به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اینترنت 3G؛ نسلی نو از فناوری‌های مخابراتی ست که تفاوت عمده‌اش با نسل قدیمی یعنی جی اس‌ام در دو فاکتور حجم و سرعت بالا خلاصه می‌شود. 3G این امکان را برای مصرف کنندگانش فراهم می‌سازد تا با سرعتی حداقل ۱۰ برابر قبل حجم وسیعی از اطلاعات را در قالب‌های مختلف اعم از: عکس، ویدئو، برنامه و... انتقال دهند. جذابیت این پدیدهٔ جدید نیز در همین قسمت آخر یعنی انتقال اطلاعات مالتی مدیا نهفته است. از آنجایی که جی اس‌ام دیگر توانایی و قابلیت پاسخگویی به درخواست‌های جدید مردم را ندارد، این جذابیت و میل دسترسی به اینترنت 3G از سوی مردم دو چندان گشته است.
ایران هم به عنوان یکی از کشورهای قدرتمند منطقه از این تکنولوژی ارتباطی جا نمانده است. به همین منظور حدودا دو سال است که شرکت رایتل دست به کار شده تا اینترنت 3G را برای اولین بار در ایران راه اندازی کند. اقداماتی هم تاکنون توسط این شرکت انجام شده است که نیاز به زمان و زیرساخت‌های لازم جهت ارتقای کیفیت دارد. پس از رایتل نیز اپراتورهای اول و دوم ایران نیز دست به کار شده و خواستار ارائه خدمات اینترنت 3G شده‌اند که البته هنوز خبری از آن نیست.
چرا ۳ جی از بعد اقتصادی به صرفه نیست؟
اینترنت 3G همانند سایر خدمات شهری نیازمندی‌های مبنایی و اولیه در قالب شکل گیری، توزیع و خدمات جانبی را دارد. هر سه قالب در چارچوب کلی زیرساخت‌های شهری تعریف می‌شوند. برای سامان دادن به این زیرساخت‌ها به دو فاکتور زمان و سرمایه نیاز است. تغییرات در فاکتور اول معلول فاکتور دوم یعنی سرمایه است. فاکتوری که تنها مالی نبوده و اصلی‌ترین بخش آن سرمایة انسانی ست.
بر اساس گزارشات مرکز آمار، هرم سنی جمعیت کشور بیانگر آن است که ایران یک کشور جوان است. بدان معنی که بیشترین جمعیت تشکیل دهندة آن در بازة سنی ۱۵ تا ۶۵ سال هستند. دقیقا همان سنی که در قالب جمعیت فعال تعریف می‌شود. از طرفی دیگر ایران در سال‌های اخیر شدیدا زیر بار تحریم‌های اقتصادی سنگین از سوی دول غربی بوده است. بنابراین، باید از جمعیت فعالش (یعنی سرمایه انسانی) به بهترین شکل موجود استفاده کند. بر این اساس از منظر اقتصاد ملی هرگز مقرون به صرفه نخواهد بود که یک جوان ایرانی در عوض مشارکت در بخش تولیدات کشور، در بخش خدمات مشغول به کار شود. آن هم خدماتی که اگر نباشد هم می‌توان زندگی را گذراند و خللی در چارچوب اصلی جامعه ایجاد نخواهد کرد
.
براساس گزارش وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، تنها برای تجهیز بخشی از کشور به اینترنت 3G و راه اندازی آزمایشی آن، به میلیارد‌ها دلار هزینه نیاز است. خوب این هزینه از کجا باید تامین شود؟ اگر این هزینه، از هر جا و هر بخشی چه به صورت دولتی و چه به صورتی خصوصی تامین شود هزینه‌ای صرف شده که می‌توانست امور مهمتری از مملکت را سامان ببخشد. مسائلی چون فقر خانواده‌ها، تامین داروی بیماران، ایجاد اشتغال، به تبع آن کاهش نرخ بیکاری و ده‌ها و صد‌ها مسائل مهم‌تر که هر کدام به تنهایی با اهمیت‌تر از اینترنت ۳ جی هستند.
اینترنت 3G با ساختار جامعه ما در شرایط فعلی و با وجود مسائلی که عنوان شد هم خوانی ندارد. اگر بر فرض محال هم، هم خوانی داشته باشد در این آشفته بازار تحریم‌ها اولویت ندارد.
اینترنت 3G علاوه بر اینکه توجیه اقتصادی ندارد کارکردهای منفی بی‌شماری را هم می‌تواند به دنبال داشته باشد. کارکردهای منفی چون: کاهش امنیت اطلاعات مالی و بانکی کشور، ایجاد رکود اقتصادی با کاهش نقدینگی مردم در سطح جامعه، اتلاف سرمایه‌ای با نام وقت در استفادة افراطی از شبکه‌های اجتماعی و تاثیرات جانبی آن بر جامعه، هدر رفتن درآمدهای مردم در جهت استفاده گسترده از اینترنت مانند هزینة برق و امثالهم همگی از کارکردهای منفی اینترنت ۳ جی هستند
.
کارکرد‌ها مثبت اقتصادی اینترنت 3G
همچنان پای حرفمان ایستاده‌ایم که اینترنت 3G در ایران توجیه اقتصادی نداشته و کارکردهای منفی بالایی نیز دارد، اما این فناوری ارتباطی نو، به خودی خود و به ذات دارای برخی ویژگی‌های مثبتی نیز هست.
توسعه ظرفیت‌های مجازی در کشور بعضا می‌تواند به دستاورد بزرگی در سطح ملی تبدیل شود.
توسعه آموزش مجازی در نقاط مختلف کشور بر بستر اینترنت با پهنای باند زیاد؛ توسعه‌ای که با فراگیر شدنش می‌توان از تمام ظرفیت‌های انسانی حتی در روستاهای دورافتاده در بحث آموزش بهره‌مند شد. توسعه‌ای که کمترین فایده‌اش کاهش نرخ بی‌سوادی در کشور و کاهش هزینه‌های آموزشی است. هزینه‌هایی که از منابع طبیعی کشور صرف تهیة کاغذ برای مسائل آموزشی می‌شد را می‌شود در زمینه‌های دیگری به کار برد.
استفاده از شیوه‌های نوین در تبلیغات و فروش با زیاد شدن فضاهای ارتباطی به راحتی می‌توان با یک کلیک محصولات خود را در سایر شهر‌ها و مناطق کشور تبلیغ کرد و به فروش رساند. حتی این خدمات در بحث خرید هم می‌تواند مفید فایده واقع شود؛ به جای پرداخت هزینه‌های حمل و نقل و اتلاف وقت به راحتی می‌توان در منزل خرید‌های روزانه را انجام داد. اقدامی که چند سالی ست به شکل محدود در کشور شکل گرفته و در حال گسترش است
.
انجام کلیه امور بانکی و اداری؛ در مورد امور بانکی این اتفاق صورت گرفته است. چند سالی می‌شود که ما شاهد تشویق مردم به استفاده از بانکداری اینترنتی هستیم. اقدامی پسندیده که در کاهش هزینه‌های خدماتی بسیار مفید واقع شده است. در مورد امور اداری اما آن طور که امکان داشته پیشرفت نکرده‌ایم و هنوز هم شاهد بوروکراسی اداری در قالب کاغذ بازی هستیم.
بنابراین به نظر می‌رسد اینترنت 3G با اقتصاد ایران سنخیتی ندارد. در واقع رابطة اینترنت 3G و اقتصاد ایران شبیه رابطة کسی ست که کمر درد دارد و می‌خواهد کفش کوه نوردی پایش کند و به فکر فتح قله است. در حالی که ابتدا باید بیماری اقتصاد ایران درمان شود و بعد از آنکه به یک وضعیت ثابت و استاندارد رسید به فتح قله فکر کند؛ تازه اگر دستیابی به اینترنت 3G را بشود فتح قله معنا کرد.
* گزارش از محمدرضا رحمانی
ایرانسل مدعی هست داره 4G به ملت ارائه میده!
این در صورتی هست که تکنولوژی این سیستم هنوز تو همه کشورهای توسعه یافته هم نیست چه برسه به ایران!