«خبرنامه دانشجویان ایران» علی مرادخانی// بله، در هفده ساعت ۵.۲ میلیون بازدید و۱۱۰ هزار کامنت برای تیزر لجن تازه ساسی ثبت شده. لجن جدیدی بعد از «آقامون جنتلمنه» و «دکتر جون دکتر» دوباره دارد بشدت دیده می شود و جریان می‌سازد؛ اما؛

اول، بازی به کثیفترین شکل ممکنش دارد جلو می رود. استفاده از شنیع ترین ابزارهای جنسی و فاحشه ای که نماد پورنوگرافی در جهان است، برای مخاطب نوجوان و کودک در هیچ کجای دنیا پذیرفتنی نیست ولی حالا ساسی مسیر پیشینیانش(شاهین نجفی، تتلو، مهراد جم) را تکمیل کرده. در تمام دنیا چنین لجنی از سوی خانواده ها (نه صرفا حکومت) محدود می شد، و کاش ما هم چنین کنیم. چون مساله سیاسی نیست و بحث اخلاق و تربیت نسل کودک و نوجوان است.

دوم، ماجرا تکراری است. ما همه ش داریم از تاثیر عمیق و گسترده موسیقی بر فرهنگ عمومی می‌گوییم، ولی درست همان جایی ایستاده ایم که شش سال پیش موقع تشییع مرحوم مرتضی پاشایی. سیستم اساساً موسیقی را قبول ندارد، ساز را نشان نمیدهد، کلاس موسیقی را برنمی‌تابد، در برابر مساله اجتماعی مرتضی پاشایی سکوت می کند(سرش را مثل کبک توی برف میکند) و همزمان با گامنو در خبرگزاری فارس گفتگو می کند و به کسانی تریبون نوروزی می دهد که کثافتهای تولیدشده‌شان از آثار ساسی چیزی کم ندارد. و برای نگاه سیستماتیکی که اساساً موسیقی را قبول ندارد، چطور ممکن است تولید محتوای جدی و جریان ساز؟

سوم، ما چیزی به نام پخش نداریم. پلتفرم رادیوجوان ( که هماهنگ با جریان مافیایی موسیقی کشور هست) مهم ترین رسانه موسیقی ایران است و ما دقیقا «هیچ» رسانه ای برای پخش همین آثار معدود خوب نداریم و این کارها اساسا به دست مخاطب عام نمی رسد و اگر در سینما، فیلیمو و نماوایی رسانه مدیوم تصویر هستند، در موسیقی رادیو جوانی رسانه اصلی است که این لجن جدید را «با افتخار تقدیم میکند».

چهارم، به لطف رسانه بی قاعده  اینستاگرام تقریباً هر ماه داریم با پدیده‌هایی روبرو می شویم که سونامی ترسناک جدایی مان از نوجوانها را دارد به رخ می کشد و یک روز با لایونوجوان‌چهارده‌ساله و روز دیگر با آقامون‌جنتلمنه و حالا با نروسمیه بیرون می زند. خب طبعاً با یکی دو تا برنامه گفتگو محور نمی شود مخاطب تینیجری را جذب کرد که دسترسی آزاد به همه چیز دارد. حاکمیت باید نوجوان را و به رسمیت بشناسد و زبان حرف زدن با او را بفهمد، همان طور که موسیقی را.

پ.ن؛ کاش سال دیگر دوباره همین حرفها را نزنیم. کاش بالاخره یکی یک کاری بکند.