به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ رویکرد غالب در طراحی های ژست و لباس و پوشش و مدل های عجیب و غریب یک اباحه گری شدت یافته با عرف است که در برخی شئونش تمسخرگرایانه با مفاهیمی چون قانون، چهارچوب، حکم وعرف و شرع برخورد می کند.
شاید مد و فشن از نتایج پست مدرنیسم نباشد و بیشتر آن را حاصل تحولات آغاز مدرنیسم باید دانست، اما بدون شک از ابزار اصلی پیش برنده پست مدرنیسم و عصر شکاکیت جدید است. دوران «آنارشیسم در حضور دولت»؛
بگذارید این تعابیر را ساده تر بنویسیم. پست مدرنیسم در برخی از بخشهای نظری و البته در تمام وجوه عملی خود، یک اباحه گری هدایت نشده است. مثلا مد و فشن و پوشش اگرچه پس از قرون وسطا و روشنگری و مدرنیسم صرفا یک محل تمایز و تشخیص افراد و شئون و اشخاص از یکدیگر تلقی می شد، اما در عصر پست مدرنیسم خود به یک شان تبدیل شد. بسیاری از مکتب های اخیر در اروپا از مد حاصل شده اند و حتی بسیاری از قوانین تازه مصوب شده در غرب چون آزادی همجنس بازی از مد و فشن نتیجه شده اند.
مدهای ناهماهنگ با عرف در واقع از یک بی سازمانی اجتماعی نشات می گیرند. بی سازمانی که در افراد به وجود می آید و در اجتماع حل می شود.
این آسیب اجتماعی در ایران شاید به نحو دیگری نمود مییابد. برخی عادات غلط چون زنانگی های مرسوم در چشم و هم چشمی در موضوع مد و پوشش، برخی از انواع مد را افسار گسیخته روانه جامعه کرده است.
مدهای ماهواره ای ظرف مدت کوتاهی به کف خیابان می آیند. مهران مدیری در مجموعه طنز «شوخی کردم»، با زبان طنز و البته مبتنی بر مبانی تئوریکی که ذکر شد، مد و فشن و نوع مواجهه ایرانیان با آن را به چالش می کشد. این نوع مواجهه از آنجایی تحسین برانگیز است که همچون ذات پست مدرنیسم در مسخ قوانین، آنها را مسخ و به بیانی طنز مورد انتقاد و اعتراض قرار می دهد.
بخشی از این قسمت شوخی کردم که با عنوان «مد»، در پخش نمایش خانگی عرضه شده است را می بینیم:
بخش اول
بخش دوم
ناشناس
1393/02/27 - 14:48
