به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محسن حقی*// پیش از این رویه چنین بود که سرچهار راه ها از سر ناچاری دستان کوچکشان در گرما و سرمای هوا برای درآمدی اندک پیش رهگذران دراز میشد با پیشرفت و گسترش استفاده از فضای مجازی عده همانند اربابان همان اطفال مشغول در خیابان شروع به فعالیت در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی کردند اینبار با لباس جدید و شیوه نوین اما در حقیقت همان پدیده محنت باری بود که قبلا مردم در خیابان ها مشاهده میکردند.
کودکان کار مجازی عبارتی که شاید متاسفانه روز به روز برای مردم ملموس تر وشناخته شده تر میگردد ، اولیایی که ناآگاهانه یا تعمدی شیرین سخنی یا رفتار های کودکانه فرزندشان را ابزار کسب درآمد و شهرت کرده اند بدون اعتنا به حق و حقوق کودکانشان، نیک میدانیم شبکه های مجازی به ویژه اینستاگرام که پیش از این اغلب جولانگاه سلبریتی ها بود برای نمایش دادن زندگی پرزرق و برقشان اکنون با سرعت بالا به محل بهره کشی از کودکان معصوم تبدیل شده است و انگار رقابتی ناجوانمردانه با بی اعتنایی به آینده و احساسات پاک کودکان شکل گرفته است که هرچه بیشتر زمان میگذرد بر شدت این رقابت جاهلانه افزوده میشود ابتدا از طریق کودکان به جذب دنبال کننده میپردازند سپس از آنان میخواهند چیز هایی تبلیغ کنند که حتی نمیدانند ماهیت آن چیست ، اولیایی که هوس و عطش کسب درآمد بالا و کم زحمت آنان را تبدیل به افرادی کرده است که از کودکشان بهره کشی میکنند و عموما این افراد به فکر درآمد برای زندگی معمولی و گذران زندگی نیستند بلکه به فکر ثروت اندوزی در عین ثروتمندی و شهرت طلبی هستند.
این ماجرای پر غصه تا جایی پیش میرود که کسب و کارهای مربوط به لوازم آرایش و پوشاک این کودکان را عملا از اولیای آنها اجاره میکنند ، چه بر سر کودکی که از ابتدا بجای کودکی درگیر مدلینگ و لوازم آرایش شده اند خواهد آمد؟
اصلا برای کسی اهمیتی ندارد و انگار صرفا پول معیار تعیین کننده ادامه یا عدم ادامه این روند شده است،به استناد یافته های روانشناسی این کودکان در آینده دچار اختلال شخصیتی خواهند شد چراکه این کودکان فرآیند تکاملی خود را صحیح و طبیعی طی نمی‌کنند و این باعث مغفول ماندن برخی از نیازهای کودک یا سرکوب آنها میشود از جمله نیاز های عاطفی که فرد وقتی رشید میشود تازه متوجه میشود کودکی نکرده است و با اسامی مختلف سعی میکند به جبران آن خلا بپردازد که نتیجه خودخواهی اولیای وی است و عمدتا نتیجه آن هنجارشکنی است . والدین اجازه مالکیت بر کودک را ندارند و باید به حقوق آنان احترام بگذارند، کودکان به عنوان یک انسان از زمان تولد حقوقی دارند از جمله حریم خصوصی و انتشار تصاویر و کلیپ آن ها در فضایی که همه ب آن دسترسی دارند نقض آشکار این حق است.
لازم و ضروری است دستگاه های ذیربط از جمله پلیس فتا و دستگاه محترم قضایی و سازمان بهزیستی کشور در جهت جلوگیری از ادامه یافتن این آسیب اقدام شایسته کنند و از همه مهم تر از مجلس شورای اسلامی انتظار میرود قوانین بازدارنده مناسب درخصوص منع استفاده ابزاری از کودکان در فضای مجازی طرح،بررسی و تصویب نمایند و جای خالی پژوهش های تخصصی هدفمند در این حوزه عمیقا احساس میگردد کم توجهی مسئولین کاملا مشهود است و یقینا اگر این کم لطفی ها ادامه یابد شاهد بروز آسیب های جبران ناپذیر در آینده ای نه چندان دور خواهیم بود امیدواریم تالم خاطر دغدغه مندان فرهنگ و فعالین حوزه حقوق کودکان نادیده گرفته نشود و پیش از اینکه ماجرای این پدیده شوم منتهی به نتایج نامناسب فرهنگی گردد اقدامی در جهت مبارزه با آن صورت گیرد ، البته اقدام موثر و پیشگیرانه نه صرفا نمایشی، ان شاء الله.
*دبیرکل انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل