به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روز گذشته، خبری در شبکههای مجازی منتشر شد که حکایت از راهاندازی یک کمپین توسط 6 فیملساز ایرانی در توییتر داشت؛ موضوع این کمپین درخواستی برای امضای هر توافقی با 1+5 در مذاکرات هسته ای بود.
«عباس کیارستمی»، «اصغر فرهادی»، «مجید مجیدی»، «رخشان بنی‌اعتماد»، «رضا میرکریمی» و «محمدمهدی عسگرپور» سینماگرانی هستند که عکس‌شان در پوستر این کمپین قرار گرفته و ادعا شده است که این کمپین را به راه انداختهاند.
حضور این شش نفر در پوستر ادعایی، کافی بود که امروز رسانه های نزدیک به دولت به این موضوع بپردازند
راه اندازی این کمپین نکاتی در خور توجه دارد که در ادامه به آن اشاره می شود.
1- همانگونه که در صدر این گزارش اشاره شد، ورود هنرمندان به عرصه های اجتماعی و سیاسی، امری پسندیده است و عموما ثمرات خوبی دارد؛ پیش از این نیز کمپین های مختلفی تشکیل شده و می شود. این روزها حتی پویش شکوفه های زیتون که بناست به دفاع از کودکان غزه بپردازد با همراهی بسیاری از هنرمندان کشورمان مواجه شده است.
2- نکته قابل تامل در این کمپین اما بیش از هرچیزی شعاری است که بر روی پوستر آن خودنمایی می کند شعاری که می گوید: "هر توافقی بهتر از عدم توافق است"
درک نادرست از مسائل سیاسی اجتماعی اما آفت این گونه کمپین هاست که منجر به تحریف مطالبات اجتماعی می شود.
چندی پیش نیز اصغر فرهادی کمپینی براه انداخته بود که بی توجه به عامل جنایت در فلسطین، خواستار پایان جنگ و خونریزی شده بود(از هر دو طرف درگیر) و این در حالی بود که جریان عمومی جهانی، رژیم صهیونیستی را محکوم می کرد.
حالا به نظر می رسد جریان سازی رسانه های نزدیک به دولت، فضا را به گونه ای آماده کرده اند که هر توافقی بهتر از عدم توافق تلقی شود!
به خصوص آنکه امروز مجید مجیدی گفت که چند روز پیش از سوی آقای جواد ظریف وزیر امور خارجه با ما تماسی گرفته و خواسته شد که عده‌ای از هنرمندان که وجهه بین‌المللی دارند در مسیر مذاکرات هسته‌ای و برای احقاق حقوق حقه مردم ایران، دولت را یاری رسانند و به همین منظور پوستری از سوی وزارتخانه آماده شد که ما نیز آن را تایید کردیم و موکدا تشکیل یک کمپین را رد می‌کنم.
در جدولی که در این کمپین منتشر شده موارد عجیبی آمده است.بر طبق این جدول، امضا کنندگان اعلام کرده اند توافقی را قبول دارند که در آن بازرسی روزانه (بدون مشخص کردن نظامی یا غیرنظامی بودن اماکن) صورت پذیرد، سانتریفیوژهای ایران بیشتر نشود، مراکز غنی سازی جدید تأسیس نگردد، سطح غنی سازی از 5 درصد فراتر نرود، ایران ذخیره اورانیوم غنی شده نداشته و تولید پلاتینیوم نکند و از همه مهمتر توانایی هسته ای که همان دانش اتمی بومی شده در ایران است را واگذار کند و آن را از بین ببرد.
البته وی تاکید کرده است که ایشان [محمدجواد ظریف] اینگونه مدنظرشان بود که با توجه به اینکه هنرمندان چهره هایی هستند که نزد مردم وجاهت و محبوبیت دارند، همراهی آنها با روند مذاکرات می تواند مسیر را هموارتر کند.
اما آنچه در شبکه های اجتماعی به سرعت منتشر شد، حکایت از دست یازیدن به هر توافقی داشت.
«حصول توافق- عدم توافق» دو گانه ای است که سال گذشته نیز در آستانه توافقنامه ژنو در سوم آذر بسیار به چشم می خورد. جریان رسانه ای نزدیک به دولت تلاش می کرد با جاانداختن این مسئله، دوگانه سازی غلطی را عمومی سازد و در این صورت حصول توافق (بی آنکه مشخص گردد چه چیزی و به چه قیمتی و با چه کیفتی توافق شده است) پیروزی محسوب می شد.
حالا در آستانه توافق نهایی در حالی که به نظر می رسد اختلافات اساسی (به علت زیاده خواهی طرف غربی) همچنان دامن گیر مذاکرات است، دوباره همان دوگانه سازی با همراهی برخی هنرمندان کلید زده می شود.
این در حالی است که کمی تامل در شعار فوق، محتوای پوچ آن را آشکار می سازد چرا که در صورتی که دست یازیدن به هر توافقی بهتر از عدم توافق می بود، اصلا چه نیازی به مذاکرات و این همه صرف وقت بود؟! کاغذ سفیدی را امضا می کردیم و به طرف غربی تقدیم می کردیم تا هرچه می خواهد بنویسد! آیا هنرمندان می پسندند که حصول هر توافقی ولو توافقی ننگین تر از ترکمانچای بهتر از عدم توافق است؟!
مجید مجیدی: تشکیل کمپین را قویا رد می کنم. آقای ظریف با ما تماس گرفت
همین معنا باعث شد تا امروز مجید مجیدی جزئیاتی در این خصوص ارائه کند.
وی در مصاحبه با مهر گفت: نه نظر دولت و نه قطعا نظر ما این نبوده که بگوییم به هر قیمتی باید مذاکرات به نتیجه برسد.
وی ادامه داد: من به شدت این تعبیرِ غلط که شعار «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» را به حرکت ما نسبت داده است، رد می کنم و این سوال را می‌پرسم که کدام عقل سلیمی می پذیرد که ایران به هر قیمتی بر سر پرونده هسته ای با غرب به توافق برسد که اگر قرار بود هر آنچه آنها می گویند ما بپذیریم، مذاکرات تاکنون چندین باره به نتیجه رسیده بود.
3- در هر حال به نظر می رسد به جای دوگانه سازی «حصول یا عدم حصول توافق» بهتر می بود تا «خوب یا بد بودن توافق نهایی» مسئله اصلی جامعه شود.
به نظر می رسد دستیابی به توافق صرف، امری محتوم در سرنوشت مذاکرات هسته ای باشد و شاید هر دولتی غیر از دولت روحانی نیز در انتخابات 92 بر سر کار می آمد به سمت حصول توافق هسته ای گام بر می داشت بنابراین توافق هسته ای حق مسلم ماست اما نه هر توافقی و ای کاش هنرمندان کمپین «توافق خوب هسته ای حق مسلم ماست» را امضا می کردند.
