«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ پیام مرادی*// علامه مصباح یزدی در زمانه ی هیجان، استادِ اندیشه و تعقل بود. حتی آنها که سیاقِ سیاست ورزی او را دوست نداشتند هم نمی توانند انکار کنند که مرحوم آقای مصباح در عصر فیلسوف نماهایِ مطبوعاتی متفکری حقیقی بود. قدر و جایگاه او، اندیشه و آثارش در فصل همه گیری ویروسِ ترجمه، برای اهالی سپهر اندیشه و سیاست روشن است.

نوشتن از جایگاه استاد مسلم فلسفه بماند برای اهلش. من به عنوان شاگردِ کوچک مکتبی که علامه مصباح، در آن کرسی استادی داشته، در شب رحلتش چند یادگاری مهم از او را یادآوری می کنم:

۱- پس از انقلاب کمتر کسی چون او برای تکمیل زیربنای معرفتیِ هواداران ایدئولوژیک نظام زحمت کشید. آنچه از او داریم آنقدر ارزش مند بوده که رهبر انقلاب او را در تراز شهید مطهری توصیف کنند.

۲- او در نقطه ی درستی از تاریخ و در روزگاری که چپ های سنتی با تکیه بر فرآورده های فکری غرب، در پی فتح سنگر به سنگر عرصه ی سیاست و قدرت بودند، علمِ روشنگری را در دست گرفت. و چه جفاها که در حق او نشد! چه توهین ها که نشنید! آن روزها مدعیانِ تندرویِ اصلاح طلبی با تیغ تیزِ شایعات و تیترهای مغرضانه در پی ترور شخصیت او بودند. او اعتقادش را در چهارچوب علم و اخلاق تبیین می کرد و مدعی های روشنفکری دینی و پرچمداران پلورالیزم و تکثر سیاسی، شخصیتش را هدف گرفته بودند. با این همه او ایستاد و پا پس نکشید! او برای فکر و عملش چهارچوبی استوار و روشن داشت که در کوران حوادث متزلزل نمی شد.

۳- گذار از چالش های حال و آینده انقلاب نیازمند پر کردن خلاهای نظری، معرفتی و تئوریک است. آن روزها که حلقه ی کیان و روزنامه های زنجیره ای اش نئولیبرالیسم را در ایران ترجمه می کردند، علامه مصباح در مقابل آنها برای تدقیق مبانی دینی تلاش کرد. ابزار او در این ناوردِ فکری علم و اندیشه اش بود. امروز هم چالش اساسی ما برای غلبه بر جنگ اقتصادی دشمن، برقراری عدالت و کارآمدی پایدار، پر کردن فاصله میان مبانی و اجرا از طریق "رفع خلاهای تئوریک" است. ابزار جنگ امروز همچنان علم و اندیشه است. ای کاش از استاد فقیدمان مطالعه، تفکر، علم آموزی و تلاش فکری را برای همه عمر به ارث ببریم.

* دبیر سابق اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل