برای بالا بردن وجهه مشاغل مورد نظر باید تدابیری صورت گیرد تا دانشجویان و بالاخص نخبگان، رغبت بیشتری به این رشته ها نشان دهند. مسئولین می توانند با در اختیار گذاشتن بورسیه ها و امکانات ویژه و همچنین فرهنگ سازی و روشنگری ارزش این مشاغل را بالا ببرند.
خبرنامه دانشجویان ایران: اگر بخواهیم شناختی از فضای یک کشور و آینده آن داشته باشیم، شناخت دانشجو و دانشگاه شاخص بسیار مهمی است. آینده کشورها در گرو دانشگاه هاست و اگر بخواهد پیشرفتی رخ دهد آغازگر آن دانشجوست.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در کشور ما استعدادهای بالقوه ای در دانشگاه ها به منصه ظهور می رسند اما خوب مدیریت نمی شوند. نظام آموزشی در ایران به گونه ای است که به دلیل فقدان مدیریت قوی نخبگان غربال می شوند و دودستی در اختیار کشورهای دیگر قرار می گیرند. نزدیک به ۱۸ سال، کشور هزینه تحصیل یک نفر می کند اما در آخر آنطور که باید استفاده نمی برد.
اما چه باید کرد تا وضعیت بهتر شود：
۱- بعضی از مشاغل و رشته ها در کشور از جایگاه اجتماعی خوبی برخوردار نیستند؛ درحالیکه بسیار حائز اهمیتند. مانند مدیریت و دبیری. در عوض، دقیقا رشته هایی جایگاه اجتماعی دارند که بیش از آنکه در ایران بازار کار داشته باشند، در کشورهای توسعه یافته دارند. کشورهای توسعه یافته که بعضی از آنها -مثل آلمان- از بحران کاهش جمعیت رنج می برند، با اعطای بورسیه در مقطع تحصیلات تکمیلی، به راحتی نخبگان، این سرمایه های ملی را می ربایند و در کنار استفاده از تخصص بورسیه شوندگان، اوضاع جمعیتی خود را تا حدودی بهبود می بخشند. بی آنکه هزینه ۱۸ سال تحصیل را بدهند.
برای بالا بردن وجهه مشاغل مورد نظر باید تدابیری صورت گیرد تا دانشجویان و بالاخص نخبگان، رغبت بیشتری به این رشته ها نشان دهند. مسئولین می توانند با در اختیار گذاشتن بورسیه ها و امکانات ویژه و همچنین فرهنگ سازی و روشنگری ارزش این مشاغل را بالا ببرند.
۲- کشورهای به اصطلاح جهان اول حتی اگر بورسیه هم نگیرند با مقالاتی که دانشجویان می فرستند، فکر و ایده ی آنها را به صورت کاملا مؤدبانه و شیک می دزدند. دانشجو هم چقدر خوشحال است که مقاله اش پذیرفته شده است. اجازه دهید نام این کار را کلاهبرداری بگذاریم. البته مسئولین مربوطه در داخل هم در این کلاهبرداری کم مقصر نیستند.
تأسیس یک مرکز تحقیقات و پژوهش با تمامی امکانات و قرار گرفتن آن در اختیار نخبگان، اعطای بورسیه های تحصیلی و همچنین وجود مرکز جمع آوری مقالات علمی و اهدای جوایز به مقالات می تواند تا حدودی از فرار مغزها جلوگیری کند.
۳- یکی از مهمترین مسائلی که این روزها مطرح می شود، شکاف بین صنعت و دانشگاه است. احمد روستا، استاد دانشگاه شهید بهشتی می گوید: "در دانشگاه واحد درسی کارآفرینی که مرتبط با دفتر ارتباط و صنعت است را داریم اما آن ارتباط واقعی که نیاز صنعت و اقتصاد است به وجود نیامده است. به همین خاطر برخی از فارغ التحصیلان دانشگاه ها زمانی که وارد بازار کار می شوند، با محیط کار بیگانه اند و در اینجاست که شکاف دانشگاه و صنعت ایجاد می شود."
دانشگاه ها در حوزه نظری تلاش می کنند و صنعت گران در حوزه عملی فعالیت می کنند. در این بین یک چرخ دنده نیاز است تا چرخ دنده صنعت را به دانشگاه وصل کند تا مجموعه سریعتر و روان تر کار کند.
در رابطه با پر کردن خلاء بین دانشگاه و صنعت، کارآموزی نقش مهمی را ایفا می کند. البته کیفیت آن نیز مهم است. همچنین صنایع می توانند واحدی ایجاد نمایند با عنوان ارتباط گیری با دانشجویان که دائما با دانشجویان و داننشگاه ها در ارتباط باشد و حتی می شود از این طریق پروژه هایی را به دانشجویان داد تا دانشجویان بیشتر با محیط کار آشنا شوند.
همچنین رهبری درباره ذهن خلاق جوانان می‌فرمایند: "ذهنی که می تواند موشکی را تولید بکند که ۲ هزار کیلومتر طی کند و دشمنان ما اعتراف می کنند به اهمیت آن، آیا این مغز نمی تواند خودروی پیشرفته تولید کند؟ آیا این مغز عاجز است از این کار؟ چرا به جوان ها و ذهن های خلاق مراجعه نمی کنید و از اینها کمک نمی گیرید؟ بنده چند سال است دائما می گویم صنعت را به دانشگاه وصل کنید." ۹۵/۲/۸
* گزارش از علیرضا ساداتی
