به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در ادامه پیگیری معضلات مناطق مختلف کشور از دیشموک و غیزانیه در جنوب غرب کشور تا تلمادره مازندران در شمال کشور، این بار مقداری از غیزانیه که فاصله می‌گیریم، پس از طی کردن مسافتی به استان فارس و منطقه‌ای به نام بیرم می‌رسیم، جایی که مردم این منطقه هم مدت‌هاست نسبت به ناسالم بودن آب شرب و مشکلات کم آبی گلایه دارند.

مردم منطقه که بارها برای حل مشکلات خود دست به دامان مسئولان مختلف شده‌اند، این روزها از دانشجویان انقلابی و تشکل‌هایی مانند بسیج دانشجویی خواسته‌اند تا صدای آنها باشند و همین موضوع هم باعث شده تا تشکل‌های دانشجویی با برگزاری جلسات مختلف با مسئولان، ساخت کلیپ و مستند و مصاحبه با رسانه‌ها پیگیر مشکلات مشکلات مردم شوند.

قرارگاه مطالبه گری شهید احمدی روشن بسیج دانشجویی هم یکی از تشکل‌های دانشجویی است که پیگیر حل مشکلات مردم بیرم شده و جلسات متعددی هم برای حل این مشکل با مسئولان مختلف داشته است. دانشجویان در این قرارگاه همچنین گزارش مشروحی از مشکلات مردم آماده کرده‌اند و راهکارهایی هم برای حل مشکل ارائه کرده‌اند. (جزئیات بیشتر)

با توجه به پیگیری‌های صورت گرفته مشکل آب شرب مردم این منطقه پابرجاست که همین مسئله موجب شد تا در روزهای گذشته جمعی از اعضای دفتر تحکیم وحدت به این منطقه سفر کنند تا از نزدیک به بررسی و پیگیری مشکلات مردم بپردازند.

* سفر اعضای مرکزی دفتر تحکیم وحدت به بیرم

در گزارشی که بر همین اساس پایگاه اطلاع رسانی دفتر تحکیم وحدت به نقل از علی بزرگخو دبیر سیاسی اتحادیه دفتر تحکیم وحدت منشتر کرده، آمده است:  هفته‌ گذشته بنده و یکی دیگر از اعضای دفتر تحکیم وحدت، سفری به منطقه‌ بیرم استان فارس برای بررسی و پیگیری مسئله‌ آب شرب منطقه داشتیم.

این فعال دانشجویی ادامه می‌دهد: یکی از نکات جالب این سفر پیگیری مستمر خود اهالی منطقه برای حل مشکلشان از روش‌های قانونی بود، به گونه‌ای که اطلاع ما از چنین مسئله‌ای هم معلول همین پیگیری اهالی بود و بعدتر که ما با چند تن از اهالی ارتباط گرفتیم، دیگر ابعاد مسئله برایمان روشن شد. در نهایت به این جمع بندی رسیدیم که برای بررسی دقیق‌تر و حرکت متوازن‌تر برای مطالبه‌گری نیاز است که از طرف اتحادیه دفتر تحکیم وحدت گروهی به منطقه بروند و ماجرا و ابعاد مختلف آن را به صورت میدانی بررسی کنند.

بخش بیرم در تقسیمات کشوری چیزی حدود ۱۵۰۰۰ جمعیت دارد، در حالی که منطقه تاریخی بیرم که بخشی از آن جزو شهرستان لارستان است و بخش دیگر جزو شهرستان لامرد است، چیزی در حدود ۷۰۰۰۰ الی ۸۰۰۰۰ جمعیت دارد که تقریبا تمام این جمعیت بااتفاق آب شرب ندارند و مجبورند با انواع مشکلات آبی دست و پنجه نرم کنند. این منطقه دارای دامداری بسیار باکیفیت و کشاورزی مرغوب -به شرط اصلاح روش- است. همچینین چیزی که خیلی توجه‌ها را جلب می‌کند، ظرفیت تاریخی این منطقه است که می‌تواند منطقه را تبدیل به یک فضای گردشگری کند، لیکن این موارد نیاز به ایجاد زیرساخت‌های اولیه دارد که هنوز در این منطقه به طور کامل صورت نپذیرفته است.

* فاجعه‌ای بزرگ در نزدیکی بزرگترین منبع گازی دنیا

عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت تاکید می‌کند: چیزی که ما قبل از سفر می‌دانستیم، نبود آب شرب در دسترس برای مردمان این منطقه بود ولی چیزی که خودمان به صورت میدانی از منطقه دیدیم، وقوع فاجعه‌ای سهمگین در نزدیکی بزرگترین منبع گازی جهان یعنی عسلویه بود. از ابتدای ورود به منطقه‌ تاریخی بیرم در مسیر حرکت از سمت فرودگاه عسلویه، آب‌انبارهای فراوان گوشه و کنار جاده دیده می‌شد که به گفته‌ی اهالی تنها منبع آب برای اهالی روستاهای آن اطراف بود.

وی ادامه می‌دهد: فاصله را که بررسی کردیم متوجه شدیم اهالی روستاهای مختلف باید چندین کیلومتری را با فرغون و گالن بیایند و با حلبی از آب‌انبارها آب بکشند و بعد با دو گالن 20 لیتری، به خانه برگردند، ساختار آب انبار به گونه‌ای‌ست که با بارش باران‌های فصلی، آب به زیر زمین رفته و طی فرایند از لابه‌لای خاک به سمت گودال آب‌انبار حرکت می‌کند، یعنی لازمه‌ رسیدن آب به آب‌انبار رد شدن آن از زمین است که همین غیربهداشتی بودن آن را نشان می‌دهد.

براساس آنچه در گزارش شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت آمده، بعضا حیوانات هم از همین آب‌انبارهایی که به آن اشاره شد استفاده می‌کنند که منجر به ایجاد میکروب‌های جدید در آب می‌شود. این وضعیت عمومی یک آب‌انبار در منطقه‌ تاریخی بیرم است، بعضی ‌آب‌انبارها هم به دلیل نزدیکی با جاده و گذر آب از آسفالت جاده، کاملا بوی قیر گرفته بود و رنگ آن‌ها سیاه شده بود و حتی روی آن‌ها را لایه‌ای از چربی فرا گرفته بود.

دبیر سیاسی اتحادیه دفتر تحکیم وحدت اضافه می‌کند: جلوتر که رفتیم، به شهر بیرم رسیدیم، وضعیت شهر کمی از روستاها بهتر بود. به اینگونه که در شهر یک آب شیرین‌کن خصوصی وجود داشت که مردم می‌توانستند آب شیرین را از آن بخرند، البته به دلیل مشکل حمل و نقل این یکی از مشکلات و دغدغه‌های جدی مردم بود که بی‌آب نمانند.

این فعال دانشجویی می‌گوید: پرس و جو کردیم و متوجه شدیم هستند برخی افراد معدود که آب شیرین را از این آب‌شیرین‌کن خریداری می‌کنند و بعد در سطح شهر با قیمت بالاتر پخش می‌کنند ولی به دلیل قیمت بالا آب مردم فقط برای آب آشامیدنی استفاده‌ مستقیم از آن‌ها آب می‌خرند. برای مثال وقتی پرسیدیم که چایی را با چه آبی تهیه می‌کنید، جواب دادند که با آب لوله‌کشی شهری (آب غیرشرب) این کار را انجام می‌دهند و همین فرایند در خصوص تهیه غذا و دیگر مصارف غیرمستقیم آب اتفاق می‌افتاد.

بزرگخو ادامه می‌دهد: برایمان جالب شد که ببینیم مردم با استفاده اجباری از آب لوله‌کشی -که فقط در شهر و چند روستای خاص وجود داشت- چه ماده‌ای را استفاده می‌کنند و با دستگاه DC سنج سعی کردیم، میزان مواد محلول درون آب را اندازه بگیریم و طی آزمایش فهمیدیم میزان املاح موجود در آب، چیزی در حدود عدد ۲۵۰۰ است -البته آزمایش اهالی عدد ۳۵۰۰ را نشان می‌داد، ولی ما به همان ۲۵۰۰ اکتفا می‌کنیم.

در رابطه با میزان محلول مجاز در آب، مقدار آن طبق استاندارد جهانی نمی‌تواند از ۱۰۰۰ بیشتر باشد و طبق گفته پزشکان، مصرف طولانی‌مدت آب با مواد محلول بیش از ۵۰۰ مضر است.

* افزایش نرخ سرطان مثانه و بیماری‌های گوارشی در بیرم 

عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت تاکید می‌کند: خواستیم ببینیم که پیامدهای این استفاده‌ مستمر از آب چیست که سری به بیمارستان مرکزی شهر زدیم. طبق آمارها نرخ سرطان مثانه در این منطقه به شدت بالا رفته و اهالی کم کم در حال دچار شدن به انواع بیماری‌های گوارشی و مثانه و کلیه هستند. در راه که می‌آمدیم، راننده‌ ماشین که خود بیرمی بود اظهار نگرانی برای بچه‌هایش می‌کرد که خدانکرده آن‌ها هم دچار همین بیماری‌ها شوند.

وی می‌گوید: از شهر کمی فاصله گرفتیم و به روستای علی آباد واقع در چندکیلومتری شهر رفتیم، آنجا هم خبری از آب شرب نبود، ولی آنجا تفاوت‌هایی با دیگر روستاها داشت و آن شدت استضعاف مردمان این روستا بود. به تنها آب‌انبار روستا سری زدیم و با زنان و بچه‌هایی مواجه شدیم که برای برداشتن آب آمده بودند. 

این فعال دانشجویی ادامه می‌دهد: متاسفانه در آب آن آب‌انبار در همان چنددقیقه‌ حضور ما در آنجا از لاشه‌ی پرنده تا مدفوع گوسفند و شتر پیدا شد و اهالی برای استفاده مجبور بودند ابتدا آن را با یک تکه پارچه صاف کنند و سپس به خانه ببرند، اما آب هنوز به شدت بوی تعفن می‌داد که ابتکار اهالی برای حل آن قراردادن آب زیر آفتاب به مدت یک روز بود که در عین حال که مقدار قابل توجهی از آن را تبخیر می‌کرد، منجر به قابل استفاده شدن باقی آب می‌شد!

* حضور فعالان دانشجویی در منطقه و پیگیری مشکلات آشامیدنی مردم

بزرگخو به دیدار دانشجویان با مسئولان منطقه برای پیگیری مشکل مردم اشاره می‌کند و می‌گوید: در طول این سفر با مسئولین منطقه از جمله بخشدار بخش بیرم، امام جمعه شهر بیرم و اعضای شورای شهر بیرم که صحبت می‌کردیم، همه می‌گفتند که سازمان‌های بالادستی بر خلاف وعده‌ها هنوز قدمی در جهت پیشبرد عملیاتی حل مشکل آب بر نداشته‌اند.

وی تاکید می‌کند: کرامت انسانی حکم می‌کند، نیازهای اولیه و حیاتی انسان‌ها در دسترس باشند تا بتوان از آن استفاده کرد، بلکه حتی برای چنین نیازهایی حتی دغدغه هم وجود نداشته باشد، چه رسد به اینکه چنین موارد اولیه‌ای بخواهد تبدیل به یک آرزوی دست نیافتنی شود. با تمام این موارد نکته‌ قابل توجه، پیگیری و روحیه‌ی شکست ناپذیر اهالی برای حل مشکل بود. در تمام طول سفر گروهی از مردمان منطقه ما را همراهی می‌کردند و سعی می‌کردند از انواع روش‌های مختلف برای رساندن حرف و حل مشکل استفاده کنند.

براساس آنچه در گزارش اتحادیه دفتر تحکیم آمده: نامه‌نگاری‌ها برای حل مشکل از سال ۹۳ شروع شده است و حتی مسئله تا جایی پیش رفته که بند تخصیص بودجه لوله‌کشی به منطقه از سد سلمان فارسی، در بودجه‌ی ۹۹ گنجانده شده است، ولی تا به الآن که ۶ ماه از سال ۹۹ می‌گذرد هنوز تخصیص اعتبار این طرح داده نشده است و هنوز به نتیجه عملیاتی نرسیده، که برای پیشبرد مفهوم مردم‌داری باید سد‌های مختلف برای رسیدن حرف مردم به مسئولین را بشکنیم.

بزرگخو در پایان تاکید می‌کند: مردمان نجیب منطقه تا به الآن دست به ایجاد بحران نزده‌اند و همه‌ روش‌های قانونی برای رساندن حرفشان را امتحان کرده‌اند. در واقع تا به الآن اهالی اغتشاش نکرده‌اند ولی انواع روش‌های اعتراض را انجام داده‌اند. چیزی که امروز اهمیت دارد، ایجاد گفتمان «حل مشکل بدون ایجاد بحران» است، به گونه‌ای که این اینرسی موجود در مقابل حل مشکل و مسائل مختلف بدون ایجاد بحران برداشته شود و مسائل مردم «بی بحران» حل گردد.