به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ «ارنست همینگوی» نویسنده مطرح آمریکایی است که عمده محبوبیتش را در میان اهالی کتاب مدیون رمان «پیرمرد و دریا» است. کتابی که در سال ۱۹۵۴ جایزه نوبل ادبیات را برای همینگوی به ارمغان آورد.
از دیگر آثار معروف همینگوی می‌توان به «ناقوس‌ها برای که به صدا در می‌آیند» و «وداع با اسلحه» اشاره کرد. همینگوی را پدر سبک مینیمال در داستان‌نویسی می‌دانند. داستان‌های کوتاه وی نیز به اندازه رمان‌هایش از محبوبیت نزد خوانندگان برخوردار است.
در ادامه این نوشتار به بررسی یکی از رمان‌های درخشان وی یعنی «وداع با اسلحه» می‌پردازیم.
«وداع با اسلحه» در سال ۱۹۲۹ منتشر شد، این اثر در ایران توسط «نجف دریابندری» در سال ۱۳۳۳ ترجمه شد و نکته جالب توجه این است که اولین اثر ترجمه شده توسط دریابندری به شمار می‌رود. دریابندری هنگام ترجمه این اثر تنها بیست و سه سال سن داشت. وی بعدها دست به اصلاحاتی در ترجمه این رمان زد و در حال حاضر بهترین ترجمه موجود در بازار از آثار همینگوی به ترجمه‌‌های دریابندری تعلق دارد.
«وداع با اسلحه» یک رمان ضد جنگ است که داستانش در گیرودار جنگ جهانی اول روایت می‌شود. این اثر در حقیقت روایت یک عاشقانه درمیان جنگ است. در میان سال‌های اضطراب و دلهره.
روایت عشق میان ستوانی جوان به نام «فردریک هنری» و یک پرستار به نام «کاترین بارکلی». «هنری» یک جوان آمریکایی است که در ارتش ایتالیا خدمت می‌کند. او توسط دوست خود با «کاترین» آشنا می‌شود و این آشنایی در ادامه به دلدادگی ختم می‌گردد. او برای زندگی در آرامش و عشق به جنگ پشت می‌کند و با کاترین از جنگ و ایتالیا می‌گریزد تا در کشوری دیگر به زندگی آرام خود ادامه دهد.
صحنه‌های جنگ و عقب‌نشینی ارتش ایتالیا، صحنه کشتن یک ستوان در حین فرار توسط «هنری»، صحنه‌های توصیف بیمارستان و مجروحین در کنار، صحنه گریز با قایق از ایتالیا، در کنار دیگر توصیفات بی‌نقص همینگوی، کتاب را به پرده نمایش تمام و کمال نفرت از جنگ بدل کرده‌است.
نفرتی که پیداست خود همینگوی زمانی که در جنگ جهانی اول در ارتش ایتالیا به سر می‌برده تجربه کرده‌است. «وداع با اسلحه» همانگونه که پیش از این اشاره شد حاصل تجربیات شخصی ارنست همینگوی در جنگ جهانی اول است.
شخصیت اول کتاب برگرفته از شخصیت همینگوی و شخصیت «کاترین» از شخصیت پرستاری به نام «اگنس ون کوروسکی» الهام گرفته شده‌است. پرستاری که همینگوی به او دل می‌بندد و با یکدیگر قرار ازدواج می‌گذارند و بنا به دلایلی نامعلوم این اتفاق رخ نمی‌دهد.
وجود تجربیات شخصی در نگارش این کتاب بدون شک به ملموس بودن اثر کمک کرده‌است و از این رو توصیفات کتاب زنده و قابل درک هستند.
از طرفی به دلیل سبک خاص همینگوی در نگارش، خواننده همواره همان چیزی را می‌بیند که شخصیت‌های داستان قادر به دیدن و درک کردن آن هستند و هیچ اطلاعاتی اضافه بر حیطه دانش افراد داستان در اختیار خواننده قرار نمی‌گیرد و این خود موجب همراه شدن خواننده با جریان داستان می‌شود.
دقت و نظم همینگوی در نگارش، همواره مثال‌زدنی است و این اثر نیز از این قاعده مستثنی نبوده و حتی می‌توان گفت که دقتی بیشتر از حد معمول را صرف خود کرده‌است چرا که همینگوی چهل و هفت پایان برای آن به نگارش درآورد تا به پایان مطلوب خود دست یابد.
این اثر را در زمره یکی از مهم‌ترین آثار ضدجنگ دنیا دسته‌بندی می‌کنند و خواندن آن به تمام علاقه‌مندان به کتاب پیشنهاد می‌شود.
گزارش از لادن عظیمی