به گزارش خبرنگار صنفی و آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ هر ساله و با آغاز سال تحصیلی جدید یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های دانشجویان و خانواده‌های آن‌ها، تامین مکانی مطمئن برای اسکان آنان است. در سال ۹۹ که شرایط به شدت خاص و تحت تاثیر شیوع ویروس منحوس کرونا قرار گرفته، دانشجویان جدید و قدیم را با مشکلات عدیده‌ای در سال تحصیلی جدید روبرو کرده است.
آیا اسکان ۵۰ درصد دانشجویان خوابگاهی آن‌ها را در برابر ابتلا به ویروس کرونا ایمن می‌کند؟
طی مصاحبه‌های مکرر مسئولین سازمان امور دانشجویان و صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم در سال تحصیلی جدید قرار بر آن شده است که از ظرفیت پنجاه درصدی خوابگاهها برای اسکان استفاده شود.
این تصمیم عملا به معنای بیرون ماندن نیمی از دانشجویان از خوابگاه‌های دانشجویی است. از طرف دیگر با اطلاعاتی که از دانشگاه‌ها و شورا‌های صنفی به دست ما رسیده است متاسفانه طی شش ماه گذشته اقدامات پیشگیرانه در فضای خوابگاهها اعمال نشده است.
آیا عدم اجرای طرح بازسازی خوابگاهها جریمه پرداخت نکردن اجاره بهای خوابگاه در شرایط کرونا است؟
با بررسی‌های به عمل آمده از سطح دانشگاه‌های دولتی و یک حساب سرانگشتی متوجه شدیم سالانه بیش از ۶۰ میلیارد تومان از محل اجاره بهای خوابگاه‌های دانشجویی به حساب صندوق رفاه دانشجویان واریز می‌گردد که در سال‌های گذشته در قالب طرح‌های تعمیر و ارتقا خوابگاه‌های دانشجویی بخش عمده این درآمد خرج بهسازی و بازسازی خوابگاهها می‌گردید.
در نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۹-۹۸ به دلیل تعطیلی خوابگاه‌های دانشجویی اجاره بها از دانشجویان اخذ نشده و شاید این موضوع دلیل عدم بازسازی و تجهیز خوابگا‌ها باشد!
در سال ۹۹ و تا لحظه نگارش این گزارش طی بررسی‌های میدانی به عمل آمده از دانشگاه‌ها هیچ گونه اعتباری از طرف صندوق رفاه دانشجویان برای بهبود شرایط خوابگاهها به حساب دانشگا‌ها واریز نشده و اقدامی در جهت بازسازی خوابگا‌ها یا اعمال اقدامات پیشگیرانه برای مبارزه با بیماری کرونا انجام نشده است.
چرا صندوق رفاه دانشجویان از فرصت شش ماهه تعطیلی خوابگاهها استفاده نکرد؟
شاید سال ۹۹ و شیوع ویروس کرونا و متعاقب آن تعطیلی خوابگاه‌های دانشجویی طی شش ماه گذشته بهترین فرصت ممکن برای دانشگاه‌ها و صندوق رفاه دانشجویان بود که علاوه بر بازسازی کلیه خوابگاه‌های دانشجویی اقدامات لازم را برای افزایش سطح ایمنی این اماکن در مقابل ویروس کرونا انجام دهند، اما خوابگاه‌های دانشجویی در شش ماه گذشته متاسفانه در برزخ مدیریتی دانشگاه و صندوق مانده‌اند.
از طرفی خوابگاه‌های دانشجویی مطابق قانون متعلق به صندوق رفاه دانشجویان بوده و همانگونه که اجاره بهای آن‌ها را دریافت می‌کند بایستی مسئولیت نگهداری آن‌ها را نیز بر عهده بگیرد و از سوی دیگر هر گونه مشکل در خوابگاهها می‌تواند منجر به بروز چالش‌های اساسی در فضای دانشگاه شود.
سوالاتی که باید مسئولین صندوق رفاه دانشجویان به آن‌ها پاسخ دهند:
یک. در صورت بازگشایی خوابگاه‌های دانشجویی چه اقدامات پیشگیرانه‌ای برای تامین امنیت جانی دانشجویان از سوی صندوق رفاه دانشجویان یا دانشگاه‌ها صورت گرفته است؟
دو. در کدام یک از خوابگاه‌های دانشجویی اقدام به نصب گیت ضدعفونی شده و یا تجهیزات بهداشتی و شیرآلات یا سایر اماکن مثل اتاق‌های دانشجویی یا اماکن پر تردد مجهز به امکانات لازم برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی شده است؟
سه. چرا هر ساله صندوق رفاه دانشجویان که از اواخر خرداد نسبت به تامین اعتبار دانشگاه‌ها برای بازسازی خوابگاهها اقدام می‌کرد، در سال ۹۹ و علی‌رغم تعطیلی کامل خوابگاهها، اعتباری به دانشگاه‌ها پرداخت نکرده است؟
چهار. چنانچه قرار باشد از ظرفیت ۵۰ درصدی خوابگاه‌های دانشجویی استفاده شود چه برنامه‌ای برای سایر دانشجویان که از خوابگاه محروم می‌شوند، اندیشیده شده است؟
پنج. وضعیت تجهیز و بهسازی خوابگاهها در شهرستان‌های قرمز به لحاظ سطح شیوع ویروس کرونا در چه مرحله‌ای است؟
با جمیع رفتار‌های مدیریتی مسولین وزارت علوم به نظر می‌رسد خوابگاه‌های دانشجویی در سال تحصیلی جدید به هیچ وجه آمادگی لازم برای اسکان دانشجویان را ندارد و می‌تواند به یکی از خطرناک‌ترین اماکن با توجه به جمعیت بیش از ۲۰۰ هزار نفری آن‌ها در زمان شیوع ویروس کرونا باشد.
متاسفانه فرصت تاریخی شش ماهه تعطیلی خوابگاه‌های دانشجویی از دست رفته و تا زمان بازگشایی دانشگاه‌ها کمتر از ۱۵ روز باقی مانده است و مشخص نیست در صورت بروز مشکلاتی برای دانشجویان چه کسی باید پاسخگوی فرزندان مردم باشد؛ صندوق رفاه دانشجویان، دانشگاه‌ها، وزارت علوم و... کدام یک پاسخگو خواهد بود؟!