در ابتدای این برنامه حراست دانشگاه بدون اعلام قبلی به دانشجویان از آنها برای ورود به جلسه کارت دانشجویی تقاضا کرد که این امر منجر به تنش و التهاب ابتدای این برنامه شد. بعد از آن سخنرانی موسوی لاری حدود 45 دقیقه پیرامون وحدت حوزه و دانشگاه و... (مسائل بدون ارتباط با موضوع جلسه) انجام شد. که تحلیل بنده در مورد صحبتهای خنثی فرد مذکور این است که چون هدف برگزار کنندگان تطهیر یک فتنه گر و از آن مهمتر ایجاد بدعت و زیر پا گذاشتن خط قرمز نظام که همان عدم آوردن فتنه گران در دانشگاه می باشد، بود. لذا از قبل با سخنران هماهنگ شده بود که کاملا خنثی صحبت کند.
اصل ماجرا این جاست که مسؤولین تشکل تازه تأسیس توسعه و اعتدال، هم قبل و هم حین برنامه قولِ دادن تریبون شفاهی به دانشجویان موافق و مخالف را داده بودند. اما زمانی که سوالات به صورت گزینشی پرسیده می شد و تریبون شفاهی هم ندادند، در میان اعتراض های دانشجویان، موسوی لاری به یکباره از جای خود بلند شد و سالن را ترک کرد. در همین حین دانشجویان مختلفی که سؤالهایی در ذهن داشتند و بی جواب مانده بود و می خواستند بپرسند به دنبال موسوی لاری حرکت کردند. لازم به ذکر است که به دنبال سخنران رفتن در دانشگاه یزد امری متعارف است. (همانطور که تشکل جامعه اسلامی دانشجویان وقتی افرادی چون استاد حسن عباسی و دکتر سعید جلیلی و امثالهم را دعوت می کند، با اینکه تأمین امنیت این افراد خیلی مهمتر از امنیت یک فتنه گر است، اما در برنامه سخنرانی آنها هم تریبون آزاد داده می شود و هم تا آخرین لحظه خروج سخنران از سالن و حتی تا پای ماشین با دانشجویان هستند و سوالهای آنان را پاسخ می دهند.)
یکی از کسانی که برای پرسیدن سؤالش از موسوی لاری به دنبال او رفت بنده (علیرضا زارع شهرآبادی) بودم. وقتی بنده رفتم و تا چند قدمی ایشان رسیدم، از درب پشتی سالن خارج شد و بنده نیز داشتم خارج می شدم که یکدفعه حراست خود دانشگاه از یک طرف و فکر کنم محافظان و نیروهای امنیتی و اعضای تشکل توسعه و اعتدال از طرف دیگر بنده را بین در و دیوار گیر انداختند و تا می توانستند فشار دادند که موجب ضرب و شتم پای بنده شد. البته من تنها نبودم که کتک خوردم و همانطور که در فیلم های این برنامه هم دیده شد، خیلی از افراد دیگر نیز کتک خوردند و فحش ها و ناسزا هایی شنیدند.
و الآن بنده نمی دانم چطور شده است که عده ای ما را که فقط و فقط تقاضای آزادی بیان داشتیم به عنوان شورشگر، افراطی و... می نامند. و می خواهند اسم خودشان را در اذهان عمومی بر روی ما بگذارند که البته کار این افراد همین است که همیشه دروغ تحویل افکار عمومی بدهند و فقط «شعار» آزادی بیان را فریاد بکشند.
* دبیر جامعه اسلامی دانجشویان دانشگاه یزد
