تحولی عالمانه؛ مفرح ذات گونه

خبرنامه دانشجویان ایران: سارا آفاق پور// چه خوش گفت شیخ اجل، سعدی شیرین سخن، در مناجاتش: منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قرب است و به شکر اندرش مزید نعمت...هرنفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات.

حال که چندین قرن از این سخن شیخ گذشته با خودم می گویم آیا برآمدن نفس به خودی خود مفرح ذات برایمان خواهد بود یا خیر!

به نظر اگر نیازهای اساسی زندگیمان تامین نشوند، دیگر برآمدن نفس به تنهایی مفرح ذات نخواهد بود. به همان میزانی که به رزاقیت خداوند اعتماد داریم باید تلاشمان را برای کسب روزی انجام دهیم و دیگر فرقی نمی کند که در چه رشته ای تحصیل می کنیم، علم اقتصاد نقطه پررنگ این روزهاست و برای کسب روزی، نیازمند تحول عالمانه در سبک زندگی مان هستیم.

برای تحول در سبک زندگی، باید بتوانیم گذرگاه های اصلی را تشخیص دهیم. نمی خواهم شعار بدهم، مسلما تحول در سبک زندگی بسیار سخت است . گرچه تحولات کوچک در شیوه ی زندگی نیز به سادگی اتفاق نمی افتد اما حتی تحولات بزرگ، ممکن و شدنی است. باید فهم دقیق و عمیق از آنچه هستیم داشته  باشیم.

حقیقت این است که ما سی و اندی سال است که زیر تحریم های استکبار نفس کشیده ایم و هنوز که هنوز است از اقتصاد نفتی مان دست نکشیده ایم.

حقیقت این است که با الگوهای متداول اقتصادی دنیا نمی توانیم به اقتصادی صیانت زا، عدالت آفرین و مقتدر برسیم.

ساده تر بگویم،حقیقت این است که جوان امروزمان کار ندارد چون تولید داخلی مان ضعیف است چون حمایتش نمی کنیم.

رهبری به کرات در سالهای مختلف، از ابتدای جنگ تحمیلی تاکنون، تکیه خاصی بر لزوم اصلاح الگوی مصرف، مقابله با تجمل گرایی و مصرف زدگی داشته اند. تعبیری که ایشان از خطر مصرف گرایی برای جمهوری اسلامی ایران دارند، تعبیر " بیماری اجتماعی" است. ایشان فرمودند: "مصرف گرایی، جامعه را از پای در می آورد. جامعه ای که مصرف آن از تولیدش بیشتر باشد در میدان های مختلف شکست خواهد خورد."

در باب حمایت ازتولید داخلی و جواز خریدهایمان واقع بینانه که پیش برویم، باید توجه داشته باشیم که بالاخره ما یک بودجه مشخص و محدودی برای تا مین نیازهایمان داریم و اگر بخواهیم کالایی خریداری کنیم، در صورت وجود جنس ایرانی مرغوب، از خرید همتای ایرانی اش صرف نظر کنیم و نکته مهم تر اینکه اگر آن کالایی که قصد خرید آن را داریم جزو کالای استراتژیک یا صنعتی نوزاد باشد، در صورت داشتن کیفیت به نسبت پایین تر ولی با همان کارایی نیز نسبت به همتای خارجی اش، اولویت با خرید کالای ایرانی است.

نکته‌­ ی دیگری این که در کالای خارجی بسیاری از اوقات، مارک­‌ها نقش بازی می­‌کنند و مصرف‌­کننده خود را درگیر مارک کند. ممکن است یک جنس اصلاً به لحاظ مواد تشکیل‌­دهنده و هزینۀ تمام شده هیچ تفاوتی با دیگری نداشته باشد، اما تنها به این خاطر که یک آرم روی آن خورده است، قیمتی بالاتر به خود بگیرد و این فریب خوردن ها هم بعدی از آن بیماری اجتماعی ذکر شده است.

و امروز تو ای دانشجو بهتر از هر فرد دیگری این حقیقتهای تلخ را حس می کنی و نگران آینده خود و فرزندانت هستی.

اما احساس نگرانیت به تنهایی کافی نیست، احساس به همراه اقدام، نگرانی را به اطمینان تبدیل ‌می‌کند.

اگر هر فردی در هر جایی و هر جایگاهی که قرار دارد سرود سربلندی بخواند و به وظایف خود در قبال استحکام اقتصاد عمل کند، سمفونی اقتصاد ما  آوایش حماسی خواهد بود.

هر کس در هر جایگاهی باید اقدام کند...دولت کالاهای مصرفی وارد نکند، مردم کالای داخلی مصرف کنند، تولید کننده کیفیت را بالا ببرد، در مصرف آب و انرژی صرفه جویی بشود و...

همه این موارد در کنار هم مهم و ضروری هستند و در آخر اینکه هر فرد در هر جایگاهی اقدام کند، از درخواست و خرید کالای ایرانی خجالت نکشد، ممکن است کالاهای ایرانی از نظر کیفیت فعلاً مشابه کالای خارجی اش نباشند اما معنای مجاهدت همین است که از خواست خود ایثار کنیم تا فرزندانمان فردایی بهتر داشته باشند....

عاقبت هر که هرس کرد ثمر می‌چینید
از درختی که پدر کاشت پسر می‌چیند

* دانشجوی مدیریت بازرگانی دانشگاه مازندران