به گزارش خبرنگار اقتصادی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در روزهایی که آقایان تمام سرنوشت کشور را به مذاکرات بسته بودند، بنزین دو نرخی را عامل فساد می دانستند، در مناظرات انتخابات 96 با گفتن؛ مردم آیا یادتان هست قیمت دلار چگونه بالا و پایین می شد؟ ترس را وارد جامعه می کردند و ملت را از دلار 5 هزار تومانی می ترساندند.

با بی تدبیری همین آقایان که ملت را از دلار 5 هزار تومانی می ترساندند به یک باره مردم شاهد دلار 20 هزارتومانی و بعدا 32هزار تومانی بودند. برعکس چیزی که آن را عامل فساد می دانستند معاون اول دولت جلوی دوربین ها حاضر می شود و دلار را دو نرخی اعلام می کند. دلار جهاگیری به جای اینکه کمکی برای تولید کنندگان باشد بیشتر به کام مفاسد اقتصادی خوش بود. همان هایی که دلار دولتی را در بازار آزاد به قیمت گزافی میفروختند و بازار ملتهب دلار را ملتهب تر میکردند.

با خروج طرف آمریکایی از برجام که امضای آن را تضمین می دانستند، اینبار به شکل دیگری بحث روانی جامعه را کنترل می کردند تا فشاری بر افکار عمومی و بهانه ای برای مذاکرات مجدد باشد.

اینبار اما با ابزاری مثل دلار ابتکار عمل را در دست گرفتند به نحوی که در ابتدای سال با فراخوان از تریبون های خود مردم را به بازارهای سرمایه همانند بورس دعوت می کردند و با اطمینان اعلام میکردند که دلار و طلا جای مناسبی برای سرمایه گذاری نیست.

مردم به بورس هجوم آوردند به شکل حبابی و نامتعارفی بورس را رشد می دادند مردمی بودند که دار و ندار خود را فروخته و در بازار بورس سرمایه گذاری کردند تنها به امید وعده های شخص رئیس جمهور که آینده بورس را مثبت میدانست و آنها را دعوت به بورس می کرد.

اما فارغ از بحث اقتصادی که توانستند با اینکار خیلی از شرکت های ورشکسته خود را احیا و کسری بودجه دولت را فراهم کنند اهداف مهم و طولانی مدتی را هم دنبال می کردند و آن در دست گرفتن افکار عمومی و اهرم فشار برای اثبات کارایی دولت خود با دلار بود.

به گونه ای که ابتدا مردم را به بورس دعوت و در تمام رسانه ها حمایت خود را از بورس اعلام می کردند اما به یکباره سه ماه مانده به انتخابات آمریکا با شانه خالی کردن دولت، بورس را وارد یک ریزش تاریخی کردند تا باری دیگر توجه مردم و سرمایه گذارها به سمت بازار ارز و طلا جلب شود.

درست از همان زمانی که بورس شروع به ریزش کرد یعنی از 21 مرداد که بورس شروع به قرمز شدن کرد تا قیمت دلار رشد صعودی خود را آغاز کند. فشار ریزش بورس که حالا خیلی از مردم به صورت مستقیم درگیر آن بودند از یک طرف و صعود قیمت دلار و به سبب آن بالا رفتن قیمت اقلام اساسی مردم از طرف دیگر عرصه را بر مردم تنگ تر کرد.

دولت با بالا بردن قیمت ارز و نگه داشتن آن در 30 هزار تومان با یک تیر دو نشان را هدف گرفته بود. اول اینکه در یک بازه تقریبا 15 هزارتومانی کنترل دلار را در دست گرفتند تا با رای آوردن هرکدام از کاندیدای جمهوری خواه و دموکرات با بالا و پایین کردن قیمت آن تاثیرهای مثبت و منفی را نشان دهند.

به این صورت که اگر ترامپ رای بیاورد قیمت دلار را تا 45 هزار تومان ببرند و عدم کارایی و بی تدبیری دولت خود را فشار تحریم ها اعلام کنند و اما آرزوی آنها که گویا محقق هم شد برد جو بایدن در انتخابات بود تا با پایین و بالا کردن دلار باری دیگر افکار عمومی را به مذاکرات جلب کنند و تدوامی برای قدرت خود باشند.

دولت با بازی با افکار مردم در روزهای انتخابات با جلو بودن بایدن قیمت را کاهش داده و با پیروزی بایدن تا 22 هزار تومن و مرز 21 هزار تومن پایین آورده تا تاثیر مثبت انتخابات آمریکا را بر اقتصاد کشور نشان دهد. دولتی ها فعلا قصد دارند تا بازده 21 و 22 هزار تومان قیمت دلار را بیشتر پایین نیاورند.

آنها  منتظر اولین پالس مثبت از طرف آمریکایی ها برای بازگشت به مذاکرات هستند تا قیمت را از 21 و 19 هزارتومان عبور داده و  به سمت 15 و 16 هزار تومان کاهش دهند.در واقع دولت با امپراطوری دلار تا انتخابات 1400 قصد دارد دوباره تمام سرنوشت کشور را به مذاکرات وصل کند و  خود را برای انتخابات 1400 که ابزار فشار آن هم بالا و پایین کردن دلار و سبز کردن بورس است، آماده کند.

دوباره با غرور و تکبر همانند قهرمانان هالیووردی جلوی دوربین ها بیایند و دستاور عالی دولت خود را کاهش قیمت دلار از 32 هزار تومان به 15 اعلام کنند، دلاری که خود آنها باعث بالا رفتن قیمت آن شدند.

به قول یکی از این طنزپردازان کشورمان مردم هنگامی که دلار از 4 هزار تومان به 12 هزار تومان میرسد خوشحال نمی شوند بلکه زمانی که از 32 هزارتومان به 15 هزار تومان کاهش می یابد بسیار خوشحال می شوند و آقایان باید هم مانند سوپرمن های هالیوودی جلوی دوربین ها ظاهر شوند و با غرور همچین طنزی را دستاورد بزرگ خود اعلام کنند.

گزارش از مسلم خلخال