از آن اوایل انقلاب تا همین اواخر هر کجا نام و نشانی از انقلاب اسلامی و امام (ره) و یارانش و... بود آقای هاشمی هم حضور پررنگشان به چشم می آمد.
حوادث و اتفاقاتی از قبیل مبارزات و زندان ها و شکنجه ها در رژیم طاغوت، جنگ تحمیلی، انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، اختلاف نظرهای بین جناح چپ و راست، نامه به امام (ره) پیرو اتمام جنگ، دوران سازندگی، هجمه از طرف جریان های سیاسی و همچنین فتنه 88، همه و همه باعث شدند تا ایشان به معنای واقعی آقای خاص انقلاب اسلامی باشند
اینک می توان کارنامه فعالیت سیاسی ایشان را به دو دوره با نظام و له نظام تقسیم کرد.
قسمت اول (یار دیرین نظام و انقلاب)
کارنامه پرتحرک و پرکار ایشان در سالهای ابتدای انقلاب تا اواسط دهه هفتاد و حضورشان در هیئت موسس حزب جمهوری اسلامی (حزب مورد تایید امام (ره) ) باعث شد که جریانات سیاسی چپ گرا هجمه ای اساسی و غیر قابل پیش بینی نسبت به ایشان روا داشته باشند، هجمه گرانی که بزرگترین سردمدار آن طرفدار اصلاحات و اصلاح طلبان بودند، انتقادات و حملات نسبت به وی کار را به جایی کشاند که نماینده اپوزوسیون دولت حاکم، سید محمد خاتمی رئیس دولت هفتم شد.
در مدت بین سالهای 57 تا اواخر دهه هفتاد به علت آن همه فعالیت اساسی میتوان ایشان را به عنوان اولین و بزرگترین نماد نظام و تفکر پیرو امام و رهبری نام برد.
قسمت دوم (بزرگخاندان اپوزوسیون)
دهه هشتاد شروع شد و بعد از چند سال سرد در دوران فعالیت های سیاسی شیخ اکبر هاشمی، با کاندیداتوری دوباره ریاست جمهوری، به صحنه سیاسی کشور برگشت، ولی با شکست از آقای احمدی نژاد و یک سری دلایل مشخص و با چرخی 180 درجه ای اینبار انقلابی قدیمی نظام مبدل به پدر اپوزوسیون دولت حاکم شد.
جریان اصلاحات هم که بارها از نداشتن فرد و اسمی به این بزرگی ضربه خورده بود، نهایت استفاده را کرد و او را نیامده، به عنوان بزرگخاندانی جریان اپوزوسیون برگزید... جایگاهی که هیچکس 15 تا 20سال قبل از این قضایا برای شیخ انقلابی متصور نبود..
عظیم ترین و بالاترین سطح رویارویی جریان اپوزوسیون با نظام اسلامی در قضایای فتنه88 و طی آن دوران رخداد، دورانی که تقریباً همگان در عرصه سیاسی کشور میدانستند جریان موسوم به جنبش سبز با پشتیبانی تجربی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در داخل و به پشتوانه وی فعالیت‌هایش را انجام می‌دهد، و بقیه اسامی و اشخاص جنبه کارگزاری را دارند....
قصه فتنه اما با درایت رهبری نظام و حرکت خودجوش مردم در نه دی 88 پایان یافت، لکن سؤالی که ذهن قسم عظیمی از مردم و سیاسیون را درگیر خود کرد این بود که نظام اسلامی با آقای هاشمی (یار دیرین) چه می کند؟
چرا او کماکان بر مسندی تکیه زده که باید مصلحت نظامی را تشخیص بدهد که خودش تا حدود زیادی مخالف قواعد آن است؟
چرا نظام او را مثل اپوزوسیون های دیگر کشور ها و حکومت ها به وادی دادگاه و مجازات نمیکشاند؟ و...
سؤالاتی که اینک با گذشت زمانی قریب به هفت سال از آن وقایع و عملکرد نظام در قبال آقای هاشمی رفسنجانی جوابشان کاملا مشخص شده است.
در رفتار رهبری پس از ارتحال ایشان میتوان خلاصه ترین جواب را پیدا کرد
اولین آن پیام هوشمندانه و مدبرانه رهبری برای ارتحال شیخ اکبر هاشمی رفسنجانی
و در آخر آن نماز با شکوه و پر معنایی که بر پیکر ایشان خواندند...
میتوان با قاطعیت گفت که هاشمی نمونه بارز عملکرد نظام اسلامی در قبال قدیمی ترین دوستانش است، دوستانی که به علت اشتباه محاسباتی در مقام دشمن عمل کنند.
غفراللّه لنا و له
* دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز خوراسگان
