به گزارش خبرنامه دانشجویان ایران به نقل از وقایع اتفاقیه، بعضی‌ها دیده نمی‌شوند، حتی اگر روی سکوهای جهانی رفته باشند، حتی اگر در جبهه‌های جنگ پایشان را، یک عضو مهم از بدن را از دست داده باشند. بعضی‌ها دیده نمی‌شوند و شاید فقط مرگ لازم داشته باشند تا کسی آنها را ببیند؛ تا ببینند او چه بوده و چه کرده است؛ تا ببینند که او در یک روز مانده به پایان جنگ، پایش را از دست داده، درست در همان روزهایی که بقیه سرخوش از پایان جنگ، شیرینی به دست بودند، او شوکه بود که با یک پا چه کند.
کسی چه می‌داند، شاید لحظه‌ای هم به پایِ نبوده‌اش فکر نکرده باشد؛ که اگر فکر می‌کرد، حسرتش را می‌خورد، زندگی برایش به پایان می‌رسید، ولی او روی همان یک پا ایستاد و زندگی، شروع جدیدی برایش پیدا کرده بود. شد یکی مثل دیگرانی که با نقصی از جنگ به خانه‌هایشان برگشته بودند؛ یکی بی‌دست، یکی بی‌پا، یکی نشسته روی ویلچر.
بهمن گلبارنژاد مثل بقیه همرزم‌هایشان راه دیگری را در پیش گرفته بود؛ ورزش. وزنه‌برداری و بعد دوچرخه‌سواری اما چه حیف تا همین دو روز پیش تا عصر شنبه که او در جاده ریودوژانیرو تصادف کند و در بیمارستان جانش را از دست بدهد، کسی بهمن را ندیده بود، نه خودش را و نه ۱۳ مدالش را. سخت است اما باید باور کرد؛ بهمن در بازی‌های پارالمپیک لندن هم تنها نماینده ایران در مسابقات دوچرخه‌سواری جاده بود. وقتی خوب نتیجه نگرفت، دلیل تلخش را به زبان آورد، اینکه همسرش دچار سرطان شده و این تلخی تا بازی‌های آسیایی اینچئون ادامه داشت. او تازه همسرش را از دست داده بود که در این بازی‌ها شرکت کرد.
این‌بار در ریو، بهمن دیده شد؛ شیب تند جاده، دست و گردن شکسته یا سکته قلبی که هنوز دلیل اصلی مرگ معلوم نیست، بهمن را به همه معرفی کرد. حالا شاید با معرفی بهمن، بقیه اعضای تیم هم دیده شوند. همان‌هایی که بازمانده‌های جنگ هستند و هنوز هم از جنگیدن در میدان‌های ورزشی دست نکشیده‌اند. آنهایی که ویترین مدال‌هایشان پر از طلا، نقره و برنز پارالمپیک جهانی و آسیایی است اما کسی نامشان را هم نمی‌داند، همین‌طور که نام بهمن را هم نمی‌داند.
این‌بار هم بهمن یک روز مانده به پایان المپیک، بدشانسی آورد اما شاید بدشانسی نباشد. شاید مرگ دوست‌داشتنی برای او بود، مرگ در میدان رقابت، رقابت برای رسیدن به پیروزی. او با این مرگ، نگاه را به ورزش پارالمپیکی‌ها عوض کرد. مدالی در ریو نگرفت اما بیشتر از همه مدال‌آوران دیده شد.
حادثه چطور اتفاق افتاد؟
روایت‌ها درباره مرگ بهمن گلبارنژاد متفاوت است. در اولین خبری که ایسنا روز شنبه مخابره کرد، آمده بود که بهمن بعد از تصادف به بیمارستان منتقل شد و حال عمومی او خوب بود اما بعد خبر رسید که مرگ در همان لحظه تصادف اتفاق افتاده است. بعضی دلیل مرگ را ایست قلبی و بعضی هم شکستن گردن اعلام کردند اما موثق‌تر از همه صحبت‌های هادی رضایی، سرمربی تیم ملی والیبال نشسته و عضو هیأت رئیسه فدراسیون جانبازان و معلولان، در گفت‌وگو با خبرآنلاین بود که ریز ماجرا را توضیح داد: «با شروع مسابقه، مسیر به سراشیبی تندی رسید، سرعت بالای دوچرخه برای لحظه‌ای سبب شد تا تعادلش را از دست بدهد و به سمت فنس‌های کنار جاده برود و با سرنگونی دوچرخه به‌شدت با جدول حاشیه مسیر برخورد کند.»
برخلاف اینکه گفته می‌شود نیروهای امداد و پزشک در حین مسابقه کنار جاده نبوده، توضیحات رضایی نشان می‌دهد که امدادرسانی مشکلی نداشته است: «بلافاصله نیروهای امدادی بالای سر بهمن حاضر شدند. تشخیص اولیه شکسته‌شدن دست آقای گلبارنژاد بود و او با آمبولانس به سمت اولین بیمارستان نزدیک به محل حادثه اعزام شد. درمسیر، قدرت تکلم داشت اما به‌دلیل جراحت و فشار برخورد با جدول کنار جاده، خونریزی در ناحیه مغزی، پشت سر و گردن و لخته‌شدن خون در آن ناحیه باعث قطع شریان در بدن شد و سکته قلبی را به همراه داشت. امدادگران و پزشکان متخصص بیش از ۳۰ دقیقه عملیات احیا را انجام دادند اما متأسفانه نتیجه‌ای در پی نداشت و ما بهمن را از دست دادیم.»
یکی از سخت‌ترین مراحل این حادثه تلخ، اعلام خبر درگذشت بهمن به خانواده‌اش بود؛ مسئولیتی که به رضایی سپرده شده بود: «بعد از سانحه، باید مدیریت می‌کردیم تا قبل از خانواده مرحوم، کسی از این رخداد تلخ مطلع نباشد. جناب سالک که مسئول فرهنگی ما هستند در تماسی با شیراز، به همسر مرحوم گفتند که همسرشان دچار سانحه شده است. ساعتی بعد، من این خبر تلخ را به پسر مرحوم اطلاع دادم و بعد خبر در قالب بیانیه‌ای رسمی، در اختیار مردم قرار گرفت.»
مسئولان کاروان پارالمپیک ایران در تلاش هستند که پیکر بهمن گلبارنژاد را زودتر به ایران بیاورند. قرار است در اختتامیه بازی‌های پارالمپیک هم یک دقیقه به احترام او سکوت کنند. از عصر شنبه که این اتفاق افتاده، پرچم ایران در ریو نیمه برافراشته شده است.
این برای اولین‌بار است که در بازی‌های پارالمپیک یک نفر در حین برگزاری مسابقات جانش را از دست می‌دهد. به همین دلیل، این اتفاق بازتاب گسترده‌ای داشته است. شبکه‌های مختلف تلویزیونی خبر درگذشت گلبارنژاد را پخش کرده‌اند و روزنامه‌های صبح دیروز از هم از او نوشتند.
بعضی‌ها مثل روزنامه مارکا هم از برزیلی‌ها به‌خاطر مشکلاتی که مسیر دوچرخه‌سواری داشته، ایراد گرفتند چون در المپیک هم همین مسیر برای مسابقه انتخاب شده بود و دوچرخه‌سواران با مشکل روبه‌رو شده بودند.
گاردین، سی‌ان‌ان، بی‌بی‌سی، دیلی میل، تلگراف، وال‌استریت ژورنال و... دیروز از بهمن نوشتند. رئیس کمیته بین‌المللی پارالمپیک، فیلیپ کورن هم نشست خبری برگزار کرد و قول داد که تحقیقات درباره این اتفاق ادامه داشته باشد.
