نقدی برادرانه به جنبش دانشجویی دهه 90

خبرنامه دانشجویان ایران: علی سلطانی وش*// 16 آذر چند سال اخیر که جدی تر از قبل فعالیت ها و برنامه های تشکل های دانشجویی  را دنبال میکنم، هر سال این جمله زیر لبم زمزمه می شود و   یک آه بزرگ بدرقه اش که جنبش دانشجویی هر سال ضعیف تر و کم خاصیت تر از سال قبل می شود.

فارغ از همه جناحی کردن  و قبیله ای بازی سر این موضوع که این روزها در فضای مجازی دست به دست و  دهان به دهان می چرخد،  یقینا هیچ کسی از قدیمی ها و جدیدی های هر دو طرف منکر این نیست که عمق اثربخشی جنبش دانشجویی این روزها و این سالها  قابل مقایسه با  10 سال قبل و قبلتر از آن نیست.

بعنوان نمونه جنبش دانشجویی  با  انجام رسالت واقعی خود در امر مطالبه گری از مسئولین در راستای تحقق و اجرای عدالت و مبارزه با فساد و ایستادگی بر سر آرمانهای انقلاب و هزار و یک موضوع دیگر، می تواند یک عامل مهم و قدرتمند بازدارنده در برابر کج روی ها و تخلفات مسئولین باشد که طبیعتا نقطه مقابل آن یعنی همین  ضعف  انفعال، سطحی بودن و کم خاصیت بودن های این روزها، پیامدهای متعدد و متفاوتی نیز می تواند داشته باشد که یکی از آنها گستاخی و وقاحت مسئولین می باشد.

اگر امروز آقای روحانی با وقاحت تمام در برابر مردم و نمایندگان مردم می ایستد و خیلی راحت می گوید که هنوز اتفاقی نیفتاده تازه اگر اوباما امضا هم کند باز هم چیزی نشده و فقط در صورت اجرای آن نقض برجام صورت می گیرد، یک عامل اصلی آن می تواند کم خاصیتی جنبش دانشجویی در مسئله مطالبه گری باشد.

بی دلیل نیست که رهبر انقلاب به قول خودشان  حساب ویژه روی جنبش دانشجویی باز کرده و امید زیادی به اثرات آن دارند.

* دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس