به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ برخی چهره های سیاسی با همان نگاه های انتخاباتی به نمایشگاه آمدند و بدون اینکه در یک بحث چالشی جدی شرکت کنند، به غرفه های نامرتبط با حوزه تخصصی خود هم سرزدند و چند برابر زمان یک میزگرد تخصصی را با چرخ زدن در نمایشگاه و عکس انداختن با دکورهای نمایشگاه گذراندند.
بیش از 400 رسانه با عناوین مختلف و در حوزه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، اندیشه ای، علمی و دانشجویی و کودک و نوجوان و ...در 7 روز نمایشگاه مطبوعات گردهم آمدند.
این گردهمایی سالانه اگرچه پس از تعطیلی سال گذشته، قرار بود با رویکردی متفاوت برگزار شود، اما در واقع اینطور نبود. به غیر از تقسیم بندی رسانه ها بر اساس موضوعاتشان که البته آن هم به شکلی ناقص اتفاق افتاد، تغییر به خصوصی در نمایشگاه اتفاق نیافتاد.
البته حضور نشریات اندیشه ای و کودک و نوجوان در نمایشگاه امسال متفاوت تر بود، اگرچه آن نیز به خاطر عدم تبلیغات مناسب مورد استقبال قابل قبول قرار نگرفت.
ناظران می گویند، نمایشگاه امسال با استقبال کمتری نسبت به سالهای گذشته روبرو شده است.
نمایشگاه بیستم، عملا فاقد فناوری های جدید و نوآوری های سخت افزاری و نرم افزاری بود. بسیاری از رسانه ها هم سطح بودند و تنها اختلاف هزینه آنها بود که محل تمایز آنها به شمار می آمد، اگرچه معلوم بود بسیاریاز سایت ها و خبرگزاری های تازه تاسیس هنوز مقدمات خبری را نیز به خوبی نیاموخته بودند.
چندین سایت پس از استقرار دولت یازدهم به نام حمایت از دولت شکل گرفته اند که حضور نسبتا محسوسی در نمایشگاه داشتند. برخی دیگر نیز با تغییر دولت، رویکردهای خبری خود را تغییر داده بودند.
جانمایی غرفه ها به صورت الکترونیکی یکی از کارهای خوبی بود که امسال اتفاق افتاد، اگرچه با اشکالاتی مواجه بود. البته جای سوال نداشت که چرا غرفه های بزرگ نمایشگاه و اصلی در اختیار رسانه های دولت بود. تعداد کمی از رسانه ها و روزنامه ها ادعا کردند که به خاطر همین تنگ نظری ها در نمایشگاه حضور پیدا نکردند.
برخی رسانه ها تمام قوای خود را به نمایشگاه اورده اند و برخی نسبت به نمایشگاه بی میلی نشان داده اند. هنوز بخش زیادی از رسانه‌ها کارکرد زیادی برای نمایشگاه قائل نیستند.
نمایشگاه مطبوعات برخلاف دیگر نمایشگاههای تخصصی به دلیل اینکه محصولی به غیر مطبوعه ها و اخبار دیده شده ندارد، غرفه ها در تلاش بودند تا با آوردن میهمانان مختلف در رقابتی خودساخته با رسانه دیگر پیشی بگیرند. این نمایشگاه حتی کارکرد نمایشگاه کتاب را ندارد و شاید صرفا محلی برای دیدار اهالی رسانه باشد.
آزادی مسئولانه شعار خوبی برای این دوره از نمایشگاه بود، اگرچه قول و عمل تعدادی از رسانه ها خلاف آن بود.
نشست های زیادی هم در نمایشگاه برگزار شد. نشست هایی که با استقبال حاضران در نمایشگاه و خود رسانه ای ها مواجه شد. پرونده کرسنت، آینده اصلاح طلبی و اصولگرایی، مفاسد دانشگاه آزاد و مذاکرات هسته ای، بی اخلاقی های فوتبال از جمله این نشست ها بود.
شخصیتهای سیاسی و اجتماعی و فکری بسیاری در این یک هفته از نمایشگاه مطبوعات دیدن کردند. خیلی ازرسانه ای ها هم برای دیدن دستاوردهای دوستانشان به نمایشگاه آمدند. کمی هم دانشجویان رغبت نشان دادند و البته مردم گویا مایل بودن به نمایشگاههای دیگری بروند؛ مثل نمایشگاه انار که در نزدیکی نمایشگاه مطبوعات دایر شده بود و البته شلوغ تر از بیستمین دوره نمایشگاه مطبوعات بود.
