به گزارش فارس، محمدرضا رضاپور در سرمقاله این شماره به چند نکته پیرامون تفسیر دیپلماسی عمومی از نگاه سازمان سینمایی با عنوان «دیپلماسی هندوانه ای با نان و پنیر اضافی» پرداخته است. در بخش‌هایی از سرمقاله خطاب به حجت‌الله ایوبی و در نقد سیاست‌های سازمان سینمایی در دو سال گذشته آمده است: «احساس می‌کنیم کم‌کم باید خوشبینی را کنار گذاشت و از آقای رایزن محترم پرسید که تعریف شما از «دیپلماسی عمومی» چیست؟ برش‌های هندوانه و طالبی؟! آیا فرضیات ابتدایی کتاب‌های مرجع در این حوزه به شما یاد داده است که در اوج درگیری رسانه‌ای با غرب در جریان مذاکرات هسته‌ای، تمام تلاش خود را معطوف اکران فیلم‌های سیاه‌نمای اجتماعی کنید و در مقابل، با نان و پنیر و هندوانه به تبلیغ فرهنگ و تمدن ایرانی-اسلامی بپردازید؟ اصول بدیهی دیپلماسی عمومی به شما یاد داده است که در فضای رقابت فرهنگی و رسانه‌ای با غرب که اراده ملت ایران را هدف گرفته است، به اکران فیلمی همچون نهنگ عنبر افتخار کنید که هجو مقاومت در برابر آمریکا و باورهای انقلابی مردم است؟ آیا این مفاهیم به شما القا می‌کند که خود را در افتتاحیه بخش بین‌الملل یک جشنواره‌ی ملی، دست‌مایه‌ی تمسخر فیلم‌سازی خسته و افسرده جهان‌وطنی قرار بدهید که با بیهوده انگاشتن مقاومت چندین ساله مردمش، سال‌هاست که با ایران بیگانه است و مختصات کشورش را از پشت سیاهی عینکش به نظاره می‌نشیند؟ یا شاید دیپلماسی عمومی یعنی این‌که همگام با جریان جهانی اکران فیلم‌های ضدایرانی، برای اکران فیلمی موهنی همچون عصبانی نیستم در داخل کشور تلاش کنید!»
ماهنامه «نقد سینما» در بخشی دیگر، با پرونده‌ای با عنوان «آوینی باید منتظر می‌ماند تا ابراهیم حاتمی کیا فیلم هایش را بسازد!» با این سوال اصلی که آیا «سیدمرتضی آوینی در قامت یک نظریه‌پرداز توانست موسس یک مکتب سینمایی در سینمای پس از انقلاب باشد؟» به حرف‌های ناگفته همه این سال‌ها در باب نظریه‌پردازی سید مرتضی آوینی در سینما پرداخته است. در این پرونده گفتارها و یادداشت‌هایی با عناوینی چون «مرتضی آوینی، شده‌ها و بوده‌ها»، «به گواهی تاریخ»، «عالم آوینی»، «او از یک راه طی شده حرف می زند»، «اعتماد به نفس سینما مدیون آوینی است» از بهروز افخمی، مسعود نقاش‌زاده، مجید رضابالا، سیدناصر هاشم‌زاده، وحید یامین‌پور، دانش اقباشاوی، حسین درخشان و احسان عبدی‌پور کار شده است.
بخش سینمای ایران این شماره از ماهنامه، گفت‌و‌گویی متفاوت با عنوان «من عزائیل امرالله‌خان‌ها و فتح‌الله‌خان‌ها هستم» با مسعود جعفری جوزانی درباره‌ی سینمای ایرانی، جشنواره‌های خارجی، حکمیت در خانه سینما، روند تولید در چشم باد، ایران برگر و غیره داشته است. همچنین مطالبی درباره فیلم‌های روی پرده سینمای ایران همچون، «روباه»، «خانه دختر»، «قصه‌ها»، «استراحت مطلق»، «در دنیای تو ساعت چند است»، «رخ دیوانه»، «من دیه گو مارادونا هستم» در این بخش وجود دارد.
همچنین در این بخش، گزارشی مفصل از بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر که امسال برای اولین بار به صورت مجزا برگزار شده بود نیز وجود دارد.
بخش سینمای جهان پنجمین شماره ماهنامه «نقد سینما» نگاهی به فیلم‌های مهم جشنواره کن شصت و هشتم با عنوان «همه چیز، آزاد؛ سلفی ممنوع» داشته است. همچنین در این بخش شاهد پرونده‌ای برای همه آمارهای عجیب و حواشی خواندنی مراسم اسکار با عنوان «شب عاشقان بی درد» هستیم.
مجله‌ی تخصصی سینما و تلویزیون نقد سینما به صاحب امتیازی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و با مدیرمسئولی محسن مؤمنی شریف، در دورۀ جدید به صورت ماهنامه و به دبیری محمدرضا رضاپور منتشر می شود.
گفتنی است این شماره از ماهنامه در180 صفحه و با قیمت 6 هزار تومان روی دکه رفته است.
