به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تابش کوثر، پنج درس عملی از قیام حضرت اباعبد الله الحسین علیه آلاف تحیه و الثناء در ادامه می آید:
1) استفاده از الفاظ محبت آمیز
یکی از درس های عاشورا این است که یکدیگر را با احترام و محبت خطاب کنیم
دقت کنید حضرت با چه الفاظی در کربلا مخاطبانشان را صدا می کنند (عباس جانم ، برادرم ، فرزندانم)
اباعبدالله الحسین علیه السلام همه را با محبت و احترام صدا کردند
حال انهایی که می گویند ما حسینی هستیم ببینند همسر و فرزندان و اطرافیانشان را با محبت و احترام صدا می کنند ؟
2) اهمیت و تاثیر تبلیغ و کار فرهنگی خالصانه
در ان زمان تمام دستگاه های تبلیغاتی دشمن برای منزوی کردن و در ظلمت نگهداشتن مساله عاشورا و اهل بیت عصمت و طهارت تجهیز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضیه چه بود
حال اگر مجاهدت های امام سجاد و حضرت زینب و اهل بیت عصمت و طهارت نبود مگر ممکن بود قضیه عاشورا که در بیابانی اتفاق افتاده بود با این تپش و نشاط باقی بماند ؟ یقینا بدون ان تلاش ها از بین می رفت
دقت کنید ؛ امام صادق علیه السلام طبق روایت فرمودند : هر کسی یک بیت شعر درباره حادثه عاشورا بگوید و کسانی را با ان بیت شعر بگریاند ، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد کرد (بحار الانوار ج٤٤)
یک دلیل مهم این است که شعر باعث زنده ماندن ان حقیقت و به فراموشی نسپردنش می شود
پس این یک درس مهم کربلاست که با تدبیر و اخلاص می شود در تبلیغ و کارفرهنگی با هدف سلاطین رسانه ای مقابله کرد
3) توبه نصوح و تصمیم قاطع
یکی از درس های مهم عاشورا این است که توبه نصوح و تصمیم قاطع باعث می شود انسان حری شود تا از لعنت به رحمت برسد
دقت کردید حربن یزید ریاحی ان زمان که بدنش می لرزید و می گفت خودم را بین دنیا و اخرت می بینم اگر یک انتخاب درست نمی کرد همچون عمر سعد و شمر لعنت می شد
اما توبه نصوح کرد و تصمیم قاطع گرفت تا نه تنها مورد لعن قرار نگیرد بلکه امام زمان عجل الله تعالی فرجه در زیارت ناحیه مقدسه به حر سلام می کند
هر انسانی در مواجهه با گناه باید خودش را بین دنیا و اخرت ببیند که در کربلا عده ای دنیا را انتخاب کردند و لعنت شدند و عده ای اخرت را انتخاب کردند و جاوید شدند
خداوند متعال در ایه (٢) سوره عنکبوت می فرماید :
أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ
آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها مى شوند و مورد آزمایش قرار نمى گیرند
این یک درس مهم عاشوراست که گناهان ما را مایوس از رحمت خدا نکند و با توبه نصوح و تصمیم قاطع حری شویم و امام زمان قبولمان کند
4) شناخت و درک موقعیت ، اولویت بندی و تشخیص وظیفه اصلی از وظیفه فرعی و انتخاب درست
در قضیه کربلا امام حسین علیه السلام وظیفه اصلی از وظایف گوناگون تشخیص دادند
گاهی اوقات احاد ملت و بزرگانشان در شناخت وظیفه اصلی اشتباه می کنند و نمی دانند چه چیزی اصلی است و باید به ان پرداخت و در صورت لزوم کارهای دیگر را فدای وظیفه اصلی کنند
زمانی که امام حسین فرمودند الان وقت قیام است عده ای که مومن و متعهد بودند تکلیف دوم چسبیدند و نفهمیدند باید حضرت را یاری کنند یعنی انهایی که امام حسین علیه السلام تنها گذاشتند همه اهل دنیا نبودند بلکه بعضی مومن بودند و می خواستند طبق وظیفه عمل کنند اما تکلیف را نمی فهمیدند و دشمن اصلی تشخیص نمی دادند و کار اصلی و مهم و با کارهای درجه دو و سه اشتباه می گرفتند
بدیهی است اگر امام حسین علیه السلام در مدینه می ماند احکام الهی را برای مردم بازگو می کردند ، حوزه درس و بیان معارف داشتند و احادیث پیامبر را به مردم تعلیم می دادند و به فقرا و ایتام رسیدگی می کردند اما حضرت همه این وظایف فدای وظیفه مهم تر کرد و به سمت کربلا حرکت کردند
حضرت زینب نیز موقعیت شناس بود هم موقعیت قبل از رفتن امام حسین به کربلا و هم موقعیت روز عاشورا را شناخت و دیگر اینکه در ان موقعیت ، انتخاب درست کرد
چهره های معروف صدر اسلام از جمله ابن عباس که ادای فقاهت و شهامت داشتند گیج شدند و نمی دانستند چه کار باید کنند اما حضرت زینب موقعیت شناخت و از سختی های راه باخیر بود که انتخاب درست کرد و امام خود را تنها نگذاشت
حضرت زینب به ما درس فهم درست و هوشیاری در شناخت موقعیت ها و انتخاب بهترین کار ولو با فداکاری و ایثار در راه خدا می دهند
5) در راه دین خدا از عظمت پوشالی دشمن و از تنهایی خود احساس وحشت نکردن
این یکی از درس های عاشوراست که از در راه دین خدا از عظمت پوشالی دشمن نترسیدند از تنهایی خود احساس وحشت نکردنو کم بودن عده خود را مجوزی برای گریختن از دشمن ندانستن امام حسین علیه السلام برای نجات دین قیام کرد اما خواصی چون ابن عباس ، عبید الله زبیر ، عبد الله بن جعفر یعنی کسانی که هر یک می توانستند یک جماعتی برای مبارزه با یزید به میدان بکشند هر کدام با عذری از میدان نبرد گریختند
این در حالی بود که هر کدام از اینها حرف از دفاع اسلام می زدند ولی موقع عمل که شد و دیدند دستگاه یزید دستگاه خشنی است و رحم ندارد و تصمیم بر شدت عمل دارد هر کدام صحنه را خالی گذاشتند تا جایی که اباعبد الله الحسین وحید غریب تنها گفت هَل مِن ناصر یَنصُرنی این یک عبرتی از تاریخ است زمانی که بزرگان از عظمت پوشالی و بی رحمی دشمن بترسند انجاست که جوهر و باطن افراد شناخته می شود
حال پیروز کربلا قطعا اباعبد الله الحسین علیه الاف تحیه و الثناء است زیرا کسی که به هدف خود نمی رسد شکست خورده است هدف دشمنان این بود که از اسلام و یادگاران نبوت اثری نماند اینها شکست خوردند چون اینطور نشد
هدف امام حسین این بود در برنامه یکپارچه دشمنان اسلام که همه جا را به رنگ دلخواه خودشان دراورده بودند یا قصدش داشتند رخنه ایجاد شود و اسلام و ندای حقانیت ان در همه جا سر داده شود و بالاخره دشمنان اسلام مغلوب شوند که شدند.
