به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، متن بیانیه به شرح ذیل است:
در هفته دوم مهرماه نشریه ی مستقل"سیانت" با تیتر "تشکل های زنجیره ای" در صحن دانشگاه پخش گردید که بدون شکایت ذی نفعان و تنها با صلاح دید مسئولین دانشگاه توقیف شد!!!
این نشریه به طور مستدل و روایت گونه به بررسی روند شکل گیری و فعالیت تشکل های اصلاح طلب دانشگاه پرداخته و نقدهایی منصفانه و براساس واقعیات موجود ارائه کرده بود.
اقدام تعجب برانگیز تیم مدیریتی دانشگاه ما را بر آن داشت تا به عنوان بزرگترین و قدیمی ترین تشکل دانشگاه صنعتی امیرکبیر موضع خود را در قبال این اتفاق بیان نماییم:
درشرایطی که رییس جمهور همواره از آزادی بیان و فضای باز سیاسی سخن می راند و از شعار مذمت گونه و پرزرق و برق "نشکنیم قلم ها را، نبندیم دهان ها را" استفاده می کند، چگونه است که در فضای کشور و بالاخص دانشگاه ها که محل ظهور و بروز اندیشه های باز در چهارچوب قوانین می باشد، هیچ گونه پایبندی عملی به این شعارها از سوی مجموعه های مدیریتی تحت نظارت دولت مشاهده نمی شود و حتی بدون شکایت ذی نفعی هم قلم ها را می شکنند و هم دهان ها را می بندند؟؟!!
چگونه است که نشریاتی با مضامین و عبارات مشخص در توهین و زیر سوال بردن شورای محترم نگهبان، انحراف فتنه 88 و... به راحتی در دانشگاه امیرکبیر توزیع می گردد و در کمیته ناظر بر نشریات نیز با این نشریات برخوردی حداقلی صورت می گیرد ، اما نشریه ای که برای ایفای رسالت آگاهی بخشی،براساس شواهد مستدل و نه روکردن پشت پرده ها، تنظیم می گردد، به سرعت حکم ممنوعیت انتشار می گیرد؟ایا مگر غیر از این است که دانستن حق دانشجو و اگاهی بخشیدن رسالت دانشجوست؟؟!!
نکته جالب توجه و عجیب در این مساله این است که مجموعه های ذی نفع هیچ گونه شکایت رسمی در این باره به مراجع ذی ربط اعلام ننموده اند که این خود بدان معنی است که موارد مطرح شده در این نشریه را به طور کامل قبول دارند اما مسئولین دانشگاه بر تصمیم یک طرفه خود پافشاری می کنند.
مسئولان در پاسخ به این نکته چنین پاسخ می دهند که "نشریه حاوی توهین و تهمت می باشد" اما سوال ما این جاست که چرا روش مدیریتی دانشگاه امیرکبیر چنین تبعیض آمیز و جناحی شده است؟ آیا نمی بایست همین رفتار در قبال نشریات یا برنامه های دیگر که علنا حاوی توهین و افترا به افراد و تشکل های دیگر می باشد نیز اعمال می شد؟ آیا از دیدگاه مسئولان، نقدها فقط زمانی توهین محسوب می شوند که خطاب به جریان مطلوب و مورد نظر آن ها باشد؟!
چگونه می توان باور نمود که تیم مدیریتی دانشگاه پایبند به قانون می باشد در حالی که تشکلی به صورت علنی و برخلاف اساسنامه خود و برخلاف قوانین بالادستی کشور اعلام می دارد که التزام عملی به ولایت فقیه را قبول نداشته و بالاجبار در اساسنامه خود این بند را گنجانده است اما دانشگاه منفعلانه در قبال چنین تناقض و بی قانونی سکوت اختیار می کند؟ آیا اجرای قانون نباید در تمام ابعاد دانشگاه جاری شود؟
انتظار دانشجویان فهیم دانشگاه امیرکبیر از تیم مدیریتی دانشگاه این است که اندکی هوشمندانه عمل نماید و در برخورد با دانشجویان دلایلی متقن و غیرسلیقه ای ارائه دهد؛
همگان بر این مساله واقف هستند که تحریف تاریخ یکی از مشکلات اساسی امروز ماست. آیا باید سزای اگاهی بخشیدن درباره ی گذشته ی دانشگاه و نشان دادن حقایقی که عده ای در حال وارونه جلوه دادن ان هستند توقیف شدن باشد؟ایا سزای انتشار تصویر فرد(مذکر) اشوبگری که در اوج حقارت قصد داشت با سرکردن چادر از دانشگاه فرار کند،به منظور اگاه کردن دانشجویان از عمق تفکر کسانی که چنین فرد حقیری را شرف خود میدانند توقیف شدن است؟!
تیم مدیریتی دانشگاه باید علاوه بر نشکستن قلم ها ، نبستن دهان ها و پناه بردن به خدا از بستن دهان منتقد به این نکته توجه داشته باشد که دانشجویان به هیچ وجه جناح طلبی هیچ مسئولی را نمی پذیرند و در مقابل مشاهده ی ان ساکت نخواهند نشست.
در پایان، انجمن اسلامی دانشجویان اعلام می دارد که هرگونه رفتار تبعیض آمیز و ناعادلانه را محکوم می دارد و خواستار آن است که مسئولان دانشگاه بر اجرای قانون به طور یکسان برای تک تک مجموعه ها اهتمام ورزند و از برخوردهای سلیقه ای دوری نمایند.
