«خبرنامه دانشجویان ایران» اکبر بهاری// رهبری انقلاب به عنوان نفر اول مملکت قاعدتاً و به تجربه تاریخی دلسوزترین و مهربانترین فرد به حال ملت است.
با این شرایط چگونه می شود که در شرایطی که هراس کرونا در حال یکسال شدن است و ملت بسیاری درگیر کرونا بوده و برخی خانواده‌ها و سرمایه های انسانی در حال تلف شدن است، رهبری انقلاب واکسن انگلیسی و آمریکایی را ممنوع میکند و صراحتا بر خلاف جریان دولت مانع ورود می‌شود؟
عقلانیت کدام طرف سنگین است؟ عقل به ورود واکسن و خلاصی از شر کرونا میل دارد یا نه عقل و تجربه می گوید کشوری که خودش عاجز از کنترل کرونا است نمی‌تواند دلسوز ملتی مثل ایران باشد.
عقل چگونه از ممنوعیت ورود واکسن انگلیسی و آمریکایی پشتیبانی میکند:
۱ عقل حاکم بر نظام بهداشتی حکم میکند فرآورده دارویی برای رسیدن به درجه قطعیت از مصونیت بخشی نیاز به بررسی دقیق و چندین نسلی دارد و واکسنی که هنوز خود سازنده فایزرشون نیز به آن اعتماد ندارد، قابلیت تزریق به ۸۰ میلیون ایرانی را ندارد. این مسأله بویژه با توجه به پیچیدگی واکسن کرونا دوچندان می شود.
۲ عقل تاریخی نشان داده کشورهای آمریکای و انگلیسی هیچگاه خیرخواه ملت ها بویژه ملت ایران نبودند. کشوری که واکسن آنفولانزا را از ملت ایران دریغ میکند هیچ گاه تن به واکسینه راحت ملت ایران مقابل کرونا بویژه آنکه جنگ بیولوژیک جز دستورکارهای حمله علیه ملت ایران است، می‌دهد.
۳ عقل معاصر تصریح دارد ملتی که روزانه ۴ هزار کشته می دهد و از ترس کرونای انگلیسی محدودیت مضاعف اعمال کرده، اول خودش را ایمن میکند ولی انگلستان و آمریکا تن به این کار ندادند. پس باید احتیاط کرد.
۴ عقل اقتصادی تاکید دارد در این شرایط اقتصادی که دشمن تمامی راههای ورود ارز را بسته و جنگ ارزی راه انداخته چرا باید برای واکسنی که ضریب اطمینان پایینی دارد هزینه کرد. تازه معلوم نیست در پایان اجازه ورود بگیرد یا نه در فرودگاه مصادره شود؟
۵ عقل اجتماعی حکم میکند وقتی کشور و جوان خودت قابلیت تولید واکسن را دارد چرا به جوان و دانشمند خودت اعتماد نکنی؟