به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، ابراهیم آبادی بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در گفت‌وگو با میزان، درخصوص فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: در حال حاضر که هیچ پیشنهاد تصویر و سینمایی به من نمی‌شود. چندین تئاتر کار کردم و اما خیلی وقت است که از حوزه تصویر فاصله گرفته‌ام.
وی دلیل کم‌کاری خود در عرصه سینما را اینگونه توصیف کرد: این روزها تهیه‌کنندگان دخترخاله و پسرخاله خود را برای بازی در آثار به فیلم‌ها می‌آورند و جایی برای ما نمانده است. سینما کاملاً فامیل بازی شده و همه بر اساس روابط بازیگر می‌شوند. متاسفانه بازیگران قدیمی و اصلی سینمای ایران خانه نشین شده‌اند و هیچکس نیست که به داد ما برسد.
بازیگر سریال "مختارنامه" با گلایه از کم‌توجهی مسئولین فرهنگی به بازیگران پیشکسوت ادامه داد: مسئولین فرهنگی نسبت به پیشکسوتان هنر مسئول هستند. این مسئولین باید تهیه کنندگان و فیلمسازان را بخواهند و از آنها بپرسند که چرا وضعیت بازیگران قدیمی به اینجا کشیده شده است. باید پرسند که چرا از بازیگران با تجربه و پخته سینمای ایران استفاده نمی‌شود؟ چرا من و امثال من باید قربانی حضور برخی با رابطه در سینما شویم.
وی در همین راستا افزود: اکثر آثار به این صورت شده که دو سه چهره معروف در کار بازی می‌کنند و برای سایر نقش‌ها خانواده تهیه کننده حضور خواهند یافت. این وضع بسیار ناراحت کننده و دلخراش است. من نمی‌دانم چرا وضعیت بازیگری ما به اینجا رسیده است.
بازیگر سریال "شب دهم" مشکل معیشت را دغدغه این روزهای پیشکسوتان بازیگری خواند و تصریح کرد: وقتی من به عنوان بازیگر سر کار نروم از کجا باید امرار معاش کنم؟ طی این سالها بیشتر تئاتر کار کردم و همه می‌دانیم که در تئاتر پولی وجود ندارد که بشود از آن طریق زندگی را گذراند. من گروه نمایشی با 60 سال سابقه دارم اما هنوز هم نمی‌توانم از این گروه بازخورد مالی زیادی داشته باشم.
با اشاره به بیماری اکثر بازیگران پیشکسوت خاطرنشان کرد: در این وضعیت بد و نبود کار بسیاری از دوستان و عزیزان بازیگر قدیمی دچار بیماری شده‌اند و متاسفانه در زمینه درمان هم از آنها حمایتی نمی‌شود. ملکه رنجبر، فردوس کاویانی، رضا رویگری، جمشید مشایخی و بسیاری دیگر از بازیگران این روزها در بستر بیماری هستند و هیچکس از مسئولین فرهنگی خبری از آنها نمی‌گیرد. چرا باید اینقدر نسبت به بازیگران بی‌تفاوت باشند. بازیگران عمر خود را در این راه گذاشته اند و حق نیست که اینگونه فراموش شوند.
