به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ متن این بیانیه به شرح ذیل است:
بسمه تعالی
الذین أخرجوا من دیارِهم بغیرِ حقٍ إلا أن یَقولوا ربُنا الله و لَولا دَفعُ الله الناسَ بعضَهُم بِبَعضٍ لَهُدِّمت صوامعُ وَ بیعٌ و صلواتٌ و مساجدُ یُذکَر فیها اسمُ اللهِ کثیراً ولینصُرَنّ اللهُ مَن ینصرهُ إنّ الله لقویٌ عزیز ( حج/ آیه 40)
همان‌ها که به ناحق از خانه و کاشانه خود بدون هیچ دلیلی اخراج شدند، جز اینکه می‌گفتند پروردگار ما «الله» است و اگر خداوند بعضی از آنها را به وسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‌ها و معابد یهود و نصاری و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می‌شود ویران می‌شود و خداوند کسانی را که او را یاری کنند، یاری می‌کند. خداوند قوی و شکست‌ناپذیر است.
دقیقاً 39 سال قبل، قیام مردم در 17 شهریور 57 و به خاک و خون کشیدن آنها توسط رژیم طاغوت رقم خورد. سه نکته در آن حادثه تلخ که زمینه‌ساز اصلی انقلاب اسلامی شکوهمند اسلامی در بهمن ماه همان سال شد، قابل توجه است.
اول حضور پرشکوه مردم مسلمان برای اقامه عدالت، استقلال، آزادی و حدود دینی و شرعی در کشور. دوم، خباثت، رذالت، وحشی‌گری و بدطینتی رژیم پهلوی و سوم، حمایت کشورهای غربی و در رأس آنها دولت جهان‌خوار ایالت متحده آمریکا از این قتل عام مردم ایران.
مردم ایران در آن روزها برای رقم زدن سرنوشت خویش و با تمسک به اصل آزادی همه ملل‌های جهان در تصمیم‌گیری و ساختن آینده خود، قیام کرده بودند و خواستار برکناری سایه شوم دیکتاتوری از سر خود بودند. اما، دستگاه ظالم شاهنشاهی در 17 شهریور آنها را به خاک و خون کشید و پس از این اقدام، دولت وقت آمریکا حمایت مجدد خود را از سلطنت شاهنشاهی اعلام و راهپیمایی مسالمت‌آمیز مردم برای تعیین سرنوشت خویش را ایجاد بی‌نظمی و آشوب خطاب کرد.مجامع به اصطلاح حقوق‌بشری و بین‌المللی با سکوت خود از این فاجعه انسانی حمایت و با آن همراهی کردند.
دقیقاً در سالگرد قیام خونین 17 شهریورماه، مردم جهان شاهد کشتار وحشیانه مسلمانان و مردان، زنان و کودکان بی‌دفاع در کشور میانمار هستند. این بار نیز، سکوت و همراهی دولت‌هایی که ادعای حمایت از حقوق‌بشر آنها گوش عالمیان را کُر کرده است، مُهر تأیید دیگری بر این واقعیت است که مجامع بین‌المللی و نهادهای به ظاهر حقوق‌بشری تنها ابزاری برای استمرار سلطه چند کشور، بر دیگر کشورهای جهان هستند و هیچ کارکرد واقعی در زمینه دفاع از حقوق انسان‌ها و جلوگیری از ظلم به مردم بی‌دفاع و بی‌پناه ندارند.
نسل‌کُشی، زنده سوزاندن انسان‌ها، مثله کردن اجساد کشته‌شدگان، آتش زدن خانه‌ها و آواره کردن مسلمانان روهینگیا، تنها بخشی از جنایت‌های بی‌سابقه دولتمردان میانمار در حق مردمان آن سرزمین است.
اما متاسفانه اندک اعتراضی از سوی دولت‌هایی که حتی در ظاهر حامی حقوق حیوانات نیز هستند و برای زیرگرفته شدن یک سگ توسط خودرو، اظهار تأسف کرده و ضارب را مجازات میکنند، هیچ واکنشی در برابر این رفتار غیرانسانی از خود نشان نمی‌دهند.
جبهه پایداری انقلاب اسلامی به عنوان جزیی از آحاد ملت انقلابی ایران و به تأسی از معمار کبیر انقلاب، حضرت امام‌خمینی (ره)، حمایت از مظلومان در سراسر جهان را وظیفه خود می‌داند و اقدامات رخ داده در میانمار را محکوم کرده و از دستگاه دیپلماسی کشور می‌خواهد که هر چه سریعتر صدای اعتراض ملت ایران را به گوش دیگر کشورها و نهادهای بین‌المللی که باید حامی حقوق‌بشر باشند، برساند. انتظار جامعه ایران، از وزارت امور خارجه این است که به عنوان دستگاه دیپلماسی اُم‌ُالْقُرایِ جهان اسلام، پیشتاز دفاع از مردم مظلوم میانمار و کشورهای دیگری چون یمن و بحرین باشد.
همچنین انتظار می‌رود ملت‌های مسلمان منطقه و علمای جهان اسلام نسبت به این جنایت‌ها در حق مسلمانان سکوت نکرده و وظیفه خود را به درستی برای احقاق حقوق آنها انجام دهند، چرا که آموزه‌های دینی و سرنوشت تاریخی ملت‌ها به ما ثابت می‌کند که سکوت در برابر ظلم، ساکتین را گرفتار ظلم خواهد کرد.
والسُلام علی من إتبع الهدی
جبهه پایداری انقلاب اسلامی
من تعجب میکنم از بودائیهای میانمار مگه آیین بودا به راه هشتگانه هشت قانون بزرگ زندگى که شامل پرهیز از آزار جانداران، پرهیز از دزدى، پرهیز از بى عفتى، پرهیز از دروغ، پرهیز از مستى، پرهیز از بدگویى، پرهیز از خودخواهى، پرهیز از نادانى و پرهیز از دشمنى اعتقاد ندارند چطور همه این موارد رو بسر مسلمانان کشور خودشون میارند مسلمانان میانمار سالیان سال هست که میانمار زندگی میکنند الان جزئی از اونا هستند معلوم میشه این پاکسازی بوداره و هدف دیگه ای دارند چرا بودائیهای بقیه نقاط جهان برای دفاع از خودشون واعتقاداتشون حرفی نمیزنند نمیگن بودا تو آیین اونا اینطور نگفته انگا ر ریاضت و این کاراشون فقط ادا و ادعا هست و یکی باید این مطالبو به اونا گوشزد کنه کاش توان این کاررو داشتم و دروغگویی اونا و ادعا هاشونو رسوا میکردم و میگفتم چرا بقیه بودائیها در سایر کشورها این اعمال رو محکوم نکردند