به گزارش خبرنامه دانشجویان ایران به نقل از فارس، «حدود 150 دانشجوی دانشکده فنی شهید باهنر دانشگاه شیراز در سلف دانشگاه دچار مسمومیت شدند.»؛ این همان خبر ناگواری است که از روز گذشته دهان به دهان در بین دانشجویان می‌چرخد.
همه نگرانند و استرس دارند؛ عده‌ای از دانشجویان سموم شب را در نمازخانه دانشگاه به صبح رسانده‌اند.
البته وضعیت ناگوار سلف‌ها و خوابگاه‌های دانشجویی مساله جدیدی نیست. دانشجویان بارها اعتراض‌شان به مساله کمبود امکانات در خوابگاه‌ها، نظافت خوابگاه، شرایط سلف‌ها و مواد غذایی سلف دانشگاه را از طرق مختلف به گوش مسؤولان رسانده‌اند.
ولی شاید صدای اعتراض دانشجویان به گوش مسؤولان نرسیده است، شاید هم گوش شنوایی نیست که اعتراض‌ها را بشنود، در هر صورت اتفاقی که نباید رخ می‌داد، افتاد و حدود 150 دانشجوی دانشکده فنی شهید باهنر دانشگاه شیراز در سلف این دانشگاه مسموم شدند.
تعداد، کم نیست و اتفاق نیز در «دانشگاه» افتاده است، جایی که باید خانه دوم و محل امن دانشجویان باشد و چه بسا در این میان دانشجویانی هم بودند که از شهرهای مختلف و دور از خانواده‌هایشان در دانشگاه شیراز تحصیل می‌کنند.
دانشجویانی که رنج دوری از خانواده را به جان خریده‌اند و برای تحصیل به شهر دیگری آمده‌اند تا درس بخوانند و بتوانند مشکلی از خانواده و جامعه‌شان حل کنند نه اینکه بار و نگرانی جدیدی باشند بر دوش خانواده‌هایشان.
اما یک روز مشکل خوابگاه دارند و خانواده‌ها نگران جای خواب فرزندشان هستند، یک روز بحث وجود شپش، ساس، موش و حشرات موذی در خوابگاه مطرح می‌شود و خانواده‌ها نالانند از اینکه فرزندشان اینگونه حشرات را در ساک و لباس‌های خود به شهر و خانه خود نیز منتقل می‌کند.
روزی بحث وسایل گرمایشی یا سرمایشی در خوابگاه مطرح می‌شود و روز دیگر اعتراضات دانشجویان را از سلف دانشگاه می‌شنویم که گاهی در غذایشان سوسک دیده می‌شود و گاهی نظافت در ارائه غذا رعایت نمی‌شود.
البته اگر این اعتراضات شنیده و رفع می‌شد شاید امروز شاهد مسمومیت ناگوار 150 دانشجو در دانشگاه شیراز نبودیم ولی حداقل حالا که این اتفاق رخ داده است دانشجویان انتظار دارند که مسؤولان صدایشان را بشنوند و مشکلات را حل کنند.
اما امروز واکنشی از وزیر علوم به عنوان متولی اول دانشگاه‌های کشور دیدیم که این مساله را به ذهن آورد که شاید رسم دولت یازدهم این است تا همان‌طور که منتقدان به جهنم حواله می‌دهند و کارگران باید تودهنی بخورند دانشجویان نیز باید مسموم شوند و سکوت کنند و هیچ اعتراضی هم وارد نیست چرا که وقتی از فرهادی می‌پرسیم که جریان مسمومیت این دانشجویان چه بوده است؟ می‌گوید: «هیچ».
فرهادی می‌گوید: دانشجویان مسموم شدند و خوب شدند، علت مسمومیت یا بیماری عفونی گوارشی یا بیماری واگیردار یا مسمومیت مواد غذایی بوده است!
وزیر علوم اما نگفت که چرا باید مواد غذایی ارائه شده در سلف دانشگاه به گونه‌ای باشد که حدود 150 دانشجوی کشور را به بیمارستان بکشاند.
شاید رئیس جمهور که مدام از ایجاد نشاط در دانشگاه و تکریم دانشجو می‌گوید بتواند به این سوال پاسخ دهد که آیا دانشجویی که از کمترین امکانات زندگی در دانشگاه برخوردار است می‌تواند نشاط داشته باشد؟
