حسین یکتا: ارتش بیست میلیونی، مقاومت را جهانی کرد

خبرنامه دانشجویان ایران: دومین روز بود که در جاده منتهی به کربلا قدم برمی داشتیم. خورشید تازه طلوع کرده بود و جمعیت زیادی در جاده مشغول پیاده روی به سمت کربلا بودند. موکب ها را یکی پس از دیگری پشت سر می گذاشتیم؛ در نزدیکی های عمود 285 بودیم که چشممان به موکب بزرگی برخورد که به نام «علی بن موسی الرضا» مزین شده بود؛ جلوتر که رفتیم دیدیم بچه‌های ایرانی مشغول پذیرایی و خدمت رسانی به زوار هستند. اسفند دود می کردند و از زائرانی که برای نوشیدن چای و شربت زعفران به داخل موکب می آمدند استقبال می کردند.

به گزارش مشرق، برای استراحت به داخل موکب رفتیم که با چهره ای آشنا برخورد کردیم. حاج حسین یکتا مسئول قرارگاه فرهنگی خاتم الاوصیاء و راوی خوش بیان هشت سال دفاع مقدس که سال هاست در عرصه  جنگ نرم مشغول فعالیت است را دیدیم. برای گپ و گفت و خسته نباشید سراغش رفتیم.

حاج حسین هم مثل همیشه با روی گشاده به حرف های ما گوش داد. خیلی دوست داشتیم از پیاده روی اربعین و تفاوت آن با سال های گذشته برای ما صحبت کند، او هم دست رد به سینه ما نزد و ساعتی را به گفت و گو با ما نشست.

ابتدای سخن را مثل همیشه از شهدا شروع کرد و از چله گرفتن های رزمنده ها در خاکریزهای 8 سال دفاع مقدس گفت که به عاشورا ختم می شد و ختم چله گرفتن های آنها در عاشورا همراه می شد با شهادت آنها و لقاء آنها با اربابشان حسین(ع). می گفت از عاشورا تا اربعین هم یک چله است؛ اما این چله برای ما جامانده های از شهادت است. برای ماهایی که از قافله حسین(ع) جاماندیم و حالا با هر زحمتی شده دوست داریم خودمان را به قافله حسین(ع) برسانیم.


در ادامه روایت زیبای حاج حسین یکتا را از پیاده روی اربعین بخوانید؛

- از عاشورا تا اربعین یک چله است برای ما جامانده های از قافله حسین(ع)؛ ما هایی که از کاروان شهادت جامانده‌ایم. اربعین مال ماهایی است که از عاشورای حسین(ع) جاماندیم و می خواهیم خودمان را به هر طریقی شده به قافله حسین(ع) برسانیم.

- پیاده‌روی اربعین نمونه یک انقطاع کامل است، چون وقتی شما از نجف حرکت می‌کنید و در بیابانهای مسیر نجف – کربلا  قدم می گذارید و حرکت می کنید، یعنی منقطع شده‌اید.

- اینجا 3 روز مُحرم می‌شوید و باید اِحرام نگه دارید؛ آدم دیگر در این مسیر تنها فکرش، نگاهش و حرکتش به سمت حرم اباعبدالله الحسین(ع) است. این یعنی انقطاع از هر چیزی غیر از حسین(ع) و لقاء به حسین(ع).

- فضای سفر اربعین، مخصوصا در پیاده روی بیشتر جنبه تربیتی دارد. همان طور که در دوره 8 سال دفاع مقدس برای جهاد فی سبیل الله به جبهه می رفتیم و تربیت می شدیم. آخرش هم اگر خوب تربیت می شدیم و از پس جهاد اکبر و انقطاع الی الله بر می‌آمدیم اینطور می‌شد که «من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته».

- شما اگر دقت کنید داخل این فضای زیارتی یک فضای تربیتی وجود دارد که از لحظه خداحافظی و وداع با امیرالمومنین علی (ع) در نجف اشرف آغاز و در مسیر حرکت به سمت حرم اباعبدالله حسین(ع) ادامه پیدا می کند.

- این پیاده روی؛ شب های عملیات را برای آدم تداعی می کند. وقتی شما نگاه می‌کنید و می‌بینید زوار اباعبدالله الحسین(ع) خودشان را برای حرکت به سمت کرب و بلا آماده می‌کنند و برای رسیدن به حرم آقا از بسیاری از تعلقات دنیوس دل می‌برند؛ آن فضای شب های عملیات برایتان تداعی می شود.

- پیاده روی اربعین یک حرکت تربیتی است برای پرورش شیعیان و نخبگان برای دوران ظهور و آن اتفاق بزرگی که در پیش داریم.

- پیاده روی شیعیان در ایام اربعین و این سیل عظیم و خروشان جمعیت که از کشورهای مختلف جهان گرد هم آمده اند، همه و همه نشان دهنده این است که در عالم اتفاق بزرگی در حال رخ دادن هست و شیعیان امیرالمومنین (ع) باید خود را برای آن اتفاق بزرگ که فاصله چندانی با آن نداریم آماده کنند.

- به نظر من قشنگ ترین کاری که جوانان ایرانی می توانند در مسیر پیاده روی اربعین انجام دهند، انتقال نگاه انقلاب اسلامی، حزب اللهی و بیان آن عقبه فکری نظام اسلامی که به پا کردن تمدن نوین اسلامی است.

- تمام اقدامات انجام شده در طول مسیر مردمی بوده و هیچ ستاد متمرکزی اینجا فعالیت نمی کند و موکب های برپا شده در طول مسیر همه با عشق و اعتقاد مردم و شیعیان علم شده است و ما نیز اینجا به عنوان یک زائر و روای در این مسیر قرار گرفته ایم و اینجا هر کاری از دستمان بربیاد انجام می دهیم.

- امام حسین(ع) همه شیعیان را در این مسیر بخط کرده است. وظیفه ما که با شروع 22 بهمن 57 علم طلوع خورشید جهان گیر را کلید زده‌ایم، در این سیل عظیمی که در این مسیر شکل گرفته این است که آن نگاه انقلابی را منتقل کنیم. ما باید بتوانیم به مردم و شیعیان بفهمونیم که آن اتفاق بزرگ در راه است و تمام قلب ها و دل ها و تفکرات را که متوجه آن خبر بزرگ کنیم.

- اگر یک روزی یک حرکت بزرگ در 22 بهمن 57 علیه شاه و حکومت ستم شاهی شروع شد، امروز یک موج خروشانی علیه تمام ظلم و جور و حکومت های مستبد در حال شکل گیری است و رزمایش عظیم پیاده روی اربعین این را به خوبی نشان می دهد.

- در مسیر که نگاه کنید همه نوع از شیعیان را می بینید که آمده‌اند و موکب هایی برای پذیرایی و خدمت رسانی زده‌اند. امسال موکب هایی را هم می بینیم که ایرانی ها و جوانان ایرانی علم کردند و حتی کار فرهنگی هم در آن انجام می‌دهند و در این مسیر به زوار حضرت حسین(ع) خدمت رسانی می‌کنند.

- آن چیزی که ما باید روی آن کار کنیم این است که مردم و شیعیان را متوجه آن ماموریت بزرگی کنیم که امام حسین(ع) بخاطر آن ماموریت بزرگ همه را در این مسیر به خط کرده و به سمت کربلا فراخوانده است. همان ماموریت آخرالزمانی که شیعیان امیرالمومنین علی (ع) بر عهده دارند.

- ما اینجا که داریم لبیک یا حسین (ع) می گوییم و این لبیک یا حسین(ع) به این معنی است که ما داریم بیعت می‌کنیم با آقازاده‌ی ارباب مان حسین(ع).  این لبیک یا حسین ها یعنی لبیک یا مهدی(عج). قطعا این راهپیمایی عظیم نشان دهنده یک حرکت بزرگ جهانی است که انشالله به ظهور ختم می شود.

- امروز بدون اینکه ما یک درگیری نظامی داشته باشیم و تیر و تیراندازی انجام بشود؛ صدای حقانیت خودمان را به همه مردم جهان می رسانیم و در این رزمایش بزرگ گفتمان مقاومت و ضداستکباری را فریاد می زنیم و تبادل فرهنگ می کنیم و این یک رزمایش وحدت بین مسلمین است.

- این ارتش بیست میلیونی که شما امروز در این جاده نجف تا کربلا مشاهده می کنید نشان دهنده این است که گفتمان مقاومت و ضداستکباری دارد جهانی می شود و شعار یالثارات الحسین(ع) در دل های مردم جهان به سرعت نفوذ کرده است و عالم گیر خواهد شد.

- اتفاقاتی که در عراق و شامات و یمن دارد می‌افتد نشان دهنده این است که چیزی تا آن اتفاق بزرگ نمانده است و این پیام را باید اینجا برای شیعیان تبیین کرد.