به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، قرار است وامهای جدید با نرخ سود 14 درصد به زوجهای جوان پرداخت شود، به عبارت دیگر در بازپرداخت 12 ساله وام 160 میلیون تومانی مسکن زوجهای جوان باید ماهانه حدود 2.3 میلیون تومان قسط پرداخت کنند.در واقع در ماه دوازدهم سال 12 زوجهای جوان 171 میلیون تومان سود برای وام 160 میلیون تومانی مسکن پرداخت میکنند.
اکنون با نگاهی به آمار و ارقامی که از سوی نهادهای متولی اعلام شده است، بیش از 11 میلیون دختر و پسر در سن ازدواج داریم که هیچ اقدامی برای تاهل خود نکرده اند. این آمار هرروز نیز افزایش می یابد. از سوی دیگر طبق اعلام وزارت علوم بیش از 4/5 میلیون نفر دانشجو داریم و چیزی حدود 1/5 میلیون نیز سرباز در پادگانها مشغول خدمت سربازی هستند.
پس مشخص است که بخش اعظم رقم مجردین قطعی، در دانشگاه و پادگان ها حضور دارند. که هیچ شغل و منبع در آمدی نداشته و از طریق خانواده های عمدتا متعلق به اقشار متوسط رو به پایین تامین مالی می شوند.
رقمی بسیار بزرگتر از 4/5 میلیون هم فارغ التحصیل از دانشگاه ها داریم که هر 4 سال یکبار دوباره همین رقم به آن افزوده می گردد. از سوی دیگر به مدعای معاون اول دولت رقم بیکاری در جوانان بیش از 23 درصد است. بماند که نمایندگان مجلس آن را 48 درصد ذکر کرده اند و سازمان آمار بیش از 40 درصد عنوان کرد. یعنی لشکری میلیونی از بیکاران فارغ التحصیل و در حال تحصیل و پایان خدمت و در حال خدمت.
جالب آنکه طبق قانون کار دانشجویان و سربازان و هرکسی تنها در هفته دو ساعت کار کند شاغل محسوب می گردد!(قانون سازمان جهانی کار)
با توجه به اظهارات مسئولین، قسط ماهانه ی پرداخت وام همانطور که در بالا ذکر شد 2/3 میلیون تومان است! که گفته اند سعی داریم رقم را به 1/9 میلیون تومان تقلیل دهیم و در مدتی طولانی تری اقساط را دریافت کنند.
با توجه به آماری که از رکود کشور و تعطیلی روز افزون واحدهای صنعتی و خدماتی و ... به علاوه ی امار و ارقامی میلیونی دانشجو و سرباز و فارغ التحصیل و پایان خدمت بیکار که هیچ درامدی ندارند، باید از مسئولین امر پرسید چگونه از پس پرداخت اقساط وام بر خواهند آمد؟
حتی بر فرض که فرد شاغل باشد، دریافتی یک کارگر با مزایا چیزی در حدود 700 هزار و حداکثر یک میلیون تومان(با ارفاق) و اکثریت کارمندان که بزرگترین اقشار جامعه مارا تشکیل می دهند، حقوقی بین یک میلیون تا 2 میلیون با تمام اضافه کار دریافت میکنند. بر فرض محال که کل خرج جاری زندگی مانند خورد و خوراک و پوشک و کلیه ی حقوق اولیه انسانی را نادیده بگیریم، آیا بازهم از پس پرداخت قسط دو میلیون و سیصد هزار تومنی برخواهد آمد؟!
مگر آنها مدعی نشدند طرح فوق برای خانه دار شدن زوج های جوان و اقشاری است که از پس خرید و رهن خانه بر نمی آیند؟!
پس چطور در رقم وام و اقساطی که ذکر کرده اند هیچ گونه توجهی به قشری که جمعیتی بیش از 50 میلیون دارد نکرده اند؟
آیا این طرح هم قرار است به سرنوشت وام های ازدواج دچار شود که ابتدا از رقم مجموع زوجین 10 میلیون، به 6 میلیون رسید و کم کم با زدن از سرو ته آن مجموع به هردو فرد رقمی نزدیک 5/5 میلیون تومان داده شد، دچار شود؟
شاید بتوان پاسخ را از زبان معاون آخوندی جویا شد که ر پاسخ به این پرسش که آیا زوجهای جوان می‌توانند اقساط ماهانه بیش از 2 میلیون تومانی این وام را پرداخت کنند، اظهار کرد: سیاست وزارت راه و شهرسازی گسترش بازار رهن است، این مبتنی است که ما حداقل بتوانیم 50 درصد از قیمت یک واحد مسکونی را تسهیلات پرداخت کنیم.
وی به صراحت هدف را خانه دار شدن ذکر نکرده و می گوید به دنبال خروج رکود عجیبی است که بر بازار مسکن حاکم است.
تا اینجای کار، وزارت راه و شهرسازی نتوانسته از پس وعده های از پیش گفته خود بر آید، این یعنی ثبت نمره بسیار ضعیف در کارنامه عملی عباس آخوندی و تیم همراه در بزرگترین طرح ملی ساخت مسکن کشور.
طرحی که قرار بود اقشار ضعیف و فاقد سرپناه را صاحب مسکن سازد؛ هنوز معلوم نیست که عباس آخوندی اتمام مسکن مهر را در اولویت کاری خویش قرار داده یا نه، مگر اینکه یکبار و برای همیشه، آخوندی با بالا زدن آستین همت پرونده مسکن مهر را با به سرانجام رساندن، راهی بایگانی کرده و طرحی نو در اندازد.
در غیر اینصورت نمی توان امیدوار بود که مجلس حامی مستضعفان، فرصت حضور دوباره را به این وزیر دولت در کابینه ارایه کند.
این اعداد و ارقام و عملکرد و اظهارات را در کنار دو طرح قبلی و بسته ی خروج از رکود دولت در زمینه وام خودرو قرار دهید!
