خوردن خشم و کینه نخواهی داشت.

توّهم دموکراسی تمام چیزی است که وجود دارد. رسانه های آزاد که اعتراضات را ۲۴ ساعت پوشش می‌دهند، مطبوعات آزاد، نمایندگانی به ظاهر قدرتمند که بر همه چیز نظارت جدی دارند و صندوق های رای، اما برای چه کسانی و در جهت منافع چه طبقه ای؟!

این ها چیزی جز تفوق منافع طبقه سرمایه دار بر طبقات محروم است؟

با این اوصاف و با این میزان آزادی و پاسخگویی پس این حجم از خشونت انباشته شده نشات گرفته از چیست؟!

تمام قطعات این پازل را که کنار هم قرار می دهیم به یک چیزی می رسیم و آن مفهوم تبعیض است!

تبعیض و بی عدالتی گسترده به خاطر رنگ پوست، به خاطر نداشتن سهمی از ثروت!

نظامی که نه گروه اپوزیسیون آنچنانی دارد و نه جریان رسانه‌ای مقابلش عِدّه و عُدّه وسیعی دارند آمریکایی که درهای خود را به روی جهان بسته، آمریکایی که سلطنت‌طلب ندارد و مارکسیست‌ و لیبرالش برای براندازی ساختار هم قسم نیستند، اما هنگامه اعتراضات به سیستم که می شود،همین مردم کف خیابان از جانب ترامپ عامل روسیه و چین و ایران خطاب می شوند!

در پایان‌ما هم نباید فراموش کنیم که خود با مشکلات زیادی روبرو هستیم در عدالت راه زیادی پیش رو داریم و در فسادستیزی نیاز به مطالبه جدی و قاطعیت به همراه شفافیت داریم.

ظلم و بی عدالتی حتی اگر به اشاره دوستان بر نظام اسلامی ما عارضی باشد باز هم لکه سیاه است و تلاش برای پاک کردن آن بر ما واجب شرعی است. کارگزاران نظام اسلامی اگر گردن کشی پیشه سازند و ظلم روا دارند، در عمل تفاوتی با مسئولان یک ساختار ذاتا فاسد نخواهند داشت.

وای از روزی که کار را به جایی برسانیم که قشر مستضعف از تنها سنگر خود ناامید گردد و وای از آن روزی که آبان ۹۸ تَکرار شود....!


کد خبرنگار : 16