به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ خبرگزاری میزان گفت‌وگویی با جبار آذین، نویسنده، منتقد و مدرس سینما و تلویزیون پیرامون وضعیت برخی از آثار شبکه نمایش خانگی انجام داده است که بخش‌های مهم آن را در ادامه می‌خوانید.
شبکه نمایش خانگی به بازار مکاره تبدیل شده است
- اساسا شبکه نمایش خانگی در رقابت با مدیوم های دیگر پخش شکل گرفت به گونه‌ای که برخی از دوستان با ایجاد این شبکه و جذب قشر عظیمی از هنرمندان مطرح رونق ویژه ای به این مدیوم بخشیدند، این شبکه توانست با تولیدات پرتعداد سلیقه های مختلفی را هم به خود معطوف کند.
- رسوخ سرمایه، سودآوری و جذب سلبریتی ها به شبکه نمایش خانگی، باعث شد تا این مدیوم به جای توجه به فرهنگ تماما به تجارت و سوددهی فراوان متمایل شود. شبکه نمایش خانگی پس از تمرکز بر تجارت تبدیل به یک بازار مکاره شد که تنها و تنها پولسازی برایش در درجه اعتبار قرار داشت و فکرش و ذکرش پر کردن جیب سرمایه گذاران بود.
آثار شبکه نمایش خانگی را برداشتی تمام قد از فرهنگ غربی است
- مضمون برخی از آثار شبکه نمایش خانگی برداشتی تمام قد از فرهنگ غربی است. متاسفانه برخی از تولیدکنندگان شبکه نمایش خانگی به جای اعتبار دادن به فرهنگ ایرانی اسلامی تماما به کپی برداری از آثار و فرهنگ غرب متمرکز شده‌اند. از همین رو امروزه در برخی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی شاهد کپی برداری از سریال‌های دست چندم ترکیه‌ای هستیم، آثاری که تماما غرق در ماجراهای غیر عادی شده و هیچ کمکی به فرهنگ کشور نمی‌کند.
- شبکه نمایش خانگی می توانست با توجه به اقبال عمومی مردم به خوبی در فرهنگسازی در جامعه بینجامد، متاسفانه بر عکس این جریان روند فعلی تولیدات شبکه نمایش خانگی به هیچ وجه روند خوبی نیست، شبکه نمایش خانگی در حال حاضر به یک شبکه مبتذل و سطحی مبدل شده است.
ورود اسپانسرهای ناسالم شبکه نمایش خانگی را نابوده کرده است
- یکی از مهمترین آفت های شبکه نمایش خانگی حضور اسپانسرهایی است که از طریق مجاری ناسالم وارد عرصه های هنری شده اند، این اسپانسرها هزینه تولید آثار را بالا برده اند، این اسپانسرها با ورودشان به شبکه نمایش خانگی باعث ایجاد لابی بازی، باندبازی و شبکه های ناسالم انتخاب بازیگر شده‌اند. متاسفانه حضور این سرمایه ها باعث شده تا درآمد آثار پیش از پخش تامین شود، پدیده‌ای که باعث شده تا آثار بدون اهمیت دادن به کیفیت و رضایت مخاطب راهی پخش شوند.
- در آمدهای میلیاردی در هنگام تولید یک اثر باعث می شود تا تولیدکنندگان هیچ دغدغه‌ای نسبت به کیفیت آن و یا تاثیرگذاری در جامعه خود نداشته باشند. تا وقتی که هزینه یک اثر از پخش و یا اکران آن بدست نیاید ما همچنان شاهد تولید آثار بی کیفیت و سطحی خواهیم بود، در این وهله که باید شاهد حضور مدیران فرهنگی برای بهبود وضعیت باشیم شاهد آن هستیم که آنها هم در این سودآوری سهیم می شوند.