به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی خضریان در یادداشتی از مشاهدات خود پیرامون بروکراسی ناکارآمد دولتی در ایران و عراق نوشت: یکی از مواردی که در مسیر مراسم اربعین از همان داخل کشور و خصوصا پس از ورود به خاک عراق به چشم می‌خورد، خلأ یک سیستم کارآمد در مجموعه دولتی در راستای تسهیل سفر زوار است. البته وقتی سخن از یک سیستم کارآمد به میان می‌آید، ممکن است این تصور ایجاد شود که درحال حاضر یک سیستم کم‌کارآمد وجود دارد و نگارنده به دنبال نقادی آن در جهت ارتقای کارآمدی سیستم است. اما به واقع معضلات و مشکلات موجود در این سیستم که بخشی از آن به ضعف‌های داخلی و بخش مهم‌تر به ضعف‌های دولت میزبان برمی‌گردد، نماد عدم وجود تدبیرهای حداقلی از سوی بخش‌های مسئول دولتی است.
توزیع ارز میان زائران ایرانی در عراق!
به‌طور مثال در حالی که عرضه ارز برای خروج ایرانیان از کشور سال‌هاست دارای یک سیستم خاص خود در بانک‌های دولتی است، در برهه کنونی با توجه به پیک جمعیتی زائران اربعین حسینی به جای اینکه با یک اقدام و تدبیر تسهیل‌کننده همراه شود، به نوعی عرضه می‌شود که دقیقا برخلاف انتظار عمومی است، به‌طوری که عموم زائران از خیر آن گذشتند و بخش اندکی نیز که برای دریافت ارز به سیستم مذکور بانکی اعتماد کردند و بدون خرید دینار خود را به مرز یا شهر نجف رساندند به نوعی با مشکلات عدیده و صف‌های عریض و طویل دریافت ارز در تعداد محدودی از محل‌های مشخص‌شده مواجه شدند. این داستان البته برای کشور میزبان پرغصه‌تر از این حرف‌هاست، آن‌گونه که در کشور عراق می‌توانید عکس ضرب‌المثل «هر چقدر پول بدی، همان‌قدر آش می‌خوری» را به عینه ببینید!
درحال حاضر هر یک از زوار مبلغی را برای دریافت ویزا و دیگر خدمات (۴۱ دلار) پرداخت می‌کنند و بابت هر خودرویی که وارد خاک عراق می‌شود (۱۰۰ دلار) بابت مجوز ورود و ۵۵ هزار دینار بابت بیمه و گمرک پرداخت می‌کنند و جالب اینکه از نظر دولت عراق در این هزینه‌ها میان یک خودروی سواری با اتوبوس مسافربری تفاوتی نبود!
اما دولت کمترین خدمات از قبیل یک سالن استراحت و انتظار تا یک سرویس بهداشتی با حداقل کیفیت (که اصلا مورد انتظار زائران نبود) و حداقل تسریع در روند کاپیتاژ خودروها (صدور مجوز ورود خودرو به خاک عراق) به‌طوری که با افزایش گیت‌ها از یک لاین صف خودرو مانع از انتظارهای ۱۵ ساعته شود، را هم برآورده نکرده است. خلاصه در این قضیه از بابت بروکراسی ناکارآمد دولتی، خدا برای ایرانی‌ها جای شکرش را باقی گذاشته است. اما برخلاف این سیستم ناکارآمد هر چه به داخل عراق می‌روید، صحنه‌های عشق و دلدادگی به حسین(ع) تصاویری باورنکردنی از میهمان‌نوازی زائران به صورت مردمی فراهم کرده؛ به‌طوری که سختی گذر از مرز را در کمتر از چند ساعت به فراموشی می‌سپارید و آن عصبانیت و ناراحتی ایجاد شده در زوار تبدیل به عمیق‌ترین ابراز احساسات میان دو ملت ایران و عراق می‌شود.